«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» -ΕΙΝΑΙ ΟΝΤΩΣ ΠΡΟΤΥΠΑ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΡΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ Μ.Μ.Ε.;

Γράφει μιὰ νεαρὴ σπουδάστρια

ΕΙΝΑΙ  ΟΝΤΩΣ  ΠΡΟΤΥΠΑ  ΑΥΤΟΙ  ΠΟΥ ΠΡΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ   ΑΠΟ   ΤΑ  Μ.Μ.Ε.;

Ὁ Ἰανουάριος θὰ μποροῦσε κάλλιστα νὰ ἀποκληθεῖ μήνας τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, καθὼς κατὰ τὴν διάρκειά του ἑορτάζουν πολλοὶ ἀπ’  αὐτούς. Ἀρχὴ γίνεται μὲ τὸν Μέγα Βασίλειο (1 Ἰανουαρίου) καὶ στὴν συνέχεια ὑπάρχουν “διάσπαρτοι” ὁ Ὅσιος Θεοδόσιος ὁ Κοινοβιάρχης (11 Ἰανουαρίου), ὁ Μέγας Ἀθανάσιος (18 Ἰανουαρίου), ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος (25 Ἰανουαρίου), ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος (27 Ἰανουαρίου), οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες (30 Ἰανουαρίου) κ.ἄ. Διαβάζοντας κανεὶς τὴν βιογραφία τους ἀντιλαμβάνεται ἀμέσως ὅτι πρόκειται γιὰ πρότυπα ζωῆς.

Τί εἶναι ὅμως πρότυπο; «Πρότυπο εἶναι ὁ,τιδήποτε ὑποδειγματικὸ ποὺ μπορεῖ νὰ χρησιμεύσει ὡς μοντέλο ἄξιο πρᾶς μίμηση». Ὁ ὁρισμὸς αὐτὸς καταδεικνύει τὴν σπουδαιότητα τῶν προτύπων γιὰ τὴν ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὴν ὑπόστασή του στὴν κοινωνία. Ἡ διαμόρφωση τῆς προσωπικότητας στηρίζεται κατὰ μεγάλο μέρος σ’ αὐτά. Εὔλογα, λοιπόν, ἐγείρεται τὸ ἐρώτημα σχετικὰ μὲ τὰ κριτήρια βάσει τῶν ὁποίων ἐπιλέγονται τὰ πρότυπα.

Ὑποτίθεται ὅτι πρόκειται γιὰ σημαίνουσες προσωπικότητες, δηλαδή, γιὰ ἄτομα ποὺ λόγῳ δραστηριότητας ἔχουν πλέον καταξιωθεῖ καὶ ἀσκοῦν ἕνα ἰδιαίτερο γόητρο στὸ περιβάλλον τους, ἀφυπνίζοντας –θεωρητικὰ πάντα– μία στάση μίμησης ποὺ σταδιακὰ γίνεται στάση ζωῆς. Ἀποτελοῦν κανόνα τοῦ βίου τοῦ ἀνθρώπου καὶ γνώμονα γιὰ τὴν ζωὴ τῶν νέων ποὺ εἶναι τὸ μέλλον τοῦ τόπου, ἀφοῦ τοὺς γεμίζουν ἰδανικά.

Στὸ σημεῖο αὐτὸς ἐγείρεται δεύτερο ἐρώτημα ἐξ ἴσου σημαντικὸ μὲ τὸ πρῶτο: ποιὰ εἶναι αὐτὰ τὰ ἰδανικά; Ἡ ἀπάντηση ἐκπλήσσει δυσάρεστα κάθε νοήμονα ἄνθρωπο ἀρχικὰ καὶ σύντομα μεταβάλλεται σὲ ὀργὴ καὶ ἀπογοήτευση.

Γιατί; Μὰ εἶναι ἁπλό. Τὰ πρότυπα ποὺ προβάλλονται σήμερα τόσο ἀπὸ τὴν τηλεόραση, ὅσο καὶ ἀπὸ τὸν περιοδικὸ καὶ ἔντυπο τύπο εἶναι ἠθοποιοί, μοντέλα, τραγουδιστές καὶ ἀθλητές, ὁ τρόπος ζωῆς τῶν ὁποίων κάθε ἄλλο παρὰ ἄξιος μίμησης εἶναι. Ἐξυμνεῖται ἡ ὁμοφυλοφιλία, ἡ ὁποία θεωρεῖται μᾶλλον κάτι φυσιολογικὸ ἢ ἔστω ἀνεκτό. Οἱ ἐξωσυζυγικὲς καὶ οἱ παράλληλες σχέσεις ὑπάρχουν στὴν πλειοψηφία τῶν τηλεοπτικῶν ζευγαριῶν, τὰ ὁποῖα ἁπλῶς συστεγάζονται καὶ παιδοκομοῦν, χωρὶς ποτὲ νὰ παιδοτροφοῦν μὲ τὴν εὐρύτερη ἔννοια τοῦ ὄρου. Οἱ δολοπλοκίες ἐξυφαίνονται σὰν τὸν ἱστὸ τῆς ἀράχνης μὲ αὐτοσκοπᾶ τὸ παράνομο κέρδος.

Τὰ πάντα θυσιάζονται στὸ βωμᾶ τοῦ συμφέροντος. Τὸ τηλεοπτικὸ κοινὸ ἔχει μετατραπεῖ σὲ μάζα ποὺ παθητικὰ κάθεται μπροστὰ στὸν δέκτη τῆς τηλεόρασης ρουφῶντας ἄκριτα ὅ,τι σκουπίδι προσφέρεται. Τὰ παιδιὰ εἴτε σερφάρουν ἀνεξέλεγκτα στὸ διαδίκτιο (internet), εἴτε ἀπασχολοῦνται μὲ τὴν τηλεόραση. Γιὰ διάβασμα ἑνὸς ὡφέλιμου βιβλίου, γιὰ μιὰ συζήτηση μὲ τοὺς γονεῖς γιὰ προβλήματα ποὺ τὰ κρατοῦν μέσα τους καὶ εἶναι σοβαρὰ ἢ γιὰ παιχνίδι, οὔτε λόγος.

Ποῦ εἶναι, ἄραγε, οἱ Πνευματικοὶ Ταγοὶ αὐτοῦ τοῦ τόπου; Ἑθελοτυφλοῦν καὶ κλείνουν τὰ αὐτιὰ ὅταν πρόκειται νὰ ἀσχοληθοῦν μὲ θέματα φλέγοντα καὶ ζωτικῆς σημασίας γιὰ τὴν κοινωνία.

Ὁ,τιδήποτε σωστὸ φαντάζει στρεβλό, ἀπαρχαιωμένο, ἐπαρχιώτικο. Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ποὺ κτίζαμε Παρθενῶνες ὅταν οἱ Ἑταῖροι μας τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης κατοικοῦσαν πάνω στὰ δένδρα καὶ στὴν Ἀμερικὴ ὑπῆρχαν ἀνθρωποφάγοι, ἔχουμε φθάσει στὸ σημεῖο νὰ μιμούμαστε τὰ στραβὰ τῶν ξένων. Τίποτε καλὸ καὶ ἐποικοδομητικό.

Ἀλήθεια σὲ τέτοιο τέλμα ἔχουμε φθάσει; Ἡ κατάσταση μοιάζει μὲ δρόμο χωρὶς ἐπιστροφή, ἀφοῦ ὅλα πηγαίνουν ἀπ’ τὸ κακὸ στὸ χειρότερο. Ἴσως, ὅμως, δὲν ἔχουμε ἀγγίξει ἀκόμα τὸν πάτο, γιατὶ ἂν συνέβαινε κάτι τέτοιο μόνοι μας θὰ βάζαμε δύναμη γιὰ ν’ ἀνέβουμε στὴν ἐπιφάνεια.

Τέλος, ἐπειδὴ “ἡ μοίρα ἑνὸς ἀνθρώπου εἶναι ὁ χαρακτήρας του” κατὰ τὸν Erich Fromm, ἂς προσπαθήσουμε νὰ δώσουμε στοὺς νέους πρότυπα ποὺ θὰ τοὺς βοηθήσουν νὰ “φτιάξουν” χαρακτῆρα καὶ νὰ γίνουν ἰσχυρὲς προσωπικότητες.

Κωνσταντίνα  Βουρβοπούλου

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ»  Ἀριθ. Φύλλου 43 

Φεβρουάριος 2006