«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» - Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΚΡΑΤΟΣ;

Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΚΡΑΤΟΣ;

Ἕνα δημοσίευμα σέ καθημερινή ἐφημερίδα, ἀναφερόμενο στήν πρωϊνή προσευχή πού γίνεται στά σχολεῖα πρίν τήν ἔναρξη τῶν μαθημάτων, ἔγραφε μεταξύ ἄλλων ὅτι ἐπειδή τά παιδιά διακωμωδοῦν τήν προσευχή, θά πρέπει νά καταργηθεῖ! Ἀνάμεσα σέ ἐκπαιδευτικούς καί ἄλλους πού ἐρωτήθηκαν γιά τό θέμα, ἦσαν καί ὁρισμένοι θεολόγοι οἱ ὁποῖοι ἰσχυρίστηκαν ὅτι εἶναι γελοῖο αὐτό πού γίνεται καί θά πρέπει νά σταματήσει. Διατύπωσαν τήν ἄποψη ὅτι ἡ προσευχή εἶναι προσωπική ὑπόθεση τοῦ καθενός καί ὅτι δέν πρέπει νά γίνεται δημόσια, γιατί θίγεται ἡ προσωπικότητα τῶν ἀνθρώπων πού δέν εἶναι χριστιανοί!

Μέ τήν ἴδια λογική καί οἱ ἐρωτικές περιπτύξεις εἶναι ἀκόμη πιό προσωπική ὑπόθεση τοῦ καθενός. Αὐτό ὅμως δέν μᾶς ἐμποδίζει νά γινόμαστε μάρτυρες τέτοιων ἰδιαιτέρων στιγμῶν σ’ ὅλους τούς δημόσιους χώρους!

Αὐτό τό ἐξωφρενικό ἐπιχείρημα, τό ὁποῖο μᾶς προβάλλουν σέ κάθε θέμα πού ἀφορᾶ στήν ὀρθόδοξη παράδοσή μας, ὅτι τάχα θίγουμε τήν προσωπικότητα τῶν ἀλλοθρήσκων μέ τίς παραδόσεις μας, θά ἦταν ἀνυπόστατο ἄν εἴχαμε τήν κοινή λογική νά ἀπαντήσουμε: Εἶναι ἡ Ἐλλάδα Ὀρθόδοξο κράτος ἤ ὄχι; Μέ ποιό κριτήριο ἐπέλεξαν τήν χώρα μας οἱ ἀλλόθρησκοι γιά νά βροῦν καλύτερη ποιότητα ζωῆς; Δέν ἤξεραν ὅτι καταφεύγουν σέ ἕνα Ὀρθόδοξο Κράτος μέ τίς συγκεκριμένες παραδόσεις καί τίς συγκεκριμένες συνθῆκες διαβίωσης; Μήπως ἔγινε πρόσφατα Ὀρθόδοξη ἡ Χώρα μας; Γιατί θά πρέπει νά ἀλλάξει ἄρδην ὅλη ἡ κοινωνία μας καί ὁ τρόπος πού λειτουργοῦμε σάν κράτος, προκειμένου νά ζήσουν ἐδῶ οἱ ἀλλόθρησκοι; Τά δικά μας παιδιά, πού εἶναι χριστιανοί Ὀρθόδοξοι δέν ἔχουν προσωπικότητα πού θίγεται ὅταν στήν ἴδια τους τή χώρα, στό ἴδιο τους τό σπίτι,  δέν ἔχουν δικαίωμα νά κάνουν ὅλα μαζί τήν προσευχή τους τό πρωΐ, νά ἀκούσουν ἕνα λόγο ἀπό τούς δασκάλους καί νά ξεκινήσουν τήν μέρα τους; Καί ἐπιτέλους γιατί θίγεται ἕνας ἀλλόθρησκος ὅταν κάθεται στήν αὐλή τοῦ σχολείου τήν ὥρα πού γίνεται ἡ προσευχή; Δέν τόν ὑποχρεώνει κανείς νά συμπροσευχηθεῖ. Θίγεται λέει, γιατί ἄν δέν πάει στήν προσευχή θά τόν κατηγορήσουν ὅτι δέν εἶναι Ὀρθόδοξος καί ἔτσι διαχωρίζεται ἀπό τά ἄλλα παιδιά.  Μά, δέν νομίζω νά ἔχει κατηγορηθεῖ κανένα ἀλλόθρησκο παιδάκι ἀπό τούς συμμαθητές του ἐπειδή δέν εἶναι Ὀρθόδοξο. Ἴσα–ἴσα, τά Ὀρθόδοξα παιδάκια συνήθως κοροϊδεύουν οἱ συμμαθητές τους. Ἀλλά κι ἄν ἰσχύει αὐτό, γιατί εἶναι κακό νά διαχωρίζεται κάποιος;  Δέν εἴμαστε ὅλοι ἴδιοι. Εἴμαστε ἴσοι ἀλλά δέν εἴμαστε ἴδιοι!

Ἄν αἰσθάνεται κανείς ἄσχημα πού δέν εἶναι Ὀρθόδοξος, ἄς γίνει
Ὀρθόδοξος! Γιατί τόν ἐνδιαφέρει τί εἶναι ὁ διπλανός του;

Δηλαδή ἄν πάει κάποιος ἐπίσκεψη σέ ἕνα σπίτι καί παρουσιαστεῖ γυμνός, ποιός θά πρέπει νά ντραπεῖ; Ὁ οἰκοδεσπότης ἤ ὁ ἐπισκέπτης; Ἄν θεωρεῖ ντροπή τήν γύμνωσή του, ἄς φροντίσει νά ντυθεῖ. Ἄν δέν τή θεωρεῖ ντροπή, γιατί νά αἰσθάνεται ἄσχημα;

Μέ αὐτά τά παράλογα ἐπιχειρήματα, μέ αὐτήν τήν ἄλογη λογική, ἔχει διαστραφεῖ ἡ νοημοσύνη τῶν ἀνθρώπων σήμερα! Ἔχουμε χάσει τά μυαλά μας! Καί ἔχουμε καταντήσει νά ντρεπόμαστε ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί νά ὁμολογήσουμε ὅτι εἴμαστε χριστιανοί. Ντρεπόμαστε νά περάσουμε μπροστά ἀπό ἕναν Ἰερό Ναό καί νά κάνουμε τό σταυρό μας. Ντρεπόμαστε νά ποῦμε στούς δασκάλους ὅτι τό παιδί μας νηστεύει, ἐκκλησιάζεται, παρακολουθεῖ τίς δραστηριότητες τῶν Νεανικῶν Κέντρων τῆς ἐνορίας του. Ντρεπόμαστε γιατί θά κατηγορηθοῦμε ὅτι εἴμαστε συντηρητικοί, ὀπισθοδρομικοί καί ἔν πολλοῖς ἀνεγκέφαλοι! 

Τό πρόβλημα ὅμως νομίζω ὅτι ξεκινᾶ ἀπό τούς δασκάλους. Ὅταν ὁ δάσκαλος δέν προσπαθεῖ, ἄν ὄχι νά διαμορφώσει ἦθος στά παιδιά, τοὐλάχιστον νά μήν τά διδάσκει μέ τήν συμπεριφορά του τήν χυδαιότητα, τήν ἀνηθικότητα καί τήν ἀσέβεια πρός κάθε Ἱερό καί ἀξιοσέβαστο, τί ἀπαιτήσεις μποροῦμε νά ἔχουμε ἀπό τά παιδιά; Ὅταν ὁ δάσκαλος πρῶτος διακωμωδεῖ τήν Ἱερότητα τῆς προσευχῆς, μποροῦμε νά ζητήσουμε τό λόγο ἀπό τά παιδιά; Ὁ δάσκαλος ἔχει Ἱερή ἀποστολή, πέρα ἀπό τήν μετάδοση τῆς γνώσης στά παιδιά, νά τά βοηθήσει νά διαμορφώσουν ἦθος, νά τά μάθει νά σκέπτονται, νά σέβονται. Ὅπως οἱ γιατροί, πέρα ἀπό τήν θεραπεία τῶν ἀσθενειῶν, πρέπει νά βοηθοῦν τούς ἀνθρώπους νά προστατεύονται ἀπό τίς ἀρρώστιες, νά προλαβαίνουν τίς παθήσεις, νά ἐμβολιάζονται, ἔτσι καί ὁ δάσκαλος ὀφείλει νά προστατεύει τά παιδιά, νά τά «ἐμβολιάζει» πνευματικά, νά τά βοηθάει νά διαμορφώνουν ἦθος καί χαρακτῆρα.

Πόσοι δάσκαλοι, ὅμως, μποροῦν σήμερα νά διαμορφώσουν ἦθος στά παιδιά μας; Ὅταν ἡ δασκάλα μπαίνει στήν τάξη ντυμένη μέ ροῦχα πού δέν ἁρμόζουν σέ δημόσιο χῶρο (πολύ δέ περισσότερο σέ σχολεῖο), πῶς μπορεῖ νά διδάξει τά παιδιά εὐπρέπεια καί ἀξιοπρέπεια; Ἄν πάλι πιστεύει ὅτι ὁ ρόλος της εἶναι ἁπλᾶ νά μεταδώσει κάποιες γνώσεις στά παιδιά, τότε γιατί διαμαρτύρεται ὅταν αὐτά δέν τήν σέβονται;

Σήμερα ἔχουμε φθάσει στό σημεῖο ἡ πλειοψηφία τῶν δασκάλων νά εἶναι ἀπό ἄθρησκοι μέχρι παντελῶς ἀδιάφοροι. Ἡ ἄποψη πού ἐπικρατεῖ εἶναι ὅτι εἶναι δικαίωμά τους νά πιστεύουν ὅ,τι θέλουν, νά μήν εἶναι χριστιανοί, νά μήν θέλουν νά διδάξουν στά παιδιά μας τίς Ὀρθόδοξες Παραδόσεις. Θά μπορούσαμε ἐμεῖς οἱ γονεῖς νά τό σεβαστοῦμε αὐτό, ἄν οἱ συγκεκριμένοι δάσκαλοι δέν ἄνοιγαν τό στόμα τους νά ποῦν τίποτε σχετικά μέ τήν Ἑκκλησία καί τήν Παράδοσή μας. Ἔλα, ὅμως, πού οἱ ἐν λόγῳ δάσκαλοι δέν ἀρκοῦνται νά μήν διδάσκουν τά παιδιά, ἀλλά καθημερινά τά  κατευθύνουν ἐμμέσως ἤ ἀμέσως στήν ἀσέβεια καί  προσπαθοῦν νά τούς διαμορφώσουν μιά «ἄλογη» τυποποιημένη λογική, αὐτή πού ἐπικρατεῖ σέ ὅλο τό δυτικό κόσμο, στό μεγαλεῖο τῆς ὁποίας θυσιάσαμε ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι Ἕλληνες τήν ἐλευθερία τῆς σκέψης πού εἶχαν οἱ Πατέρες μας!

Ἔχουμε ἀποφασίσει οἱ ἴδιοι οἱ Ἕλληνες νά καταργήσουμε τήν Ἑκκλησία, ἐπειδή εἴμαστε προοδευτικοί καί δέν θέλουμε νά μείνουμε κολλημένοι στίς Παραδόσεις μας. Αὐτό εἶναι γεγονός καί αὐτό ἐκμεταλλεύονται οἱ ἀλλοεθνεῖς καί ἀλλόθρησκοι πού ἦρθαν στή χώρα μας. Εἶδαν τήν χαλαρότητά μας καί τήν ἀνοησία μας καί στηριζόμενοι σέ ἀνόητα ἐπιχειρήματα κερδίζουν καθημερινά ἔδαφος στόν τόπο μας. Μιά μέρα θά ξυπνήσουμε ξένοι στή χώρα μας καί θά διαπιστώσουμε ὅτι αὐτό πού μᾶς ξεχώριζε ἀπό τούς ἄλλους λαούς, αὐτό πού σφράγιζε τήν λέξη Ἕλληνας, ἦταν ἡ Ὀρθοδοξία γιά τήν ὁποία ἐμεῖς ντρεπόμασταν.

Μαρίνα Διαμαντῆ

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ»  Ἀρ. Τεύχους 84-86 

Ἰούνιος-Αύγουστος 2009