«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» - ΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΜΑΣ, ΖΩΗ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ

ΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΜΑΣ, ΖΩΗ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ

Ἡ Ἐνορία μας ἔχει τὴν εὐλογία νὰ διαθέτη πλειάδα ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἀγαποῦν τὸ ἐνοριακὸ ἔργο καὶ τὸ θεωροῦν δραστηριότητα τῆς προσωπικῆς τους ζωῆς καὶ ὡς εὐκαιρία γιὰ νὰ κάνουν πράξη τὶς ὁδηγίες τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας Του.

Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ δὲν εἶναι ὅλοι κάτοικοι τῆς περιοχῆς μας ἀλλὰ πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς –ἴσως οἱ περισσότεροι– κατοικοῦν σὲ ὅλες τὶς συνοικίες τοῦ Λεκανοπεδίου καὶ συγκεντρώνονται τὴν Κυριακὴ ἀρχικὰ στὸ Ναό μας γιὰ τὴ Θ. Λειτουργία καὶ ἐν συνεχεία στὴν Πνευματική μας Ἑστία γιὰ νὰ πάρουμε ὅλοι μαζὶ τὸ πρωϊνό μας καὶ νὰ συζητήσουμε θέματα πίστεως ποὺ μᾶς δίνουν λύσεις γιὰ τὴν προσωπική μας ζωή.

Ἡ Ἑνότητα αὐτή, ἀνθρώπων τῆς Ἐνορίας μας ἀλλὰ καὶ κατοίκων ἄλλων περιοχῶν, ποὺ τὸ πνεῦμα καὶ ἡ ἀτμόσφαιρα τῆς Ἐνορίας μας τοὺς προσελκύουν, μᾶς ἐνθουσιάζει, μᾶς ἐπιβεβαιώνει ὅτι τὸ πνευματικὸ ἔργο μπορεῖ νὰ γίνει πόλος ἕλξεως ἀνθρώπων χωρὶς νὰ περιορίζεται ἀπὸ οἰκοδομικὰ τετράγωνα, ἀλλὰ καὶ μᾶς ἀποζημιώνει γιὰ τὶς περιπτώσεις κάποιων ἐνοριτῶν μας ποὺ μᾶς συμπεριφέρονται μὲ τρόπο ποὺ ἐπιβεβαιώνεται ἡ γεμάτη θλίψη διαπίστωση τοῦ Χριστοῦ: «οὐδεὶς προφήτης ἄτιμος εἰ μὴ ἐν τῇ πατρίδι αὐτοῦ καὶ ἐν τῇ οἰκία αὐτοῦ»!

Ὅμως ἡ προσοχή μας πρέπει νὰ στρέφεται πάντοτε, μόνο στὴ συμπεριφορὰ τῶν σωστῶν ἀνθρώπων, ποὺ ξέρουν τὶ γυρεύουν στὸν κόσμο καί, ἰδίως, στὴν Ἐκκλησία.

Γι’ αὐτὸ πρέπει συχνὰ νὰ μνημονεύουμε πράξεις καὶ συμπεριφορὲς αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων, ποὺ συστρατεύονται στὴν ἐνοριακὴ ζωὴ καὶ συμμερίζονται τὶς εὐθῦνες της.

Ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς Μεγάλους Εὐεργέτες καὶ τοὺς Δωρητὲς τοῦ Ναοῦ μας –ποὺ πρὸς τὸ παρὸν ἀφήνουμε στὴν ἀφάνεια– ὑπάρχουν καὶ πάμπολλοι ἄλλοι ποὺ ἀναλώνονται ἀθόρυβα, ἀφανῶς, ἀλλὰ μὲ αὐταπάρνηση –κάθε μέρα– ὥστε ἡ ἐνορία μας νὰ ἔχη ζωή.

Σήμερα, ἀφήνουμε τοὺς πολλοὺς γιὰ νὰ μνημονεύσουμε δύο ζευγάρια ποὺ ἐργάζονται ἀθόρυβα, στὰ μέτρα τῶν δυνατοτήτων τους καὶ προσφέρουν ἔργα τῶν χεριῶν τους, στὸν ἅγιό μας. Τὸ ἕνα ζευγάρι εἶναι ὁ Κωνσταντῖνος καὶ ἡ Σταματία Σιγάλα καὶ τὸ δεύτερο ὁ Γεώργιος καὶ ἡ Ἄννα Πετροπούλου.

Γιὰ τὸν Κωνσταντῖνο Σιγάλα, ποὺ ἔφυγε πρόσφατα ἀπὸ τὸν κόσμο μας, γράφουμε σὲ ἄλλη στήλη. Στὸ σημείωμά μας αὐτό θὰ σταθοῦμε στὸ ζεῦγος Πετροπούλου, ποὺ μὲ πίστη καὶ ἀγάπη πρὸς τὸν ἅγιό μας συμμετέχει στὴ λειτουργικὴ ζωὴ καὶ ἐπὶ μία πενταετία ἔχει ἀναλάβει τὸ στολισμὸ τοῦ Ἐπιταφίου τοῦ Ναοῦ μας, μὲ ἀποκλειστικὰ δικά του ἔξοδα, γιὰ τὴν ἀγορὰ τῶν ἀνθέων, προσφέροντας τοὺς ἑαυτούς τους ἐπὶ πολλὲς ἡμέρες γιὰ τὴν προετοιμασία τῶν λεπτομερειῶν καὶ κατὰ τὴ νύκτα τῆς Μ. Πέμπτης συντονίζοντας μέχρι πρωΐας τὸ ἐκλεκτὸ ἐπιτελεῖο τους –ἄνδρες καὶ γυναῖκες– γιὰ τὸν καλύτερο στολισμὸ τοῦ Ἐπιταφίου τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ μας.

Ἡ μνημόνευση τοῦ ζεύγους Πετροπούλου φαίνεται κάπως ἀνεπίκαιρη, γιατὶ ὁ στολισμὸς τοῦ Ἐπιταφίου ἔγινε τὸ βράδυ τῆς Μ. Πέμπτης καὶ ἀπὸ τότε πέρασαν κάποιοι μῆνες. Ὅμως στὴν Ἐκκλησία μας ἡ ἐπικαιρότητα μετριέται μὲ ἄλλα κριτήρια καὶ ὄχι μόνο μὲ τὶς ἡμερομηνίες. «Καιρὸς παντὶ πράγματι». Καὶ τώρα εἶναι καιρός, ποὺ κάποιοι συνεργάτες μας συνεχίζουν τὴ δραστηριότητά τους στὸν οὐρανό, γιατὶ τοὺς κάλεσε ὁ Κύριος, νὰ μνημονεύσουμε κι’ αὐτοὺς ποὺ συνεχίζουν καὶ θὰ συνεχίσουν νὰ ἐργάζονται γιὰ τὴν προσωπική τους ὁλοκλήρωση καὶ γιὰ τὴν κατὰ Θεὸν συμπόρευση ὅλων μας.

Ἡ ἀναφορά μας στὸ ζεῦγος Γεωργίου καὶ Ἄννης Πετροπούλου ἔχει σημασία πνευματική, ὄχι διαφημιστική. Ἡ Ἐκκλησία δὲν κολακεύει ἀλλὰ εὐλογεῖ τοὺς ἀνθρώπους. Γιὰ νὰ αὐξηθῆ ἡ ἀγάπη τους στὸν Θεό. Γιὰ νὰ λιγοστεύη ἡ ὑπερηφάνεια καὶ ἡ ἀνθρωπαρέσκεια. Γιὰ νὰ ἔχουν δύναμη νὰ πολεμοῦν τὰ πάθη τους μὲ μεγαλύτερη ἀποτελεσματικότητα καὶ γιὰ νὰ γεμίση εὐλογία τὸ σπίτι τους, νὰ εὐλογηθοῦν αὐτοὶ καὶ τὰ παιδιά τους.

πρωτ. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 36-38 

Ἰούνιος-Αὔγουστος 2005