Ο κος ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΑΙ Ο κος ΤΙΠΟΤΑ!
Μέ μεγάλη ἔκπληξη
διάβασα τίς τελευταῖες μέρες ὅτι, ἕνας ἀπό
τούς μεγαλόσχημους πολιτικούς τοῦ κυβερνῶντος κόμματος, ὀνόμασε
–δίνοντας μαθήματα “ἱπποτικῆς εὐγένειας”– ἕναν ἀπό τούς “πεσμένους” ἀντιπάλους
του, Κύριο Τίποτα!
Καί
μοῦ ἦρθε στό νοῦ ἡ ἱστορία πού γράφεται στό συναξάρι τοῦ ἁγίου Λαζάρου, τοῦ
τετραημέρου φίλου τοῦ Κυρίου μας. Ὁ ἅγιος Λάζαρος, γράφεται, ὁ ὁποῖος ἐγνώρισε ἀπό
ἰδία πεῖρα τί ἐστι θάνατος, μετά τήν ἀνάστασή του ἀπό τόν φίλο του καί Κύριό
μας, δέν γέλασε ποτέ ξανά. Μόνον μιά φορά, ἐνῶ βρισκόταν στήν Κύπρο, μειδίασε, ὅταν
εἶδε ἕνα κλέφτη στήν ἀγορά νά κλέβει ἕνα πήλινο κανάτι, καί εἶπε: «ἰδού, ὁ ἕνας πηλός, κλέβει τόν ἄλλο πηλό!»
Αὐτό
τό μειδίαμα τοῦ ἀνθρώπου πού εἰδικεύτηκε στή σύγκριση τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς μέ τό
θάνατο, μοῦ ἦρθε στό νοῦ ὅταν διάβασα αὐτό τό σχόλιο. Τό ἕνα Τίποτα πού νομίζει πώς εἶναι Κάποιος, ἀποκαλεῖ
τόν ἄλλον Τίποτα! Βέβαια, ἴσως ὁ κύριος πού κοιτάζει “ἀφ’ ὑψηλοῦ”
τούς ἄλλους, νά μιλάει ἀπό τήν αὐτοπεποίθηση πού ἀντλεῖ ἀπό τό ἰσάξιο μέ
φαλαινοθηρικοῦ ἐκτόπισμά του, στό ὁποῖο, ἄν προσθέσεις καί τό ἐκτόπισμα τῆς ἀλαζονείας
του, προκαλεῖ ὄντως δέος!
Ἄν
ὅμως στραφεῖ κανείς στήν ἱστορία τοῦ κόσμου καί δεῖ πόσοι ἄνθρωποι πού νόμισαν ὅτι
ἦσαν κάτι τό σπουδαῖο –“κάποιον τι”, ὅπως λέει χαρακτηριστικά ὁ ἅγιος
Νικόδημος– κατέληξαν στήν κοινή κατοικία ὅλων μας, τό μικρό κομματάκι γῆς, τότε
ὁπωσδήποτε θά μειδιάσει μέ τό μειδίαμα τοῦ ἁγίου Λαζάρου: ὁ ἕνας πηλός, κάνει
τό σπουδαῖο στόν ἄλλο πηλό. Καί, πιό συγκεκριμένα, τό ἕνα Τίποτα χλευάζει τό ἄλλο Τίποτα. Τό ἕνα Τίποτα, ὑποτιμᾶ
τό ἄλλο Τίποτα. Τό ἕνα Ἀπόλυτο Κενό, ὑποτιμᾶ τό ἄλλο Ἀπόλυτο Κενό.
Φανταστεῖτε,
λοιπόν, ἄν εἴμαστε θεοί στή θέση τοῦ Θεοῦ, τί θά λέγαμε καί τί θά κάναμε ὁ ἕνας
στόν ἄλλον!...
Νινέττα Βολουδάκη
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀριθ.
Φύλλου 89
Νοέμβριος 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου