«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» - Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ “ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ” ΚΟΣΜΟΣ! (Αὐτό μᾶς ἔρχεται γάντι γιά νά θυμηθοῦμαι τό τί μᾶς λέγανε μερικοί γνωστοί μας)

Το νέο Σύνταγμα της Ευρώπης

Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ “ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ” ΚΟΣΜΟΣ!

Όταν ένας άνθρωπος έρχεται στον κόσμο, παραλαμβάνει ένα τρόπο ζωής κληροδοτημένο άμεσα από τους γονείς του και έμμεσα από μια μακριά σειρά προγόνων που ο καθένας έχει βοηθήσει με το δικό του τρόπο ώστε να φτάσουμε εμείς να ζούμε όπως τώρα. Αυτοί οι πρόγονοι μπορεί να μη μας συνάντησαν ποτέ σ’ αυτή τη ζωή, αλλά μας γνωρίζουν, μας βλέπουν, ενδιαφέρονται για μας. Έτσι κι εμείς, όταν φύγουμε απ’ αυτόν τον κόσμο, θα παρακολουθούμε τους απογόνους μας να ζουν με τον τρόπο που εμείς τώρα εργαζόμαστε για να τους κληροδοτήσουμε.

Όλα αυτά ήρθαν στο μυαλό μου όταν διάβασα ένα άρθρο που έγραψε ο Βρετανός δημοσιογράφος William Rees-Mogg στους Times, σχολιάζοντας το προσχέδιο του Συντάγματος της Ευρώπης που δόθηκε στην δημοσιότητα στις αρχές Φεβρουαρίου, ονομάζοντάς το “επαίσχυντο κείμενο”, το οποίο θα καταστρέψει την δημοκρατία σ’ όλα τα ευρωπαϊκά έθνη.

Το νέο σύνταγμα, γράφει, θα καταργήσει οριστικά την αυτονομία των κρατών, να γίνουν “νομικά πρόσωπα” με κοινή υπηκοότητα και “καθήκον πιστής συνεργασίας”, με μια κεντρική εξουσία, που κρατά την “αποκλειστική αρμοδιότητα” για άλλα, όμως με την επιφύλαξη να έχει τη δυνατότητα “προσαρμογής” του συντάγματος, δηλαδή ανάληψης περαιτέρω εξουσιών.

Ο αρθρογράφος με πολύ έντονο ύφος ζητά να τεθεί το νέο Σύνταγμα σε δημοψήφισμα και καταλήγει: “Ας θέσει όλη η Ευρώπη αυτή την ανοησία σε ψήφο. οι λαοί της Ευρώπης δεν έχουν τη νοοτροπία σκλάβων.”

Δεν ξέρω αν ο εν λόγω δημοσιογράφος είχε πολιτικά κίνητρα όταν έγραψε το άρθρο του. Ίσως ναί, ίσως όχι. Εμένα πάντως με προβλημάτισε πολύ και με έκανε να προσπαθήσω να δω “πέρα απ’ τις γραμμές” προεκτείνοντας τις ειδήσεις που φτάνουν μέχρι τα αυτιά μας.

Για το ότι βρισκόμαστε σ’ ένα σταυροδρόμι μεγάλων αλλαγών, δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία. Τα τελευταία πενήντα χρόνια η ζωή του κόσμου άλλαξε σ’ όλους τους τομείς με τόση ταχύτητα, όση δεν άλλαξε τους τελευταίους δύο αιώνες. Αλλαγή στους ρυθμούς μας, στο χρόνο, στο χαρακτήρα μας, αλλαγή στη γη, στο νερό, στον ουρανό, στον αέρα...

Εμείς οι άνθρωποι, αυτή την αλλαγή την ονομάζουμε “πρόοδο”. Όλοι στεκόμαστε εκστατικοί και με δέος όταν ακούμε αυτή τη λέξη. Καλό πράγμα η πρόοδος, λέμε, πάει μπροστά η ανθρωπότητα, όχι σαν και πριν, που ζούσαμε στο σκοτάδι! Όσες φορές θέλησα να διευκρινήσω πως ορίζεται ακριβώς “το σκοτάδι”, απ’ το οποίο μας έβγαλε η “πρόοδος”, μπλέχτηκα σ’ ένα κυκεώνα λόγων και αντιλόγων, στον οποίο ποιος τολμάει να επιμείνει; Αυτός που αντιστρατεύεται την “πρόοδο” χαρακτηρίζεται “οπισθοδρομικός”. Και ποιός διακινδυνεύει να του κολλήσουν μια τέτοια ρετσινιά;

Έτσι λοιπόν και το νέο σχήμα που παίρνει η πολύπαθη “γηραιά μας ήπειρος”, το ονομάσαμε κι αυτό “πρόοδο”. Και ησυχάσαμε ότι κανείς δεν θα ρωτήσει πολλά-πολλά για να μη φανεί οπισθοδρομικός. Και βεβαιωθήκαμε ότι θα αφήσουμε έναν ωραίο κόσμο στα παιδιά και στα εγγόνια μας και θα ευφραίνονται οι ψυχές μας από την άλλη ζωή, που θα τα παρακολουθούμε να ζουν σ’ αυτόν τον “προοδευμένο” κόσμο, που τους κληροδοτήσαμε.

Τώρα, αν σ’ αυτόν τον “παραδεισένιο” κόσμο τα όρια στενεύουν κι ο έλεγχος πάνω στους ανθρώπους αυξάνει, αυτό είναι μια άλλη ιστορία πού, συνήθως, έχει μια πολύ καλή δικαιολογία.

Για παράδειγμα, ο νέος “τέλειος” κόσμος μας, που σέβεται με θρησκευτική ευλάβεια -ή καλύτερα έχει σαν θρησκεία του- τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ανθρώπινη ελευθερία, θα έχει χώρο και για βασανιστήρια! Για να μην τρομάξουμε, όμως, μας εξηγούν ότι τα βασανιστήρια θα γίνονται όταν υπάρχει μεγάλη ανάγκη, όπως η περίπτωση κάποιου την περασμένη εβδομάδα, ο οποίος κρατούσε όμηρο ένα παιδάκι κι αρνιόταν να αποκαλύψει που το είχε κρύψει, μέχρι που η απειλή των βασανιστηρίων τον ανάγκασε να ομολογήσει. Το παιδάκι βέβαια το είχε ήδη σκοτώσει, αλλά δεν πειράζει, ο επόμενος όμηρος μπορεί να είναι ζωντανός και τα βασανιστήρια να γίνουν αιτία να σωθεί!

Και τώρα μην τολμήσει κανείς να πει ότι τα βασανιστήρια του θυμίζουν μεσαίωνα, γιατί αυτός μεν θα χαρακτηριστεί “οπισθοδρομικός”, τα συγκεκριμένα όμως βασανιστήρια θα αποδειχτούν μ’ ένα πλήθος επιχειρημάτων... απαραίτητα(!) για την πρόοδο!

Ο αρθρογράφος των Times δείχνει μεγάλη εμπιστοσύνη στους ανθρώπους όταν  γράφει “ότι οι λαοί της Ευρώπης δεν έχουν νοοτροπία σκλάβων”.

Ο Απόστολος Παύλος, αντίθετα, λέει: “ω γαρ ήττηταί τις, τούτω και δεδούλωται”. Εμείς, δυστυχώς, έχουμε νικηθεί από πολλά. Απ’ την αλαζονεία μας, την έπαρσή μας, την απληστία μας, την ανταρσία μας. Και τώρα, δούλοι άνθρωποι, πως να οραματιστούμε και να χτίσουμε έναν ελεύθερο κόσμο για τα παιδιά μας;

Νινέττα Βολουδάκη

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ»  Ἀρ. Τεύχους 8 

Ἀπρίλιος 2003