ΠΑΙΔΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ: ΛΥΣΗ Ἢ ΠΡΟΒΛΗΜΑ;
Ἔφθασε ὁ Σεπτέμβριος! Σὲ λίγες μέρες θὰ
ξεκινήσει ἡ νέα σχολικὴ χρονιά. Μικροὶ
καὶ μεγάλοι μαθητὲς θὰ κληθοῦν νὰ καθίσουν καὶ πάλι στὰ θρανία. Γιὰ
κάποιους βέβαια θὰ εἶναι ἡ πρώτη φορά!
Ἐν
ὄψει, λοιπόν, τῆς σχολικῆς χρονιᾶς, ἐπισκέφθηκα διάφορα σχολεία τῆς ἐνορίας μας
καὶ τῆς εὐρύτερης περιοχῆς, προκειμένου νὰ διαπιστώσω ποιὸ ἀπὸ ὅλα κάνει, ὅσο
γίνεται, πιὸ προσεκτικὴ δουλειὰ στὰ παιδιά. Αὐτό, νομίζω, ἀποτελεῖ ἕνα μεγάλο
πρόβλημα γιὰ τοὺς γονεῖς. Ὅλοι ἐπιζητοῦμε τὴν καλύτερη ἐκπαίδευση γιὰ τὰ παιδιά
μας, ἀλλὰ συχνὰ διαπιστώνουμε ὅτι τὸ σχολεῖο ἀποδεικνύεται μᾶλλον δοκιμασία γιὰ
αὐτά. Ἀπαιτεῖται ὡριμότητα καὶ ἀρκετὴ ψυχικὴ δύναμη ὥστε ἕνα μικρὸ παιδάκι νὰ
μείνει, ὅσο μπορεῖ, ἀνεπηρέαστο ἀπὸ κακὲς ἐπιρροές.
Ἐπισκέφθηκα,
μεταξὺ ἄλλων σχολείων καὶ τὸν δημοτικὸ παιδικὸ σταθμὸ τῆς ἐνορίας μας,
θεωρώντας ὅτι ὁ δῆμος θὰ προσφέρει πιὸ οἰκογενειακὸ περιβάλλον ἀπὸ τὸ δημόσιο
σχολεῖο, ὅπου συχνὰ συναντᾶ κανείς, ἀνάμεσα στοὺς φιλότιμους δασκάλους καὶ ἀρκετοὺς
ἀδιάφορους.
Πράγματι,
οἱ αἴθουσες, ἡ αὐλή, ὅλοι οἱ χῶροι τοῦ σταθμοῦ ἦταν ἀρκετὰ καλοὶ καὶ μαρτυροῦσαν
ὅτι ὄντως ὁ δῆμος κάνει καλὴ δουλειὰ γιὰ τὰ παιδιά μας.
Ὅταν
ὅμως ἡ ὑπεύθυνη τοῦ Σταθμοῦ ἄρχισε νὰ μὲ ἐνημερώνει γιὰ τὰ γεύματα τῶν παιδιῶν,
βρέθηκα μπροστὰ σὲ ἕνα πρόβλημα: «Δὲν ἐπιτρέπεται», μοῦ διευκρίνησε, «νὰ
φέρνουν ἀπὸ τὸ σπίτι φαγητό. Ὁ δῆμος φροντίζει γιὰ τὰ γεύματα τους.» Πρέπει νὰ
σημειώσω ἐδῶ ὅτι ἦταν ἡμέρα Τετάρτη ὅταν βρέθηκα ἐκεῖ καὶ μάλιστα βρέθηκα τὴν ὥρα
ποὺ ἔτρωγαν τὰ παιδάκια. Ἐνῶ συζητούσαμε, ἄκουγα τὶς παιδαγωγοὺς νὰ λένε:
«Γιαννάκη, φάε τὸ φαγητό σου γιὰ νὰ σου δώσω τυράκι!» ἢ «Μαιρούλα, ἂν δὲν φᾶς ὅλο
τὸ φαγητό σου δὲν θὰ σοῦ δώσω αὐγό!» Μά, τόλμησα νὰ ρωτήσω, ὅταν ἕνα παιδάκι
νηστεύει δὲν μπορεῖ νὰ φέρει τὸ φαγητό του ἀπὸ τὸ σπίτι; Ὄχι! Ἦταν ἡ ἀπάντηση.
Καὶ δὲν ἀρκέστηκε σὲ αὐτό, ἀλλὰ εἶχε καὶ “ἐπιχειρήματα” νὰ μοῦ πεῖ: «Γιὰ σκεφτεῖτε,
ἕνα παιδάκι νὰ βλέπει τὰ ἄλλα νὰ τρῶνε διάφορα φαγητὰ ἐνῶ αὐτὸ εἶναι ἀναγκασμένο
νὰ νηστεύει!»
Ρώτησα
λοιπὸν κι ἐγὼ: Γιατὶ ὁ δῆμος δὲν φροντίζει τὶς μέρες τῆς νηστείας νὰ ἔχει ἔστω
λαδερὸ φαγητό, δεδομένου ὅτι μιὰ φορὰ τὴν ἑβδομάδα προβλέπει τὸ πρόγραμμα ἕνα
τέτοιο γεῦμα; Μάλιστα ἐκείνη τὴν ἡμέρα εἶχαν φακές! «Ἔτυχε σήμερα!» Ἔσπευσε νὰ πεῖ ἡ ὑπεύθυνη.
«Συνήθως τὸ λαδερὸ τὸ ἔχουμε τὴν Δευτέρα!» Καὶ τὸ συνοδεύουν μὲ τυράκι καὶ αὐγουλάκι,
ἂς ξέρουν ὅτι κάποιο παιδάκι νηστεύει. Θὰ τοῦ τὸ περάσουν μπροστὰ ἀπὸ τὴν μύτη
του καὶ θὰ τοῦ προτείνουν νὰ τὸ πάρει! Ἔ, βέβαια, γιατὶ νὰ τὸ ἐνθαρρύνουν νὰ
νηστέψει;
Ὁ
δῆμος προβλέπει μόνο τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα φαγητὸ χωρὶς κρέας! Αὐτὴ εἶναι ὅλη ἡ
νηστεία!
Ἔφυγα
ἀπογοητευμένη ἀπὸ τὸν σταθμὸ καὶ πῆγα στὸ δημόσιο νηπια-γωγεῖο τῆς περιοχῆς. Δὲν
μπορῶ νὰ περιγράψω τὴν ἔκπληξή μου ὅταν ἄκουσα τὴν νηπιαγωγὸ νὰ μοῦ λέει, καθὼς
συζητούσαμε τὸ τὶ κολατσιὸ προτρέπει νὰ φέρνουν τὰ παιδιὰ ἀπὸ τὸ σπίτι τους:
«καλὰ ποὺ μοῦ τὸ εἴπατε ὅτι τὸ παιδάκι νηστεύει γιατὶ καμμιὰ φορὰ μπορεῖ νὰ
κάνουμε κανένα παρτάκι. Νὰ μὴν τὸ δελεάζουμε τὸ καϋμένο»! Δὲν πίστευα στὰ αὐτιά
μου! Μιὰ νηπιαγωγὸς δημόσιου σχολείου, ἐκεῖ ὅπου νόμιζα πὼς δὲν ἔδιναν καὶ πολλὴ
σημασία στὰ παιδιά, νὰ ἔχει τέτοια διάκριση καὶ σεβασμὸ στὸ κάθε παιδάκι ποὺ ἀναλαμβάνει,
ἐνῶ προηγουμένως ἀντιμετώπισα τὴν περιφρόνηση (γιατὶ περὶ περιφρόνησης
πρόκειται) ἑνὸς δημοτικοῦ σταθμοῦ!
Ἀναρωτιέται
λοιπὸν κανεὶς: Τὶ χαρακτηρίζει τελικὰ τὸ κράτος μας ὡς Ὀρθόδοξο, ἀφοῦ δὲν τηροῦμε
τίποτε ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη παράδοση; Δὲν ἔχει μείνει οὔτε ὅσιο οὔτε ἱερὸ ποὺ νὰ μὴν
τὸ ἔχουμε καταργήσει. Τὶ θὰ διδαχθοῦν τὰ παιδιά μας στὸ σχολεῖο; Ποιά εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη
Ἑλληνικὴ παράδοση ποὺ θὰ τοὺς κληροδοτήσουμε; Τὸ σχολεῖο τελικά, ἔτσι ὅπως
λειτουργεῖ σήμερα, ἀπρόσωπο, χωρὶς ἀρχές, χωρὶς κάτι νὰ τὸ χαρακτηρίζει ὡς Ἑλληνικό,
τὶ προσφέρει στὰ παιδιά μας ἐκτὸς ἀπὸ μερικὴ στείρα γνώση τῶν ἐπιστημῶν; Οἱ
ξένοι λαοὶ πιὸ πολλὰ ξέρουν γιὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Ὀρθοδοξία, ἔστω ἐγκυκλοπαιδικά,
ἀπὸ ὅτι ξέρουν τὰ ἑλληνόπουλα.
Τὸ
πιὸ ἐξωφρενικὸ ὅμως τὸ διάβασα λίγο καιρὸ μετὰ: Ἡ διεύθυνση ὑπηρεσιῶν Διατροφῆς «Ἀθήνα 2004» εἶχε μεριμνήσει στοὺς Ὀλυμπιακοὺς
Ἀγῶνες, ὥστε τὰ γεύματα νὰ ἀκολουθοῦν τὶς διάφορες ἐθνικὲς καὶ θρησκευτικὲς ἱδιαιτερότητες,
ὅπως χαλὰλ καὶ κοσὲρ (προετοιμασία φαγητῶν σύμφωνα μὲ τὴν ἰσλαμικὴ καὶ ἑβραϊκὴ
παράδοση ἀντίστοιχα)!!
Καταλάβατε;
Ἐμεῖς εἴμαστε ἕνα Ὀρθόδοξο Δημοκρατικὸ κράτος! Σεβόμαστε τὶς ἱδιαιτερότητες κάθε
ἐθνικότητος καὶ κάθε θρησκείας! Ἐμεῖς δὲν κάνουμε διακρίσεις! Δὲν εἴμαστε
ρατσιστές. Προστατεύουμε κάθε ἄνθρωπο ποὺ ἔρχεται στὴν χώρα μας εἴτε ὡς ἐπισκέπτης
εἴτε ὡς πολίτης. Μὲ μία μικρὴ διευκρίνηση: Ἀρκεῖ νὰ μὴν εἶναι Ὀρθόδοξος!!
Μαρίνα
Διαμαντὴ
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Φύλλου 24-26
Ἰούλιος-Σεπτέμβριος 2004
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου