«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» - ΙΣΛΑΜ ΚΑΙ ΚΟΡΑΝΙΟ

ΙΣΛΑΜ ΚΑΙ ΚΟΡΑΝΙΟ

Στό προηγούμενο ἄρθρο μιλήσαμε γιά τό τί εἶναι τό Ἰσλάμ, μέ μιά πρόχειρη προσέγγιση, ἄλλωστε αὐτό εἶναι μεγάλο κεφάλαιο καί δέν μπορεῖ νά διερευνηθεῖ μέ ἄρθρα. Θά προσπαθήσουμε ὅμως νά ἑρμηνεύσουμε τήν οὐσία του, ὥστε νά μήν ἀντιμετωπισθεί πρόχειρα καί μέ ἀφέλεια μιά τέτοια πλάνη, πού  προσπαθεῖ νά “ξετρυπώσει” στήν Ἑλλάδα μας μέ πολλούς ὕπουλους  τρόπους.

Ξεκινᾶμε μέ τήν λέξη “Ἰσλάμ” πού σημαίνη “ὑποταγή”.

Ὑποταγή, ὑποτίθεται, στό θέλημα τοῦ θεοῦ, ἀλλά δυστυχῶς, αὐτή ἡ πλάνη εἶναι φτιαγμένη ἔτσι ὥστε ἡ ὑποταγή νά γίνεται στό θέλημα τοῦ Μωάμεθ μέσω τοῦ Κορανίου.

Μία πολύ ἐνδιαφέρουσα παράμετρος εἶναι ἡ δομή τοῦ Ἰσλάμ. Τό Ἰσλάμ στηρίζεται σέ δύο θεμέλια, τό ἕνα εἶναι ὁ προφήτης Μωάμεθ ὡς “ὁ τελευταῖος προφήτης τοῦ Ἀλλάχ”, συνοδευμένος ἀπό τό Χαντίθ οἱ διδασκαλίες του, ὅπως τίς ἀναφέρουν οἱ συνοδοί του) καί τό δεύτερο εἶναι τό Κοράνιο πού ἀποκαλεῖται “ὁ λόγος τοῦ Ἀλλάχ” συνοδευμένος ἀπό τήν σούννα (οἱ πράξεις τοῦ Μωάμεθ). Καί ἀναρωτιόμαστε:

Ἐάν ὁ ἰσχυρισμός ὅτι «ὁ Μωάμεθ εἶναι ὁ τελευταῖος προφήτης τοῦ Ἀλλάχ» στηρίζεται στό Κοράνιο, καί ἡ ἀποδοχή τοῦ Κορανίου ὡς «ὁ λόγος τοῦ Ἀλλάχ» στηρίζεται στό ὅτι τό ἐγγυᾶται ὁ Μωάμεθ, ὡς «προφήτης τοῦ Ἀλλάχ», αὐτό εἶναι «κυκλικός συλλογισμός», τοῦ ὁποίου τά δύο σκέλη στηρίζονται τό ἕνα στό ἄλλο, καί, συνεπῶς καί τά δύο παραμένουν ἐντελῶς ἀστήρικτα.

Παρομοίους ἰσχυρισμούς συναντᾶμε σέ πολλά θεμελιώδη κεφάλαια τοῦ Ἰσλάμ. Παρακάτω σᾶς παραθέτω ἕνα διάλογο μεταξύ χριστιανοῦ καί μουσουλμάνου περί τῆς προσωπικότητας τοῦ Μωάμεθ:

Μουσουλμάνος: «Ὁ Μωάμεθ ἦταν τό πιό τρανό παράδειγμα ἠθικότητας πού ὑπήρξε ποτέ! Ἦταν τόσο εὐγενικός καί ἐπιεικής! Ποτέ δέν ἔκανε κακό σέ κανένα παρά μόνο σ’ ἐκείνους πού πολεμοῦσαν τό Ἰσλάμ!»

Χριστιανός: «Τί ἔχετε νά πεῖτε γιά τούς τόσους ἄνδρες καί γυναῖκες πού δολοφόνησε»;

Μουσουλμάνος: «Ὁ Μωάμεθ δέν θά μποροῦσε ποτέ νά διαπράξει τέτοια πράγματα, ἐπειδή ἦταν τό πιό ἠθικό παράδειγμα τοῦ κόσμου! Θά ἔπρεπε νά ντρέπονται οἱ παλαιότεροι καί στενότεροι φίλοι του, πού ἔγραψαν ἕνα σωρό ἀνήθικες ἱστορίες γιά αὐτόν!

Χριστιανός: «Μά, ἀπό ποῦ γνωρίζουμε ὅτι ἦταν τό πιό μεγάλο ἠθικό παράδειγμα πού ὑπῆρξε ποτέ»;

Μουσουλμάνος: «Ἀπό ὅλα τά ἱστορικά τεκμήρια!»

Χριστιανός: «Καί ὅλα ἐκείνα τά ἱστορικά τεκμήρια πού ἀποδεικνύουν ὅτι ὁρισμένες φορές ἦταν ἕνα πολύ κακό δεῖγμα ἠθικῆς;»

Μουσουλμάνο: «Ἐκεῖνα τά τεκμήρια εἶναι ὅλα λάθος!»

Χριστιανός: «Πῶς τό ξέρουμε ὅτι εἶναι λάθος;»

Μουσουλμάνος: «Ἐπειδή ὁ Μωάμεθ εἶναι τό μεγαλύτερο παράδειγμα ἠθικῆς πού ὑπῆρξε ποτέ. Μήν ἀκοῦς τί λένε οἱ πρώϊμοι Μουσουλμάνοι γιά τίς δολοφονίες, τά βασανιστήρια, τίς ληστείες, κ.λ.π. τοῦ Μωάμεθ. Νά ἀκοῦς μόνο τί λένε γιά τίς χειρονομίες τῆς καλοσύνης του!»

Ἕνας τέτοιος ἰσχυρισμός ἴσως νά πείθει τόν Μουσουλμάνο πού ἔχει διδαχθεῖ ὅλη του τήν ζωή πώς ὁ Μωάμεθ ἦταν ἠθικά ἄμεμπτος. Ὅμως, γιά ἕναν ἀμερόληπτο ἐρευνητή, ἡ λογική αὐτή εἶναι ἀνόητη. Ἄν ἐπιθυμοῦμε νά προσδιορίσουμε ἄν ὁ Μωάμεθ ἦταν ἤ δέν ἦταν ἕνα καλό παράδειγμα ἠθικῆς, ἡ μόνη λογική ἐπιλογή μας εἶναι νά ἐξετάσουμε τά πιό πρώϊμα καί πιό ἀξιόπιστα γραπτά, καί νά τά χρησιμοποιήσουμε αὐτά ἀκριβῶς, προκειμένου νά ἀποκτήσουμε μιά συνολική εἰκόνα τοῦ χαρακτήρα του. Ἄν κάποιος Μουσουλμάνος ἐπιθυμεῖ νά φέρει ἀντίρρηση γιά κάποια ἱστορία μέ τόν Μωάμεθ, ὀφείλει νά τό κάνει πάνω σέ ἱστορικές βάσεις, καί ὄχι δογματικές.

Ἰσχυρίζεται τό Ἰσλάμ, ὅτι τό Κοράνιο ὑπαγορεύθηκε στόν Μωάμεθ ἀπό τόν... ἀρχάγγελο Γαβριήλ(!) μέ πολλές ἐμφανίσεις τοῦ τελευταίου, σέ μιά σπηλιά. Ὅμως ἔχουμε πολλά στοιχεῖα  ἀπό γνήσιες μουσουλμανικές πηγές, στοιχεῖα πού ἀφήνουν νά ἐννοηθεῖ πώς ὁ Μωάμεθ ἦταν ἀνισόρροπος, ἀκόμα καί ἀπό τήν παιδική του ἡλικία. Οἱ γονεῖς του ἔφυγαν ἀπό τήν ζωή ὅταν ἦταν μικρός, ἔτσι ἀνατράφηκε ἀπό τόν παπποῦ καί τόν θεῖο του. Ὁ Μωάμεθ εἶχε μιά παραμάνα πού τόν φρόντιζε πρίν ἀπό τόν θάνατο τῆς μητέρας του. Ἡ γυναίκα αὐτή ἀφηγεῖται τό ἐξῆς παράξενο περιστατικό, πού συνέβη ὅταν ὁ Μωάμεθ ἦταν σέ παιδική ἡλικία:

«Λίγους μῆνες μετά τήν ἐπιστροφή μας, ἐκεῖνος (ὁ Μωάμεθ) καί ὁ ἀδελφός του ἦταν μαζί μέ τά πρόβατά μας, πίσω ἀπό τίς σκηνές, ὅταν ὁ ἀδελφός του ἦρθε τρέχοντας καί μᾶς εἶπε: “Δύο ἄνδρες ντυμένοι στά λευκά, ἄρπαξαν ἐκεῖνον τόν Qurayshi ἀδερφό μου καί τόν ἔριξαν κάτω καί τοῦ ἄνοιξαν τήν κοιλιά καί τόν ταρακουνούσαν.” Τρέξαμε πρός τό μέρος του καί τόν βρήκαμε νά στέκεται ὄρθιος, μέ πρόσωπο μελανιασμένο. Τόν πιάσαμε καί τόν ρωτήσαμε τί συμβαίνει. Ἐκεῖνος εἶπε “Δύο ἄνδρες μέ λευκό ἔνδυμα ἦρθαν καί μέ ἔριξαν κάτω καί μοῦ ἄνοιξαν τήν κοιλιά καί ἔψαχναν μέσα της, ἀλλά δέν ξέρω τί γύρευαν νά βροῦν.” Ἔτσι τόν πήγαμε πίσω στήν σκηνή μας.

Ὁ πατέρας του μοῦ εἶπε, “Φοβᾶμαι πώς τό παιδί ἔπαθε ἐγκεφαλικό, ὁπότε πηγαίνετέ τόν πίσω στήν οἰκογένειά του, πρίν ἐκδηλωθεῖ τό ἀποτέλεσμα.” Ἔτσι τόν πήραν στά χέρια τους καί τόν ἔφεραν στήν μητέρα του, ἡ ὁποία ρώτησε γιατί τόν φέραμε πίσω, ἀφοῦ ἐγώ εἶχα τόση ἔγνοια γιά τήν καλοπέρασή του καί ἐπιθυμοῦσα τόσο πολύ νά τόν κρατῶ κοντά μου”. Τῆς εἶπα: “Ὁ Θεός ἐπέτρεψε τό παιδί μας νά ζήσει μέχρι τώρα, καί ἐγώ ἔκανα τό καθῆκον μου. Φοβᾶμαι, ὅμως, πώς κάποιο κακό θά τό βρεῖ, ἔτσι τό ἔφερα πίσω σέ σένα, ὅπως τό εἶχες ζητήσει.” Μέ ρωτοῦσε τί εἶχε συμβεῖ, καί δέν μέ ἄφηνε σέ ἡσυχία, μέχρι νά τῆς πῶ. Ὅταν μέ ρώτησε ἄν φοβόμουν πώς εἶχε καταληφθεῖ ἀπό δαιμόνιο τό παιδί, ἐγώ ἀπάντησα πώς πράγματι αὐτό φοβόμουν».

Δέν ἦταν μόνο ἡ παραμάνα τοῦ Μωάμεθ πού εἶχε φοβηθεῖ γιά δαιμονοληψία τοῦ Μωάμεθ. Ὁ ἴδιος ὁ Προφήτης εἶχε φτάσει στό ἴδιο ἀκριβῶς συμπέρασμα, ὅταν ἄρχισε νά λαμβάνει “ἀποκαλύψεις” ἀπό τόν... Ἀρχάγγελο Γαβριήλ. Μιά ὁλοκληρωμένη ἀναφορά τῆς πρώτης ἐπαφῆς τοῦ Μωάμεθ μέ τόν Γαβριήλ βρίσκεται καταγεγραμμένη στό Sirat Rasul Allah:

«Ὅταν ἦταν ἡ νύχτα πού ὁ Θεός τόν τίμησε μέ τήν ἀποστολή του, δείχνοντας ἔλεος στούς δούλους Του μέ τόν τρόπο αὐτό, ὁ Γαβριήλ τοῦ ἔφερε τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ. “Μέ ἐπισκέφθηκε”, εἶπε ὁ ἀπόστολος τοῦ Θεοῦ, “τήν ὥρα πού κοιμόμουν, μέ ἕνα κάλυμμα κεντημένο, πάνω στό ὁποῖο ἦταν κάτι γραμμένο, καί μέ πρόσταξε, “Διάβασε!” Ἐγώ τόν ρώτησα, “Τί νά διαβάσω;” Ἐκεῖνος τό πίεσε πάνω μου τόσο δυνατά, πού νόμιζα πώς ἦταν ὁ θάνατος. Μετά μέ ἄφησε, καί ξαναεῖπε: “Διάβασε!” Ἐγώ τόν ρώτησα “Τί νά διαβάσω;” Καί ἐκεῖνος μέ ξαναπίεσε μέ αὐτό πάλι, τόσο, ὥστε νά νομίζω πώς ἦταν ὁ θάνατος, καί μετά μέ ἄφησε πάλι, καί μοῦ εἶπε “Διάβασε!”. Ἐγώ πάλι τόν ρώτησα “Τί νά διαβάσω;”. Μέ ξαναπίεσε γιά τρίτη φορά: πάλι τόσο ὥστε νά νομίζω πώς εἶναι ὁ θάνατος, καί μοῦ εἶπε “Διάβασε!” Ἐγώ τόν ρώτησα, “Τί νά διαβάσω λοιπόν;” – καί αὐτό τό εἶπα, μόνο γιά νά ἀπαλλάξω τόν ἑαυτόν μου ἀπό αὐτόν, μήπως μοῦ κάνει τό ἴδιο ξανά. Ἐκεῖνος μετά εἶπε: “Διάβασε, ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου σου πού δημιούργησε. Πού δημιούργησε τόν ἄνθρωπο ἀπό αἷμα πηγμένο.

Διάβασε! Ὁ Κύριός σου εἶναι ὁ πιό ὠφέλιμος. Εἶναι αὐτός πού δίδαξε μέ τήν πένα. Πού δίδαξε ἐκεῖνο πού δέν ἦταν γνωστό στούς ἀνθρώπους.”

Ἔτσι, λοιπόν, τό διάβασα, καί ἐκεῖνος ἀποχώρησε ἀπό μένα. Καί ἐγώ ξύπνησα ἀπό τόν ὕπνο μου, καί ἦταν σάν νά γράφτηκαν ἐκεῖνα τά λόγια πάνω στήν καρδιά μου».

Ὅλα τά παραπάνω μπορεῖ νά προβληματίζουν ἀνθρώπους ἀδαεῖς ἀλλά ὄχι πιστούς Ὁρθοδόξους Χριστιανούς. Γαιτί ἐμεῖς γνωρίζουμε ὅτι ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ εἶναι θεῖος ὑπηρέτης τοῦ Χριστοῦ καί ὄχι ἀφεντικό Του, ὅπως ἐμφανίζεται στόν Μωάμεθ.

Ἐδῶ ἁρμόζει νά θυμίσουμε τά σοφά λόγια τοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου, τόν φωτισμένο συλλογισμό του, μέ τόν ὁποῖο ξεκαθαρίζεται ἁπλᾶ ἀλλά τελεσίδικα τό θέμα Ἰσλάμ: «Ἐάν τό Κοράνιο εἶναι ἀληθινό, δέν τό χρειαζόμεθα, ἀφοῦ τό Κοράνιο δέχεται ὅτι ὁ Χριστός εἶναι προφήτης, καί ὁ Χριστός μᾶς εἶπε ὅτι “χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν”. Ἐάν ὁ Χριστός δέν εἶναι προφήτης, τότε τό Κοράνιο λέει ψέματα, ὁπότε πάλι μᾶς εἶναι ἄχρηστο»!

Α. Τ.

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Φύλλου 88 

Ὀκτώβριος 2009