«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» - Ο DAN ΒROWN ΣΕ ΔΙΑΤΕΤΑΓΜΕΝΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ

Ο DAN ΒROWN ΣΕ ΔΙΑΤΕΤΑΓΜΕΝΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ

Τόν μῆνα πού μᾶς πέρασε κυκλοφορήθηκε ἡ πρώτη ἔκδοση (ἀγγλικά) τοῦ νέου βιβλίου τοῦ Dan Brown, μέ τίτλο The Last Symbol (Τό Χαμένο Σύμβολο). Ἡ ἑλληνική του μετάφραση θά κυκλοφορηθεῖ μέσα στόν Ὀκτώβριο.

Ὁ συγγραφέας αὐτός ἔγινε διάσημος σ’ ὅλο τόν κόσμο ἀπ’ τή σφοδρή του ἐπίθεση ἐναντίον τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας –τήν ὁποία φαίνεται ὅτι μισεῖ μέ σφοδρότητα– ὅπως καί ἀπό τήν περίφημη θεωρία του περί τοῦ «ἱεροῦ θηλυκοῦ», δηλαδή τήν «διαδοχή» τῶν θηλυκῶν «ἀπογόνων» τοῦ Χριστοῦ!!!

Αὐτές οἱ θεωρίες του, ξεσήκωσαν πολλές ἀντιδράσεις σ’ ὅλο τόν κόσμο, ἀντιδράσεις πού, σέ τελική ἀνάλυση, καθόλου δέν τόν ἔβλαψαν, ἀλλά, ἀντίθετα, τόν ἤφέλησαν πολύ. Πρῶτα-πρῶτα, τόν διαφήμισαν δωρεάν καί βοήθησαν στό νά διαδοθοῦν σέ ἑκατομμύρια ἀνθρώπους οἱ ἰδέες του καί, ὕστερα, τόν ἔκαναν πλούσιο καί διάσημο.

Τό ἀποτέλεσμα εἶναι, τό νέο του αὐτό βιβλίο νά κυκλοφορηθεῖ σέ 6.500.000 ἀντίτυπα ἡ πρώτη ἔκδοση, πρᾶγμα πού ἀποτελεῖ πρωτοφανές ἐκδοτικό γεγονός!

Στό καινούριο του, λοιπόν, ἔργο, ὁ συγγραφέας μᾶς λύνει ἐπιτέλους τήν ἀπορία τί στό καλό νά εἶχε στό νοῦ του ὅταν ἔγραφε τίς γνωστές βλακώδεις θεωρίες του γιά τό Χριστό, οἱ ὁποῖες δέν ἔπειθαν οὔτε μικρά παιδιά, παρά μόνο τούς φανατικούς μικρονοϊκούς ἀντίθεους ἀνθρώπους πού δέν ἔχουν μεγαλύτερη χαρά ἀπό τό νά συκοφαντοῦν καί νά βλασφημοῦν τόν ΘεόΛόγο.

Στό νέο βιβλίο, ὁ κύριος D.Β. μᾶς καθιστᾶ σαφές ὅτι, ἡ μόνη ἰδανική πολιτεία, ἡ μόνη τέλεια καί ἁγνή καί πραγματική ἀδελφότητα τοῦ κόσμου μας, εἶναι ... ἡ Μασωνία!...

Ἡ καρδιά –λέει– τῆς σύγχρονης αὐτοκρατορίας πού ἔχει χτιστεῖ πάνω στά πρότυπα καί τίς ἀρετές τῆς πρώτης Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας –δηλ. ἡ Οὐάσινγκτον– εἶναι χτισμένη ἀπό τρεῖς διάσημους Μασώνους: τόν Τζώρτζ Οὐάσινγκτον, τόν Βενιαμίν Φρανγκλῖνο καί τόν –λιγώτερο γνωστό– πρῶτο της ἀρχιτέκτονα, τόν Pierre L’ Enfant, τοῦ ὁποίου, σημειωτέον, τό φάντασμα γυρίζει ἀκόμη στό Καπιτώλιο ζητῶντας νά πληρωθεῖ!

Αὐτοί, λοιπόν, οἱ πρῶτοι θεμελιωτές τῆς πρωτεύουσας τῆς κοσμοκράτειρας Ἀμερικῆς, ἔβαλαν τούς ἀκρογωνιαίους λίθους τῆς πόλης σέ συγκεκριμένες ἡμερομηνίες πού εἶχαν μελετηθεῖ ἀπό ἀστρολογικῆς ἀπόψεως, ὥστε τά σημεῖα τοῦ οὐρανοῦ νά εἶναι εὐνοϊκά καί γιά τήν πόλη καί γιά τήν αὐτοκρατορία πού τότε ἵδρυαν.

Ἡ Μασωνία, λοιπόν, εἶναι τό μόνο ἰδανικό ἐγκαθίδρυμα ἐπί τῆς γῆς γιατί, ἐνῶ ἔχει μυστικά, δέν εἶναι μυστική καί, ἐνῶ ἔχει τελετουργικό, δέν εἶναι θρησκεία!

Μυστικά ἔχει, γιατί πρέπει νά φυλάξει κάποια ἱερά ἀπό τούς ἀμύητους, ὅπως π.χ. ἡ ἑταιρεία Coca-Cola φυλάει καλά κρυμμένο τό μυστικό τῆς συνταγῆς τοῦ ποτοῦ της. Ἔτσι καί ἡ Μασωνία, κρύβει τά μυστικά της, ἀλλά δέν κρύβει τήν ὕπαρξή της!

Θρησκεία δέν εἶναι, γιατί δέν ἔχει τά τρία χαρακτηριστικά πού ἔχουν ὅλες οἱ θρησκεῖες: 1) τή διαβεβαίωση, 2) τήν πίστη καί 3) τήν κατήχηση. Ἡ Μασωνία δέν διαβεβαιώνει κανένα ὅτι ὑπάρχει αἰώνια ζωή, δέν ἔχει συγκεκριμένη δογματική θεολογία καί δέν θέλει νά προσηλυτίσει κανένα. Ἄρα, δέν εἶναι θρησκεία.

Ἀπ’ τήν ἄλλη, ὅμως, δέν εἶναι οὔτε καί ἄθεη κάστα γιατί, προϋπόθεση τοῦ νά γίνεις Μασῶνος, εἶναι νά πιστεύεις σέ μιά ἀνώτερη δύναμη! Ἁπλῶς, οἱ Μασῶνοι δέν ὀνομάζουν αὐτή τή δύναμη μέ τά γνωστά ὁνόματα πού τῆς ἔχουν δώσει οἱ γνωστές θρησκεῖες: Θεός, Ἀλλάχ, Βούδας. Οἱ Μασῶνοι ὀνομάζουν γενικά τήν δύναμη αὐτή σάν Ἀνώτατο Ὄν, ἤ σάν Μεγάλο Ἀρχιτέκτονα τοῦ Σύμπαντος καί, ἔτσι, ἔχουν τή δυνατότητα νά ἑνώνουν ὅλες τίς διαφορετικές θρησκεῖες μαζί. Ἑπομένως, στόν καιρό μας, πού οἱ ἄνθρωποι ἀλληλοσκοτώνονται γιά τό τίνος ὁ Θεός εἶναι καλύτερος, αὐτή ἡ πολιτική τῆς ἀνοχῆς καί τῆς εὐρύτητας, εἶναι ὅ,τι καλύτερο μπορεῖ νά ὑπάρξει!...

Καί μή βιαστεῖτε νά κατηγορήσετε τή Μασωνία ὅτι ἔχει τελετές μυήσεως καί ἄλλες συμβολικές συγκεντρώσεις. Σκεφτεῖτε ὅτι καί ἐσεῖς μαζευόσαστε στήν εἰδωλολατρική γιορτή τοῦ θεοῦ-ἥλιου, τοῦ Ρᾶ καί γονατίζετε μπροστά σ’ ἕνα ἀρχαῖο ὄργανο μαρτυρίου καί τρῶτε, τελετουργικά, σάρκα καί πίνετε, τελετουργικά, αἷμα!...

Ἑπομένως, ἀντί νά κατηγοροῦμε τή Μασωνία, πρέπει ὅλοι νά μιμηθοῦμε τήν ἀλληλεγγύη καί τήν ἁγνότητα τῶν προθέσεων τῶν μελῶν της καί νά τούς παραδώσουμε τά ἡνία, γιά νά ὁδηγήσουν τήν ἀνθρωπότητα ἀπό τό καλό στό καλύτερο καί ἀπό μακαριότητα σέ μακαριότητα στούς αἰῶνες τῶν αἰώνων, ἀμήν.

Τά τελευταῖα δέν τά λέει ὁ D.Β. ἀλλά τά συμπληρώνω ἐγώ, ἀφοῦ, τέτοια τελειότητα, πιά, δέν εἶναι νά τήν ἀφήνεις νά πάει χαμένη! Τήν ἁρπάζεις καί τήν κρατᾶς καί τήν προσέχεις νά μή σοῦ φύγει!...

Πέρα ἀπό τά ἀστεῖα, ὅμως, νομίζω ὅτι εἶναι καιρός, ὅλοι μας, νά δοῦμε σοβαρά τήν κατάσταση τοῦ κόσμου καί νά ἀναρωτηθοῦμε πρός τά ποῦ πηγαίνει ἡ ζωή μας. Ἡ ἐπιφάνεια μᾶς παρουσιάζεται ὅπως θέλουν νά μᾶς τήν παρουσιάσουν. Κι οἱ ἄνθρωποι “ψάχνονται” καί ψάχνουν νά βροῦν ἄκρη. Καί, γιά νά θυμηθοῦμε τόν Φιλόστρατο πού ἑνέπνευσε τόν Καβάφη: Θεοί γάρ μελλόντων, ἄνθρωποι δέ γιγνομένων, σοφοί δέ προσιόντων αἰσθάνονται...

Νινέττα Βολουδάκη

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Φύλλου 88

Ὀκτώβριος 2009