«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» - ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΠΙΟ ΕΛΕΗΜΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ;

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΠΙΟ ΕΛΕΗΜΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ;

«Δὲν ὑπάρχει Θεός! Ἂν ὑπῆρχε Θεὸς θὰ ἐπέτρεπε νὰ σκοτωθοῦν τόσα ἀθῶα παιδιά; Ὄχι βέβαια. Ἀφοῦ λοιπὸν συμβαίνουν τέτοια πράγματα στὸν κόσμο, ἄρα δὲν ὑπάρχει Θεός.»

Αὐτὰ τὰ λόγια ἔγραψε δημοσιογράφος σὲ κάποιο ἔντυπο, λίγο μετὰ τὸ τρομοκρατικὸ ἔγκλημα στὸ σχολεῖο τοῦ Μπεσλὰν στὴ Ρωσία, ποὺ εἶχε σὰν ἀποτέλεσμα νὰ σκοτωθοῦν ἑκατοντάδες παιδιῶν. Οἱ ἀπόψεις αὐτὲς ἐκφράζουν καὶ πολλοὺς ἄλλους ἀνθρώπους, ποὺ τὶς διατυπώνουν προφορικὰ μετὰ ἀπὸ παρόμοια ἀτυχήματα ἢ ἄλλα θλιβερὰ γεγονότα. Ἄλλη μερίδα ἀνθρώπων δὲν ἀμφισβητεῖ τὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ γογγύζει ἐναντίον Του, ζητῶντας Του τὸν λόγο γιατὶ ἐπιτρέπει τόσα ἄδικα γεγονότα ποὺ στοιχίζουν τὴν ζωὴ σὲ παιδιὰ ἢ νέους ἀνθρώπους.

Πολλοὶ ὅταν ἐρωτῶνται πάνω σὲ αὐτὸ τὸ θέμα μένουν σιωπηλοὶ καὶ ἀμήχανοι. Ἀδυνατοῦν νὰ ἀρθρώσουν ἔστω καὶ μία λέξη. Ἀκόμη κι ἂν εἶναι ἄνθρωποι πιστοί.

Νομίζω ὅτι ἔχει ἐνδιαφέρον νὰ δοῦμε πῶς τοποθετοῦνται πάνω σ’ αὐτὸ τὸ ζήτημα, ἕνας Γέροντας ποὺ ἐκοιμήθη πρόσφατα καθὼς ἐπίσης καὶ ἕνας Ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας, ὥστε νὰ πέσει λίγο φῶς πάνω στὸ σκοτάδι καὶ στὴν ὁμίχλη ποὺ φέρνουν μαζί τους θλιβερὰ γεγονότα ποὺ συμβαίνουν κάθε τόσο  στὸν κόσμο μας.

Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Σωφρόνιος Ζαχάρωφ στὸ βιβλίο του «Περὶ Προσευχῆς» γράφει ὅτι ὅταν ἦταν στὴν Γαλλία, περὶ τὸ τέλος τοῦ 1925, βασανιζόταν γιὰ κάποιο διάστημα ἀπὸ τὴν ἑξῆς σκέψη: «Ἐὰν ἐγὼ οὕτω, δι’ ὅλης τῆς δυνάμεως τῆς καρδίας μου, συμπάσχω μετὰ τῆς ἀνθρωπότητος, πῶς θὰ θεωρήσω δυνατὸν ὅτι ὁ Θεὸς βλέπει ἀδιαφόρως τὴν κάκωσιν πολλῶν ἑκατομμυρίων ὑπ’ Αὐτοῦ κτισθέντων ἀνθρώπων; Διατὶ Οὗτος ἐπιτρέπει τὰς ἀμέτρους βιαιότητας ἐν τῷ κόσμῳ; Οὕτως ἐστρεφόμην πρὸς Αὐτὸν μετὰ τῆς παράφρονος ἐρωτήσεως: Ποῦ εἶσαι Σύ;».

Τὸ ἐρώτημα αὐτὸ ποὺ βασάνιζε τὸν Γέροντα ἔχει ἄμεση σχέση μὲ τὸ θέμα ποὺ θέσαμε στὴν ἀρχή. Καὶ φυσικὰ μεγαλύτερο ἐνδιαφέρον ἔχει ἡ ἀπάντηση ποὺ ἔλαβε στὸ ἐρώτημα αὐτό. Ἂς τὴν ἀκούσουμε:

«Εἰς ἀπάντησιν ἤκουσα ἐν τῇ καρδίᾳ μου τους λόγους: “Μήπως σὺ ἐσταυρώθης δι’ αὐτούς;”... Οἱ πρᾶοι οὗτοι λόγοι ἠχηθέντες διὰ τοῦ Πνεύματος ἐν τῇ καρδίᾳ μου συνεκλόνισαν ἐμέ... Ἐὰν ὁ Θεὸς εἶναι τοιοῦτος, ὡς ἐφανέρωσεν Αὐτὸν ὁ Ἐσταυρωμένος Χριστός, τότε πάντες ἡμεῖς καὶ μόνον ἡμεῖς εἴμεθα ὑπεύθυνοι διὰ πάντα τὰ κακά, τὰ πληροῦντα ἅπασαν τὴν ἱστορίαν τῆς ἀνθρωπότητος... ἡ αἰτία τῶν ἀλύτων βασάνων τῶν ἀνθρώπων δὲν ἦτο ἡ ἀπουσία εὐσπλαγχνίας πρὸς ἡμᾶς ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον ἡ κατάχρησις ὑπὸ τοῦ ἀνθρώπου τοῦ δώρου τῆς ἐλευθερίας, ὅπερ δὲν ἤρθη ἀφ’ ἡμῶν εἰσέτι καὶ ἐν τῇ πτώσει ἡμῶν... Ἐν τῆ διαμάχῃ μου μετὰ τοῦ Θεοῦ, Οὗτος ἐνίκησε. Κατ’ ἀρχὰς ἐκάλυψε ἐμὲ μικρὸν αἴσθημα αἰσχύνης διὰ τὴν ἄφρονα καὶ ὑπερήφανον σκέψιν ὅτι δῆθεν ἤμην πλεῖον ἐλεήμων ἢ Ἐκεῖνος. Ἐκ τῆς ἐκτροπῆς ἦλθεν ἡ αὐτομεμψία τῆς μετανοίας. Ἔπειτα τὰ πάντα ὑπερκάλυψεν ἡ χαρά: Ὁ Κύριος οὐχὶ μόνον δὲν κατέκρινεν ἐμὲ διὰ τὸ θράσος μου, ἀλλὰ καὶ ἐξέχεεν εἰσέτι ἐπὶ τὴν πλήρη ἀνοησίας κεφαλήν μου ἄφθονον εὐλογίαν...».

Κανεὶς λοιπὸν δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι πιὸ ἐλεήμων πρὸς τοὺς ἀνθρώπους ἀπ’ ὅτι εἶναι ὁ Χριστὸς ποὺ σταυρώθηκε γι’ αὐτοὺς καὶ γιὰ ὅλους μας. Ὅσο γιὰ τὶς ἀπαντήσεις ποὺ ἀναζητοῦμε σὲ κάθε καταστροφὴ ἢ ἀδικία ποὺ ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς νὰ συμβεῖ, ὁ Ἅγιος Νεκτάριος ὁ Θαυματουργὸς ἀναφέρει στὸ βιβλίο του «Εὐαγγελικὴ Ἱστορία» ὅτι κάθε τὶ ποὺ ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς εἶναι ἔργο Θείας Δικαιοσύνης καὶ Θείας Φιλανθρωπίας. Καὶ ὅσοι γίνονται συνήγοροι τοῦ δικαίου καὶ στρέφονται ἐναντίον τοῦ Θεοῦ «ἀποδεικνύουσιν ἑαυτοὺς δικαιοτέρους τοῦ Θεοῦ, τῆς αὐτοδικαιοσύνης καὶ ἐλέγχονται ἱκανῶς ἐγωϊσταὶ μὴ ταπεινούμενοι πρὸ τῶν Θείων κριμάτων, ἅτινά εἰσι δι’ ἡμᾶς ἄβυσσος πολλή, τὸ διατί, οὗτος οἶδεν·».

Ὁ Θεὸς γνωρίζει γιατὶ γίνεται τὸ κάθε τί. Αὐτὸ ἂς ἀναπαύσει τὴν καρδιά μας καὶ ἂς ἐνισχύσει τὴν πίστι μας σ’ Αὐτὸν, ὥστε νὰ βλέπουμε τὴν μεγάλη φιλανθρωπία Του, ἀκόμη καὶ ἐκεῖ ποὺ ἄλλοι βλέπουν τὴν ἀπουσία Του.

π. Πασχάλης Γρίβας.

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Φύλλου 28

Νοέμβριος 2004