«Ενοριακή Ευλογία» - ΕΚΟΙΜΗΘΗ ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΓΡΥΠΝΟΣ Ο ΜΟΝΟΜΑΧΟΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ π. ΜΑΡΚΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ!

ΕΚΟΙΜΗΘΗ ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ  ΑΓΡΥΠΝΟΣ Ο ΜΟΝΟΜΑΧΟΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

π. ΜΑΡΚΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ!

Η Παγκόσμιος Ορθοδοξία θρηνεί από το βράδυ της  Παρασκευής 16 Απριλίου 2010 τον Μονομάχο της Ορθοδόξου Πίστεώς μας, Γέροντα Αρχιμανδρίτην π. Μάρκον Μανώλην.

Θρηνεί, όχι για την μετά θάνατον πορεία του γενναίου αγωνιστού —αυτή είναι ένδοξη και έγινε εμφανής από την πρώτη στιγμή στο χαριτόβρυτο σκήνωμά του— αλλά θρηνεί για την περαιτέρω πορεία της επί γης Ορθοδοξίας, της Οποίας ο κύριος και κεντρικός στύλος, ο ορατός από την στρατευομένη Εκκλησία, έπεσε!

Απαιτούνται πολλές προϋποθέσεις και ιδιαίτερη πνευματική εμπειρία για  να αποτιμηθούν, όσο είναι εφικτό ανθρωπίνως, η  προσωπικότητα και η ανεκτίμητη εκκλησιαστική προσφορά του νέου «Ατλαντος της Ορθοδοξίας» π. Μάρκου.

Ωστόσο, έχουμε χρέος να διακηρύξουμε από σήμερα ότι η εκδημία  του δεν είναι απλώς εκδημία ενός αγίου κληρικού με τις αρετές στο έπακρο λελαμπρυσμένες, αλλά εκδημία αγίου , που είχε σφραγισθεί από τον Θεόν —αυτός μόνος— με το πρωτοφανές χάρισμα της εκκλησιαστικής δημοσιογραφίας, το οποίο ενεργούσε στο πλήρωμα της Εκκλησίας, μέσω του «Ορθοδόξου Τύπου». ΄Ένα χάρισμα, που τον είχε καταστήσει ειρηνάρχην πιστών, οιακοστρόφον της στρατευομένης Εκκλησίας,  και ακοίμητον οφθαλμόν  Της.

Ο π. Μάρκος ήταν ο ΒΛΕΠΩΝ. Δεν είχε απλώς πνευματική διάκριση για τα πρόσωπα και τις  περιστάσεις της ποιμαντικής του διακονίας, ούτε ήταν απλώς επιφορτισμένος να παρακολουθή και να κατευθύνη την πνευματική ζωή των ανθρώπων, που κατέφευγαν σ’ αυτόν, αλλά, κατ’ εξοχήν, διέκρινε τους καιρούς και τις μέλλουσες εξελίξεις, πολύ πρίν  αυτές πραγματοποιηθούν.

Είχες την βεβαιότητα κοντά του ότι για κάθε του πράξη και ενέργεια ελάμβανε  συνεχώς οδηγίες από Τον «βλέποντα τας των ανθρώπων καρδίας», ιδιαιτέρως δε για την «γραμμή» και τα γραφόμενα στον «Ο.Τ.», αφού τα γεγονότα συνεχώς τον δικαίωναν και οι επιδιώξεις των ανθρώπων, που ελέγχοντο μέσω του «Ο.Τ.», εγίνοντο σε σύντομο διάστημα προφανείς και στους πλέον ανυποψίαστους.

Μέσω του «Ο.Τ.» δεν καθοδηγούσε μόνο την Εκκλησία της Ελλάδος, αλλά την Οικουμενική Ορθοδοξία. Και αυτό το έπραττε αφανώς, προκρίνοντας κάθε φορά τα κείμενα και τα άρθρα εκείνων που είχαν συλλάβει σωστά τα συγκεκριμένα γεγονότα και θέματα. Γι’ αυτό, άφηνε πολλές φορές αδημοσίευτα και καλογραμμένα κείμενα διακεκριμένων προσώπων, όταν αυτά  ήσαν υποκειμενικές εκτιμήσεις και όχι καρπός  μετά λόγου γνώσεως.

Δεν οδηγούσε τον «Ο.Τ.» απλώς, αλλά ακριβώς. Αυτή η «ακρίβεια», δεν επιτυγχάνεται μόνο με θεολογικές γνώσεις και χάρισμα λόγου και γραφής αλλά με πνευματικη  ΟΡΑΣΗ, που εκτείνεται σε όλη την Οικουμένη.

Γι’ αυτό η εκδημία του π. Μάρκου  δεν αφήνει μόνο ένα δυσαναπλήρωτο  κενό αλλά αφήνει χωρίς ΒΛΕΠΟΝΤΑ πηδαλιούχο την στρατευομένη Ορθοδοξία και έκθετη σε πολλούς κινδύνους.

Αυτά, δεν είναι εκτιμήσεις συναισθηματικές και φανταστικές, ούτε αποτέλεσμα ψυχικής φορτίσεως λόγω της μεταστάσεώς του στα «υπερκόσμια σκηνώματα». Είναι καρπός 42 ετών γνωριμίας με τον π. Μάρκον, κατά τα οποία είδα, οίδα και επίστευσα.

Μαρτυρούν και βεβαιώνουν τον λόγο μου αυτά πού προείπα στις 23 Νοεμβρίου 2009 στην αίθουσα της Π.Ο.Ε. κατά την ομιλία μου επ’ ευκαιρία των 50 ετών από της ιδρύσεώς της και δημοσιεύθηκαν κατόπιν στον «Ο.Τ.».Τα  επαναλαμβάνω:

«Ξεχωρίζει, ομως, η Π.Ο.Ε. γιατί δίπλα στό Πρόσωπο του π. Χαραλάμπους υπηρχε απ’ αρχης  καί τό Πρόσωπο του Μαθητου του. Πρόσωπο Μαθητου, πού ο π. Χαράλαμπος τό ενοιωθε πολλές φορές καί σάν πρόσωπο Διδασκάλου του. Τό Πρόσωπο του π. Μάρκου.  Ετσι εξηγειται καί τό γιατί  μετά τήν κοίμηση του π. Χαραλάμπους ο  « Ορθ. Τύπος»  δέν εχασε κανένα από τά χαρακτηριστικά του, αλλά παραμένει αταλάντευτα οιακοστρόφος της  Εκκλησίας. Ειμαι, ομως, υποχρεωμένος νά σας λυπήσω λέγοντάς σας πώς δέν εχουμε αλλον π. Μαρκον!».

Μόνη μας παρηγορία  έμεινε πλέον  η βεβαιότητα ότι ο π. Μάρκος, θα εξακολουθήση να παραμένη  και μετά την κοίμησή του ΑΓΡΥΠΝΟΣ!

Βασίλειος Ε. Βολουδάκης

Πρωτοπρεσβύτερος

«Ενοριακή Ευλογία» Τεύχος 95

Μάϊος 2010