«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» - Άλλο Μουσική και άλλο μουσική...

Ενστάσεις πιστών

Άλλο Μουσική και άλλο μουσική...

Η Βυζαντινή Μουσική έχει μεγάλες και ουσιαστικές διαφορές από την μουσική με την έννοια της τέχνης. Η Βυζαντινή Μουσική γράφεται με κεφαλαίο το αρχικό της γράμμα γιατί είναι η όντως Μουσική. Η μουσική όπως την γνωρίζουμε είναι έκφραση, άλλοτε καλή και άλλοτε όχι, της ψυχολογικής καταστάσεως, στην οποία βρίσκεται ο συνθέτης της. Πάντα όμως κρύβει στοιχεία και χαρακτηριστικά ανθρώπινα και σχεδόν πάντοτε έχει αρκετή εμπάθεια.

Η Βυζαντινή Μουσική όμως δεν είναι εμπαθής. Γράφτηκε από Αγίους και αυτό είναι το βασικό της ιδίωμα. Γράφτηκε από Αγίους με μόνο σκοπό να βοηθήσει εμάς τους γήϊνους και χοϊκούς ανθρώπους να κατανοήσουμε το απέραντο μεγαλείο των Θείων λόγων, που απαρτίζουν τις Θείες και Ιερές Ακολουθίες καθώς και τα μυστήρια της Εκκλησίας μας.

Δυστυχώς στις μέρες μας, όπως όλα τα πράγματα, και η Βυζαντινή Μουσική έχει χάσει το νόημα της και σ’ αυτό έχουν συντελέσει αρκετοί από τους εντεταλμένους να την διαφυλάξουν, δηλαδή αρκετοί Ιεροψάλτες.

Δεν είναι πλέον έκφραση πίστης και εν γένει τρόπου ζωής αλλά έχει καταντήσει, όπως πολλοί λέγουν, τέχνη(!). Κι όμως! Πόσο λάθος είμαστε εμείς οι άνθρωποι... Δεν μπορεί να ψάλλει κανείς το «Σε υμνούμεν, Σε ευλογούμεν,...» και να λέει ότι αυτό είναι τέχνη. Ούτε είναι δυνατόν, τώρα, κατά τη Μ. Σαρακοστή να ψέλνουμε «Ψυχή μου, ψυχή μου ανάστα τι καθεύδεις ...» και να μη συνειδητοποιούμε ότι παίζουμε με την φωτιά όταν το ήθος και η διάθεσή μας είναι τελείως αλλιώτικη.

Είναι ασέβεια και εμπαιγμός του Θεού γιατί τα λόγια τα οποία λέγονται δεν είναι στιχάκια κάποιου εμπαθούς και σαρκικού ανθρώπου, αλλά αυτά τα λόγια τα οποία ενέπνευσε ο Θεός σε αναστήματα μεγάλα και δυσθεώρητα για τα ανθρώπινα μέτρα, όπως ο άγιος Ρωμανός ο Μελωδός, ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ο άγιος Ανδρέας Κρήτης κ. ά. και συνεπώς εμείς οι άνθρωποι ούτε έχουμε δικαίωμα ούτε μας επιτρέπεται να τα χρησιμοποιούμε για να επιδείξουμε το λαρύγγι μας και τις φωνητικές μας επιδεξιότητες.

Κάποτε πρέπει να έλθουμε όλοι «εις εαυτούς» και να σταματήσουμε να ισοπεδώνουμε τα πάντα. Η πλήρης ισοπέδωση και εξίσωση των πάντων είναι η αιτία που σήμερα δεν μπορούμε να ησυχάσουμε και να αναπαυθούμε πουθενά. Γιατί εξισώνοντας τα Θεία με τα ανθρώπινα αθεώσαμε τη ζωή μας!

Εναρμόνιος

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ»  Ἀρ. Τεύχους 8

Ἀπρίλιος 2003