«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» - ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ ΤΗΣ ΒΑΥΑΡΟΚΡΑΤΙΑΣ;

Ἐνῶ οἱ Προτεστάντες “γκρεµίζουν” τίς πολιτικές θεωρίες τοῦ Λουθήρου...

ΕΜΕΙΣ  ΘΑ  ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΜΕ  ΣΤΙΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ  ΘΕΩΡΙΕΣ  ΤΗΣ  ΒΑΥΑΡΟΚΡΑΤΙΑΣ;

Τό προηγούµενο τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ µας ἔκανε σαφές µέ τό πρῶτο ἄρθρο του, ὅτι ἡ πλανεµένη  διδασκαλία τοῦ Λουθήρου περί δύο ἀνε­ξαρτήτων ἐξουσιῶν (Ἱερατικῆς καί Βασιλικῆς), οἱ ὁποῖες, τάχα, δίδονται κατ’ εὐθεῖαν ἀπό τόν Θεόν, εἰσήχθη στήν χώρα µας ἀπό τούς Βαυαρούς τοῦ Ὄθωνος καί διεπότισε τήν καθηµερινή µας ζωή σ’ ὅλους τούς τοµεῖς, στή θεολογία, στήν πολιτική, στή νοµική, στίς ἐπιστῆµες καί ἀλλοῦ.

Ἐνῶ ἡ προτεσταντική αὐτή πλάνη ἔγινε ἀποδεκτή καί ἀπό ὅλους, σχεδόν, τούς Ὀρθοδόξους, παρατηρεῖται µιά προσπάθεια ἐπανεξετάσεώς της στόν τόπο πού γεννήθηκε αὐτή ἡ πλάνη, ὑπό τήν αἰγίδα τῆς EKD (Εὐαγγελική ἐκκλησία τῆς Γερµανίας), ἡ ὁποία, στά πλαίσια τοῦ προ­γραµ­µατισµένου γιά τό 2017 ἑορτασµοῦ τῶν 500 χρόνων ἀπό τήν Μεταρρύθµιση, ἀνεκήρυξε τό 2014 ὡς ἔτος µέ τό κεντρικό θέµα Reformation und Politik, δηλ. Μεταρρύθµιση καί Πολιτική. Ἐπί πλέον προχώρησε στήν ἔκδοση µιᾶς σχετικῆς φυλλάδας µέ τίτλο “Fürchtet Gott, ehrt den König! Reformation. Macht. Politik.” (“Νά φοβᾶσθε τόν Θεόν, νά τιµᾶτε τόν βασιλέα. Μεταρρύθµιση. Ἐξουσία. Πολιτική”).

Στίς τρεῖς αὐτές ἑνότητες γίνεται µιά κριτική παρουσίαση τῆς δι­δασκαλίας τοῦ Λουθήρου, παρουσιάζονται οἱ συνέπειες τῆς ἀρ­ρω­στη­µένης ὑπακοῆς τῶν πιστῶν στήν ἑκάστοτε ἐξουσία καί ἀναζητεῖται µιά νέα θρησκευτική ταυτότητα τῆς πολιτικῆς.

Ἔτσι διαβάζουµε στήν πρώτη ἑνότητα: «Ἐνῶ τονίσθηκε ἐναντίον τοῦ Παπισµοῦ καί τῶν ἀρχόντων-ἐπισκόπων, ἀλλά καί ἐναντίον τῶν ἰδεῶν τῶν Βαπτιστῶν, δηλ. τῆς ἀκραίας πτέρυγος τῆς µεταρρυθµίσεως, ἡ διαφοροποίηση τῆς θρησκείας καί τῆς πολιτικῆς, ἔγινε στά προτεσταντικά ἐδάφη µιά προσπάθεια ἀνάπτυξης µιᾶς νέας σχέσεως µεταξύ ἐκκλησίας καί ἀρχόντων. Οἱ δοῦκες πού εἶχαν ἁσπασθεῖ τόν Προτεσταντισµό δέν ὑποχρεώνονται µόνο νά ἐξασφαλίζουν τήν προστασία πρός τά ἔξω. Τούς ἀνατίθεται καί ἡ ἐποπτεία τῆς ἐκκλησίας, ἡ εὐθύνη γιά τή µόρφωση καί τήν παιδεία καί ἡ ἐπίβλεψη τοῦ προτεσταντικοῦ τρόπου ζωῆς ἐν γένει. ... Γι’ αὐτό τό σκοπό ἐγκατέστησε ὁ Θεός τήν ἄρχουσα τάξη»! Καί λίγο παρακάτω: «Ὡς ἀπό τόν Θεόν τόν ἴδιον ἐγκατεστηµένη καί χωρίς τήν αὐθεντία τῆς διοικούσης ἐκκλησίας ὡς διορθωτική δύναµη ἀφέθηκε στήν κοσµική ἄρχουσα τάξη ὑπερβολικός χῶρος δράσεως. Ἡ συχνή κατηγορία εἰς βάρος τοῦ Προτεσταντισµοῦ γία ἀποχή ἀπό τό πολιτικό γίγνεσθαι, ἡ κριτική, ὅτι ἄφησε ἀνεξέλεγχτη τήν πολιτική, ἔχει ἐδῶ τίς ρίζες της.» Καί τελικά ἀναρωτιέται ὁ ἀρθρογράφος, σέ ποιό βαθµό εὐθύνεται αὐτή ἡ στάση γιά τήν “διαδροµή τῶν τριῶν σταθµῶν” Λούθηρος –Μπίσµαρκ –Χίτλερ (σελ.7).

Σέ ἄλλο ἄρθρο, µέ τίτλο «Οἱ πρόγονοι τοῦ Συντάγµατος», ἡ διδασκαλία τοῦ Λουθήρου θεωρεῖται ὑπεύθυνη γιά τήν ἀποκλειστική δικαστική ἐξουσία τοῦ κράτους, γιά τήν ἀνάθεση ἀποκλειστικῆς ἁρµοδιότητος τοῦ κράτους στούς τοµεῖς τῆς παιδείας, τῆς κοινωνικῆς προνοίας, τοῦ γάµου καί τῶν ἐλευθέρων συµβιώσεων, τοῦ διαζυγίου καί τῆς ἐν γένει νοµοθεσίας. (σελ.18-21)

Ἴσως ἀναρωτηθοῦν κάποιοι, γιατί παρουσιάζουµε ἐδῶ αὐτά τά δη­µο­σι­εύµατα τῶν Γερµανῶν Προτεσταντῶν; Ἡ ἀπάντηση εἶναι ἁπλή: Γιατί ἐπα­ληθεύουν αὐτά πού γιά χρόνια “φωνάζει” τό περιοδικό µας: Ὅτι εἶ­ναι καθαρός Προτεσταντισµός τό νά γίνουν οἱ Πολιτικοί τά ἀφεντικά τῆς Ἐκκλησίας ἀντί νά εἶναι τέκνα τῆς Ἐκκλησίας. Παρ’ ὅτι ἔχουµε ἀνα­τρα­φεῖ καί µεγαλώσει µέ µιά Ὀρθόδοξη Παράδοση καί ἔχουµε ζωντανά παρα­δείγµατα ὄχι µόνο ἀρίστους καί ἐναρέτους ἡγέτας, ἀλλά Ἁγίους(!) ἀνά τούς αἰῶνες, παρά ταῦτα υἱοθετήσαµε τήν Βαυαρική πρακτική τῆς ὑποταγῆς τῆς Ἐκκλησίας στούς κοσµικούς ἄρχοντες καί τό νά µή ἐποπτεύη τήν Πολιτική ζωή ὡς ἀπολύτως σωστά, Ὀρθόδοξα καί ἐπιβεβληµένα, ἐνῶ οἱ Προτεστάντες αἰσθάνονται ἐπείγουσα ἀνάγκη τό νά ἀναθεωρήσουν τήν θεολογική καί κοινωνική ἀντίδραση τοῦ Λουθήρου, ἐπειδή διαπίστωσαν ὅτι οὐσιαστικά ἡ Λουθηρανική θεωρία ἀκύρωσε τήν Πίστη τους, ὑποτάσσοντάς την στούς Πολιτικούς.

Γιατί ἐµεῖς ἐδῶ συνεχίζουµε νά θεωροῦµε αὐτά τά θέµατα ὡς ταµπού; Γιατί ἡ δική µας Ἐκκλησιαστική ἡγεσία παρ’ ὅτι ἔχει τήν Ἀλήθεια ὅτι ὅλες οἱ ἐξουσίες τοῦ Θεοῦ δίδονται µόνο διά τῆς Ἐκκλησίας Του µένει ἄφωνος; Γιατί, ἐνῶ ἐπί πολλά ἔτη κάνει ἀγῶνα τό περιοδικό µας, φέρνοντας στό φῶς τήν Ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας ὅτι ἡ Πολιτική εἶναι διακόνηµα πού τό ἐπιβλέπει ἡ Ἐκκλησία, οἱ Ἱεράρχες µας ἀδιαφοροῦν καί τούς ξεπέρασαν οἱ Προτεστάντες Ποιµένες σέ πνευµατική ὀξυδέρκεια, ἀφοῦ κατάλαβαν πώς ἡ σύρση τῆς Ἐκκλησίας στό ἅρµα τῆς Πολιτικῆς ἔχει σάν κατάληξη τήν ἀκύρωση τῆς Ἐκκλησίας;

Καί δέν φθάνει αὐτό. Ὄχι µόνο δέν ἀντιδροῦµε καί δέν ἀναθεωροῦµε τίς προτεσταντικοῦ τύπου πεποιθήσεις µας, ἀλλά ἀποποιούµεθα ἀκόµα καί κάποιων δικαιωµάτων µας, τά ὁποῖα µᾶς ἄφησαν οἱ γερµανογενεῖς νόµοι.

Ποιός νόµος µᾶς ὑποχρεώνει νά χάνουµε τίτλους ἰδιοκτησίας, ἐπειδή µοναστηριακές –κυρίως– ἐκτάσεις ἔχουν δωρηθεῖ ἢ παραχωρηθεῖ γιά ὁρισµένη χρήση, τήν ὁποία ἡ Πολιτεία ἄλλαξε, ὅπως συνέβη µέ τήν ἔκταση πού ἔδωσε ἡ Μονή Πετράκη στήν Πάρνηθα γιά νά γίνη Σανατόριο τοῦ Νοσοκοµείου «Εὐαγ­γελισµός» καί ἀντί αὐτοῦ, ὁ ἀλήστου µνή­µης Κων­σταντῖνος Κα­ρα­µανλῆς ὁ τότε Πρωθυπουργός, ἔκτισε τό Καζίνο «Μόν Παρνές»;

Ποιός νόµος µᾶς ὑποχρεώνει νά παραχωροῦµε τήν κατοχή καί διοίκηση τῶν κοιµητηρίων στούς δήµους, ἐνῶ κατά τόν ἰσχύοντα νόµο µέχρι τούς 50.000 ἐγ­γε­γραµ­µέ­νους κατοίκους ἡ πλησιέστερη ἐνο­ρί­α εὐθύνεται γιά τό κοιµητήριο, καί τή στιγµή πού Ὀρθόδοξες κοινότητες στήν Εὐρώ­πη καί Ἀµερική κατορ­θώνουν νά φτιάξουν δικά τους κοιµητήρια;

Τελικά τό προσωρινό φαινοµενικό(!) συµφέρον καί ἡ ἄρρωστη  ξενοµανία µας δέν ἔχουν ὅρια; Θά µᾶς ὁδηγοῦν γιά πολύ ἀκόµη µέχρι νά ἐκµηδενίσουµε µόνοι µας τήν παρουσία τῆς Ἐκκλησίας στήν Πατρίδα µας;

π. Γεώργιος Χάας

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 146 

Ὀκτώβριος 2014