«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» - «ΟΤΑΝ ΞΕΧΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ»

«ΟΤΑΝ ΞΕΧΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ»

Ὅταν ἀντμετωπίζουμε στὴν ζωή μας κάποια θλίψη, ἀρρώστια ἢ θάνατο προσφιλοῦς μας προσώπου ἢ ἐπιτρέψει ὁ Θεὸς κάποιο πειρασμὸ γογγύζουμε καὶ λέμε: –Γιατί Θεέ μου σὲ μένα νὰ συμβῆ αὐτό; Νομίζουμε ὅτι μόνο ἐμεῖς ἀπὸ ὅλο τὸν κόσμο περνᾶμε κάποια μεγάλη δοκιμασία καὶ ὅτι κανεὶς ἄλλος δὲν ἔχει βρεθεῖ ποτὲ σὲ τόσο δύσκολη θέση.

Σ’ αὐτόν μας τὸν λογισμὸ ἔρχεται ὁ Ἀπόστολος Πέτρος μὲ ἕνα λόγο  του, ποὺ βρίσκεται στὴν Α΄ Καθολική του Ἐπιστολὴ καὶ μᾶς δίδει ἀπάντηση. Ταυτόχρονα ὁ λόγος αὐτὸς ἔχει μέσα του καὶ μιὰ παρηγορία καὶ παράκληση. Μᾶς καλεῖ νὰ ἀντισταθοῦμε σὲ ὁποιαδήποτε δοκιμασία ἐπιτρέψει ὁ Θεὸς στὴν ζωή μας καὶ νὰ μείνουμε στερεωμένοι καὶ ἀκλόνητοι στὴν πίστη «εἰδότες τὰ αὐτὰ τῶν παθημάτων τῇ ἐν κόσμῳ ὑμῶν ἀδελφότητι ἐπιτελεῖσθαι» (Α΄ Πέτρου 5,9). Τὶς ἴδιες δοκιμασίες ὑπομένουν καὶ οἱ ἀδελφοί σας Χριστιανοὶ σ’ ὁλόκληρο τὸν κόσμο, μᾶς λέγει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος.

Ἄρα, λοιπόν, ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ συναποτελοῦμε μία ἀδελφότητα, εἴμαστε ἀδέλφια καὶ τὰ ἴδια παθήματα ποὺ συμβαίνουν σὲ μᾶς συμβαίνουν καὶ στοὺς ἀδελφούς μας σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Τὴν ἴδια δοκιμασία ποὺ περνάω σήμερα ἐγὼ τὴν περνάει ἢ τὴν πέρασε ἢ θὰ τὴν περάσει καὶ κάποιος ἀδελφός μου στὴν ἄλλη ἄκρη τῆς γῆς ἢ καὶ πολὺ κοντά μου. Οὔτε πάλι μπορῶ νὰ καυχηθῶ ὅτι αὐτὸ ποὺ περνάω ἐγὼ εἶναι μοναδικὸ καὶ ἰδιαίτερο καὶ ἄρα εἶμαι ἕνας σύγχρονος μάρτυρας.

Ἡ ἑνότητα αὐτὴ μεταξὺ τῶν χριστιανῶν δὲν ὑπάρχει μόνο στὰ παθήματα καὶ τὶς δοκιμασίες ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλες πολλὲς ἐκδηλώσεις τῆς ζωῆς μας. Ὅταν γιὰ παράδειγμα νηστεύουμε τὴν Τετάρτη ἢ τὴν Παρασκευὴ τὸ ἴδιο κάνει καὶ ὁ ὀρθόδοξος χριστιανὸς στὴν Κορέα ἢ τὴν Ἀλάσκα ἢ τὴν Μαδαγασκάρη. Τὴν Κυριακὴ τὸ πρωΐ ποὺ βαδίζουμε πρὸς τὸν Ναὸ γιὰ τὴν Θ. Λειτουργία τὸ ἴδιο κάνουν καὶ ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ τῆς Οἰκουμένης.

Εἴμαστε, λοιπόν, ὅλοι μαζὶ ἑνωμένοι σὲ μιὰ κοινὴ πορεία, προσηλωμένοι σὲ ἕνα κοινὸ στόχο. Κάθε πρόοδος τοῦ ἑνὸς εἶναι χαρὰ καὶ εὐλογία γιὰ ὅλους. Σὲ κάθε πτώση καὶ θλίψη συμμετέχουμε ὅλοι. Κι ἂν αὐτὰ ἰσχύουν γιὰ ὅλη τὴν ἀδελφότητα τῶν ὀρθοδόξων, εἶναι αὐτονόητο ὅτι πολὺ περισσότερο ἰσχύουν γιὰ κάθε τοπικὴ Ἐκκλησία, γιὰ κάθε ἐνορία, γιὰ κάθε πνευματικὴ οἰκογένεια.

Κατὰ τὸν Γέροντα Πορφύριο «... μέσα στὴν Ἐκκλησία ὅλοι ἐνσωματώνονται. Εἴμαστε ὅλοι ἕνα καὶ ὁ Χριστὸς κεφαλή. Ἕνα σῶμα, σῶμα Χριστοῦ: “Ὑμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους”. Εἴμαστε ὅλοι ἕνα, γιατὶ ὁ Θεὸς εἶναι Πατέρας μας καὶ εἶναι παντοῦ. Ὅταν τὸ ζήσουμε αὐτό, εἴμαστε μέσα στὴν Ἐκκλησία. Αὐτὴ εἶναι ἡ εὐχὴ τοῦ Κυρίου μας στὴν Ἀρχιερατική Του Προσευχή: “ἵνα ὦσιν ἕν”, γιὰ ὅλα τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Ἔ, αὐτὸ μόνο διὰ τῆς χάριτος τὸ καταλαβαίνει κανείς. Ζοῦμε τὴν χαρὰ τῆς ἑνότητος, τῆς ἀγάπης. Καὶ γινόμαστε ἕνα μὲ ὅλους. Δὲν ὑπάρχει πιὸ ὡραῖο πρᾶγμα!... Ὅταν ξεχωρίζουμε τὸν ἑαυτό μας, δὲν εἴμαστε χριστιανοί. Ἀληθινοὶ χριστιανοὶ εἴμαστε, ὅταν αἰσθανόμαστε βαθιὰ ὅτι εἴμαστε μέλη τοῦ μυστικοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἐκκλησίας, μὲ μιὰ συνεχῆ σχέση ἀγάπης. Ὅταν ζοῦμε ἑνωμένοι ἐν Χριστῷ. Δηλαδή, ὅταν ζοῦμε τὴν ἑνότητα μέσα στὴν Ἐκκλησία Του μὲ τὸ αἴσθημα τοῦ ἑνός. Γι’ αὐτὸ ὁ Χριστὸς προσεύχεται στὸν Πατέρα Του λέγοντας, “ἵνα ὦσιν ἕν” τὸ λέει καὶ τὸ ξαναλέει καὶ οἱ Ἀπόστολοι παντοῦ τὸ τονίζουν. Αὐτὸ εἶναι τὸ μεγαλύτερο βάθος, ἡ μεγαλύτερη ἔννοια ποὺ ἔχει ἡ Ἐκκλησία. Ἐκεῖ βρίσκεται τὸ μυστήριο. Νὰ ἑνωθοῦν ὅλοι σὰν ἕνας ἄνθρωπος ἐν Θεῷ. Ἄλλη τέτοια θρησκεία δὲν ὑπάρχει. Καμμιὰ θρησκεία δὲ λέει τέτοια. Κάτι λένε ἀλλὰ ὄχι αὐτὸ τὸ μυστήριο, αὐτὴ τὴ λεπτότητα τοῦ μυστηρίου ποὺ ζητάει ὁ Χριστὸς καὶ μᾶς λέει ὅτι ἔτσι πρέπει νὰ γίνουμε, ὅτι θέλει νὰ εἴμαστε δικοί Του»¹

Εἶναι πολὺ ὡραῖο νὰ αἰσθανόμαστε καὶ νὰ τὸ ζοῦμε ὅτι δὲν εἴμαστε μόνοι καὶ ξεκάρφωτοι σ’ αὐτὸ τὸν κόσμο, ἀλλὰ σὲ μιὰ ἑνότητα ὁ ἕνας μὲ τὸν ἄλλο, σὰν τὴν ἑνότητα ποὺ ἔχουν μεταξύ τους τὰ μέλη τοῦ σώματος.

Αὐτὴ τὴν ἑνότητα δὲν πρέπει μόνο νὰ τὴν ἀπαιτοῦμε καὶ νὰ τὴν ἀποζητοῦμε ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀλλὰ καὶ νὰ τὴν προσφέρουμε στοὺς ἀδελφούς μας. Ὅταν θὰ τὴν προσφέρουμε, τότε ἐμεῖς πρῶτοι θὰ γευόμαστε τοὺς καρπούς της. Τότε καὶ τὸ βάρος ἀπὸ τὰ παθήματα καὶ τὶς δοκιμασίες τῆς ζωῆς θὰ εἶναι ἐλαφρύτερο.

π. Πασχάλης Γρίβας

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Αρ. Τεύχους 36-38

Ἰούνιος-Αὔγουστος 2005

1. Γέροντος Πορφυρίου: Βίος καὶ Λόγοι, ἔκδοση Ἱ. Μ. Χρυσοπηγῆς,  σελὶς 190-191.