«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» - ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ; ΑΠΟΔΕΙΞΗ!

ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ; ΑΠΟΔΕΙΞΗ!

Θυμᾶστε ἀκόμη τήν διαφήμιση αὐτή τῆς δεκαετίας τοῦ ἐνενῆντα, γραμμένη σέ ὅλα τά λεωφορεῖα καί μέ τήν ὁποία τό κράτος προσπαθοῦσε νά καταπολεμήσει δῆθεν τήν φοροδιαφυγή; Οἱ μεγα­λύτεροι σίγουρα τήν ἐνθυμοῦνται. Τήν θυμήθηκα κι ἐγώ αὐτές τίς μέρες ὅταν, παρακολουθῶντας τίς εἰδήσεις στήν τηλεόραση καί στίς ἐφημερίδες, ἄκουσα τά παράπονα τῶν εἰσαγγελέων καί δικηγόρων, τῶν βουλευτῶν, τῶν φαρμακοποιῶν, τῶν δημοσιογράφων, τῶν πρωτοκλα­σάτων μουσικῶν  καί ὅλων ἐκείνων πού κάθονται στό πρῶτο τραπέζι στά ἐπίσημα «λουκούλλεια γεύματα». Ἄκουσα καί τίς “καλοπροαίρετες” κριτικές ὅλης τῆς ἀντιπολιτεύσεως καί ὅλων ἐκείνων πού ὀνειρεύονται ἀκόμη τήν ἐπιστροφή σέ μιά ἀνύπαρκτη   πλέον δραχμή.

Ἀλλά οἱ ἴδιοι αὐτοί «οἰκονομολόγοι» δέν μᾶς λένε ποῦ βρίσκονταν οἱ ἴδιοι ἐπί δέκα ὁλόκληρα χρόνια, ὅταν ὁ καθένας τους καθόριζε κατά τό δοκοῦν τήν ἰσοτιμία δραχμῆς – εὐρώ, ὅταν τό ἁπλό σουβλάκι ἀπό 150 δρχ. ἔγινε ξαφνικά 1,50 εὐρώ, (δηλαδή 510 δρχ!!!),  τό μπουκαλάκι τοῦ νεροῦ ἀπό 50 δρχ – 0,50 εὐρώ (δηλαδή 170 δρχ!!!), τό ματσάκι μαϊντανοῦ ἀπό 25δρχ – 1 εὐρώ (340,75 δρχ!!!), τά κολοκυθάκια ἀπό 30 δρχ/κιλό – 2 εὐρώ (δηλαδή 680 δρχ!!!), καί ὅλα τά πράγματα «ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός». Καί δέν μιλάω γιά «κολοκύθια μετά ριγάνεως»!  

Ἀπό τήν ἄλλη μεριά δέν καταλαβαίνω οὔτε τούς ἐπισήμους της Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, ἰδίως τούς «μεγάλους», τούς Γερμανούς, τούς Γάλλους, τούς Ὀλλανδούς, οἱ ὁποῖοι ὅλα αὐτά τά χρόνια «ἔκλειναν τά μάτια» γιά νά μή βλέπουν τούς οἰκονομικούς ἐκτροχιασμούς τῆς Ἑλλάδος, ἀλλά τούς «ἀνακάλυψαν» ξαφνικά «γιά τό καλό μας»! «Γιά τό καλό μας» - ὅπως θά ἔλεγε ὁ Μηλιώκας – ἐνδιαφέρονται ὅλοι. Καί ὁ ἁπλός λαός σωπαίνει πλέον καί πληρώνει. Πληρώνει, διότι ὅπως ἔλεγε κάποιος «ὅλοι τα φάγαμε»!

Ναί, «ὅλοι τα φάγαμε», διότι εἴμαστε μιά οἰκογένεια, ὅλοι πολῖτες αὐτῆς τῆς χώρας. Ἀλλά τό ἴδιο σημαίνει νά κάθεσαι στό «λουκούλλειο γεῦμα» στό πρῶτο τραπέζι μέ τό νά βρίσκεσαι σέ μιά γωνιά τῆς κουζίνας καί νά χορταίνεις «ἀπό τά ψιχία τῶν πιπτόντων ἀπό τῆς τραπέζης τῶν κυρίων αὐτῶν»; Καί παρόλα αὐτά δέν παραπονιοῦνται οἱ τελευταῖοι γιά τά μέτρα, ἀλλά ἐκεῖνοι. Γιά νά ἐπιβεβαιωθεῖ ἡ παροιμία πού λέγει, ὅτι «ἀπό τήν κεφαλή βρωμάει τό ψάρι», ἀλλά, δυστυχῶς καθαρίζεται ἀπό τήν... οὐρά! Καί ἡ οὐρά πληρώνει σήμερα ἀδιαμαρτύρητα.

Μά καί νά διαμαρτυρηθεῖ εἶναι ἀνώφελο, διότι στούς περισσότερους δημοσίους ὑπαλλήλους ἤ συνταξιούχους τό κράτος τούς ἀφαιρεῖ μερίδιο χωρίς κἄν νά τούς ρωτήσει. Παραπονιοῦνται ὅμως οἱ βουλευτές, οἱ εἰσαγγελεῖς, οἱ δικηγόροι, οἱ φαρμακοποιοί, οἱ προμηθευτές παντός εἴδους. Καί τό κράτος αὐτούς ἀκούει, διότι αὐτοί κυβερνοῦν τήν χώρα. Ἀλλά ἐάν ἀγαποῦν πράγματι τήν χώρα αὐτή καί θέλουν πράγματι νά τήν σώσουν ἄς βάλουν πιό βαθιά το χέρι στίς τσέπες τους. Ἐάν ὁ ἁπλός ἄνθρωπος ὑποχρεοῦται νά συμβάλλει μέ 10%, πού ἀντιστοιχεῖ στό καθημερινό του ψωμί, ἄς ὑποχρεοῦνται καί οἱ ἄλλοι νά βάλουν τό 70% ( ὅπως στήν Γαλλία), πού ἀντιστοιχεῖ σ’αὐτούς μονάχα σέ κάποια ψίχουλα.

Εἶναι φυσιολογικό καί θεμιτό, ὅταν μιά ποδοσφαιρική ὁμάδα  πλη­ρώνει ἑκα­τομμύρια γιά νά ἀποκτήσει κάποιο ποδοσφαιριστή νά συμ­βάλει μέ “ψίχουλα” στήν σωτηρία τῆς χώρας;

Εἶναι φυσικό νά κόβονται ἐπιδόματα μισθωτῶν καί συνταξιούχων, τά φάρμακα καί προμήθειες στά νοσοκομεῖα, ἐνῶ, λόγου χάριν, ἀνα­πληρώνονται μέ διάφορους τρόπους τά «χαμένα» τῶν βουλευτῶν;

Εἶναι φυσικό αὐτοί πού εἰσέπραξαν παράνομα συντάξεις, ἤ μι­σθούς, ἤ προμήθειες καί τίς κατέθεσαν σέ Ἑλληνικές ἤ ξένες Τράπεζες ἤ μετέτρεψαν τά χρήματα σέ ὑπερπολυτελεῖς βίλες ἤ κότερα, νά μή τά ἐπιστρέψουν ἐπειδή «δέν ὑπάρχει ἀκόμη δικαστική ἀπόφαση!», ἐνῶ στόν φουκαρά πολύτεκνο πού πῆρε κάποιο ἐπιπλέον ἐπίδομα τέκνου τοῦ ἀφαιροῦν ἄμεσά τά λεφτά ἀπό τό μισθό του;

Εἶναι φυσικό νά ἐπιδοτοῦνται  ἀκόμη τά πολιτικά κόμματα;

Εἶναι δυνατόν οἱ Τράπεζες νά δηλώνουν κέρδη δισεκατομμυρίων, νά ἐπιδοτοῦνται ἀπό τό κράτος καί, παρ’ ὅλη τήν μείωση τῶν ἀποδοχῶν τῶν ἀνθρώπων, νά διατηροῦν ψηλά τα ἐπιτόκια στό 19-20% (ἰδίως στίς πιστωτικές κάρτες );

Εἶναι δυνατόν τά ἐμπορικά καταστήματα νά «κατεβάζουν» δῆθεν τίς τιμές τους, ἀλλά τά ἐμπορεύματα νά εἶναι κάθε μέρα καί πιό ἀκριβά;

Εἶναι δυνατόν νά μήν ὑπάρχει κανείς σ’ αὐτήν τήν χώρα πού νά ἐλέγχει καί νά διορθώνει τά πράγματα αὐτά;

* * *

Βρέ παιδιά, ὅλοι λέμε ὅτι ἀγαπᾶμε αὐτή τήν χώρα καί ΟΛΟΙ θέλουμε νά ὀρθοποδήσει. Ἐλᾶτε τότε ΟΛΟΙ νά συμβάλλουμε κατά δίκαιο τρόπο σ’αὐτό.

Ἐάν ἀγαπᾶτε, λοιπόν, πράγματι τήν Ἑλλάδα, ἀποδεῖξτε το!

π. Ἠλίας Φρατσέας

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 122

Ὀκτώβριος 2012