«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» - ΕΝΑΣ ΤΟΥΡΚΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟΛΟΓΗΤΗΣ ΜΑΣ!

ΕΝΑΣ ΤΟΥΡΚΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟΛΟΓΗΤΗΣ ΜΑΣ!

Μέ ἕνα ἐντυπωσιακά εἰλικρινές ἄρθρο, πού δημοσιεύεται στήν ἔγκυρη ἐφημερίδα ἠABAH, ἀπό τόν Engin Ardic, γνωστό συγγραφέα καί δημοσιογράφο στήν Τουρκία στηλιτεύεται ὁ Τουρκικός τρόπος ἑορτασμοῦ τῆς πτώσης τῆς Κωνσταντινούπολης στίς 29 Μαΐου...

Στό ἐν λόγῳ ἄρθρο ὁ συγγραφέας παρουσιάζει μία σειρά ἀπό ἀλήθειες τίς ὁποῖες τό Κεμαλικό καθεστώς ἐδῶ καί δεκαετίες προσπαθεῖ νά καταπνίξει. Ἀξίζει νά παρατεθεῖ μεταφρασμένο τό πλῆρες κείμενο, ἀπό τήν συγκεκριμένη διεύθυνση τῆς Τουρκικῆς ἐφημερίδας ἠabah τό ὁποῖο ἔχει ὡς ἑξῆς:

"Τοῦρκοι συμπατριῶτες, σταματῆστε πιά τίς φανφάρες καί τίς γιορτές γιά τήν Ἅλωση. Ἀρκετή βία ἔχουμε δώσει στήν Ἀνατολή μέ τίς πράξεις μας..."

ΑΝ ὀργανωνόταν στήν Ἀθήνα συνέδριο μέ θέμα: «Θά πάρουμε πίσω τήν Πόλη»...

ΑΝ ἔφτιαχναν μακέτα μέ τά τείχη τῆς Πόλης καί τούς στρατιῶτες μέ τίς πανοπλίες τους νά ἐπιτίθενται στήν Πόλη... (ὅπως ἐμεῖς στήν Τουρκία κάνουμε κάθε χρόνο!)

ΑΝ ἕνας τύπος ντυμένος ὅπως ὁ περίφημος Ἕλληνας νικηφόρος καί σχεδόν μυθικός Διγενής Ἀκρίτας ἔπιανε τόν δικό μας ἤὑubatὑι Hasan καί τόν γκρέμιζε κάτω...

ΑΝ ξαφνικά ἔμπαινε στήν πόλη κάποιος ντυμένος Αὐτοκράτορας Κωνσταντῖνος πάνω σέ ἕνα λευκό ἄλογο καί δίπλα του ἄλλος ὡς Λουκᾶς Νοταρᾶς, ὡς Γεώργιος Φραντζῆς κι ἔμπαιναν ὡς ἀντιπρόσωποι τῆς πόλης.... (ὅπως ἐμεῖς στήν Τουρκία κάνουμε κάθε χρόνο!)

ΑΝ ἔφτιαχναν μιά χάρτινη Ἁγία Σοφία πού δέν εἶχε μιναρέδες ἀλλά Σταυρό....

ΑΝ ἔκαιγαν λιβάνι καί ἔλεγαν ὕμνους, θά μᾶς ἄρεσε;

Δέν θά μᾶς ἄρεσε, θά ξεσηκώναμε τόν κόσμο, μέχρι πού θά καλούσαμε πίσω τόν πρέσβη μας ἀπό τήν Ἑλλάδα.

Τότε, γιατί τό κάνετε ἐσεῖς αὐτό, κάθε χρόνο;

Πέρασαν 557 χρόνια καί γιορτάζετε (τήν Ἅλωση) σάν νά ἦταν χθές;

Γιατί κάθε χρόνο τέτοια ἐποχή, (μ’ αὐτές τίς γιορτές πού κάνετε) διακηρύσσετε σέ ὅλο τόν κόσμο ὅτι: «αὐτά τά μέρη δέν ἦταν δικά μας, ἤρθαμε ἐκ τῶν ὑστέρων καί τά πήραμε μέ τή βία».

Γιά ποιό λόγο ἄραγε φέρνετε στή μνήμη μία ὑπόθεση 6 αἰώνων;

Μήπως στό ὑποσυνείδητό σας ὑπάρχει ὁ φόβος ὅτι ἡ Πόλη κάποια μέρα θά δοθεῖ πίσω;

Μήν φοβᾶστε, δέν ὑπάρχει αὐτό πού λένε μερικοί ἠλίθιοι τῆς Ἐργκενεκόν περί ὅρων τοῦ 1919.

Μή φοβᾶστε, τά 9 ἑκατομμύρια Ἑλλήνων δέν μποροῦν νά πάρουν τήν πόλη τῶν 12 ἑκατομμυρίων, καί ἄν ἀκόμα τήν πάρουν δέν μποροῦν νά τήν κατοικήσουν.

Κι οἱ δικοί μας πού γιορτάζουν τήν Ἅλωση εἶναι μιά χούφτα φανατικοί μόνο πού ἡ φωνή τους ἀκούγεται δύσκολα.

Ρέ σεῖς, ἄν μᾶς ποῦνε ὅτι λεηλατούσαμε τήν Πόλη τρεῖς μέρες καί τρεῖς νύχτες συνεχῶς τί θά ἀπαντήσουμε;

Θά ὑπερασπιστοῦμε τόν ἑαυτό μας στό Εὐρω-παϊκό Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων ἤ θά ἀφήσουμε τό θέμα στούς ἱστορικούς;

Ἀντί νά περηφανευόμαστε μέ τίς πόλεις πού κατακτήσαμε, ἄς περηφανευθοῦμε μέ αὐτές πού ἱδρύσαμε, ἄν ὑπάρχουν. Ἀλλά δέν ὑπάρχουν.

Ὅλη ἡ Ἀνατολή εἶναι περιοχή μέ τήν βία κατακτημένη... Ἀκόμα καί τό ὄνομα τῆς Ἀνατολίας δέν εἶναι αὐτό πού πιστεύουν (ana=μανα, dolu=γεμάτη) ἀλλά προέχεται ἀπό τήν ἑλληνική λέξη ἡ Ἀνατολή.

Ἀκόμα καί ἡ ὀνομασία τῆς Ἰσταμπούλ δέν εἶναι ὅπως μᾶς λέει ὁ Ebliya Celebi «ἐκεῖ ὅπου ὑπερτερεῖ τό Ἰσλάμ» τραβῶντας τή λέξη ἀπό τά μαλλιά, ἀλλά προέρχεται ἀπό τό «εἰς τήν Πόλιν».

Ἐντάξει λοιπόν, ἀποκτήσαμε μόνιμη ἐγκατάσταση, τέλος ἡ νομαδική ζωή καί γι' αὐτό ὁ λαός ἀγοράζει πέντε-πέντε τά διαμερίσματα.. Κανείς δέν μπορεῖ νά μᾶς κουνήσει, ἡρεμῆστε πιά...

Οἱ χωριάτες μας ἄς ἀρκεστοῦν στό νά δολοφονοῦν τήν Κωνσταντινούπολη, χωρίς ὅμως πολλές φανφάρες...».

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 96-98

Ἰούνιος-Αὔγουστος 2010