«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» - ΕΛΕΟΣ! ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΦΙΜΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Σχολιασμοί σέ ἀνώνυμο ἄρθρο

ΕΛΕΟΣ!  ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ

ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΦΙΜΩΣΟΥΝ  ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Σέ πρόσφατη συνεδρίασή της ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀποφάσισε μεταξύ τῶν ἄλλων νά συστήσει μία ἐπιτροπή ἡ ὁποία θά μελετήσει τό περιεχόμενο ὁρισμένων σχολικῶν βιβλίων, (συγκεκριμένα τῶν Θρησκευτικῶν, τῆς Ἱστορίας καί τῆς Γλώσσας) ὥστε στήν συνέχεια μέ βάση τά ἀποτελέσματα τῆς μελέτης αὐτῆς, μέ σοβαρότητα καί ὑπευθυνότητα νά καταθέσει τίς ἀπόψεις της στά ἁρμόδια ὄργανα τῆς Πολιτείας καί νά ἐνημερώσει τόν λαό τοῦ Θεοῦ.

Ἡ ἀπόφαση αὐτή τῆς Ἱερᾶς Συνόδου προκάλεσε πολλές ἀντιδράσεις, ἰδιαίτερα ἀπό ὅσους δέν ἐπιθυμοῦν τήν ἀνάμιξη τῆς Ἐκκλησίας μας στά κοινά, ἀλλά θέλουν νά περιορίσουν ὅλη τήν δράση της μόνο ἐντός τῶν τοίχων τῶν Ἱε­ρῶν Ναῶν. Μόνο μία ἐξαίρεση ἐπιτρέπουν καί αὐτή εἶναι τό νά περιθάλπει ἡ Ἐκκλησία τούς ἀδύνατους οἰκονομικά, ἡμεδαπούς καί ἀλλοδαπούς, καλύπτοντας ἔτσι τίς ἀδυναμίες τοῦ Κράτους σέ θέματα κοινωνικῆς πρόνοιας.

Πολλοί δημοσιογράφοι, μέ ἄρθρα τους στόν τύπο, κατηγόρησαν τήν Ἐκκλησία γιά τό ἐνδιαφέρον της γιά τά σχολικά βιβλία, θεωρῶντας ὅτι κάνει ὑπέρβαση τῶν ἁρμοδιοτήτων της. Χαρακτηριστικό εἶναι τό ἄρθρο Κυριακάτικης Ἐφημερίδος πού φέρει τόν τίτλο: «Ἔλεος! Ἡ Ἐκκλησία θέλει νά λογοκρίνει τά σχολικά βιβλία». Καί ὁ ἀνώνυμος ἀρθρογράφος συνεχίζει: «Δέν εἴμαστε Ἀφγανιστάν, δέν εἴμαστε Ἰράν, εἴμαστε ὅμως ἡ χώρα ὅπου ἡ Ἐκκλησία εἰσβάλλει ἀνενόχλητη στή δημόσια ζωή καί στά κέντρα λήψης ἀποφάσεων, φτιάχνει ἤ γκρεμίζει πολιτικές καριέρες, βρίσκεται πάντα στό ἀπυρόβλητο καί δέν πληρώνει τούς φόρους πού τῆς ἀναλογοῦν, ἐνῶ ἐξακολουθεῖ νά θησαυρίζει ἀπό τό ὑστέρημα τῶν θρη­σκευ­όμενων. Τελευταῖο ἐπίτευγμα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ ἀπόφασή της νά ἀσχοληθεῖ μέ τήν «ἀποχριστιανοποίηση» πού διακρίνει στά σχολικά βιβλία, συστήνοντας ἐπιτροπή ἡ ὁποία θά βγάλει πόρισμα καί στή συνέχεια θά συζητήσει μέ τό ὑπουργεῖο Παιδείας. Ἡ Ἐκκλησία, δηλαδή, εὐθέως λέει ὅτι θέλει νά κάνει προπαγάνδα καί προσυλητισμό στούς μαθητές, ἐνῶ δέν κρύβει τίς προθέσεις της νά συγκρουστεῖ μέ τήν Κυβέρνηση ἄν δέν ἐξυπηρετηθοῦν οἱ ἐπιδιώξεις της. Μά εἶναι δυνατόν νά συμβαίνουν αὐτά σέ μιά εὐρωπαϊκή χώρα τό 2010; Καί ὅμως...» (βλ. FREE SUNDAY, 10-10-2010, σελ. 11).

Ὅπως βλέπουμε μέ τό ἄρθρο αὐτό γίνεται συνολική ἀρνητική κριτική πρός τήν Ἐκκλησία μας, καί μάλιστα μέ ἐμπάθεια καί προκατάληψη, καί πάνω σέ διάφορα θέματα. Ἄς τά σχολιάσουμε λοιπόν μέ τήν σειρά:

Διαμαρτύρεται ὁ ἀνώνυμος ἀρθρογράφος μας, ὅτι τάχα ἡ Ἐκκλησία εἰσβάλλει ἀνενόχλητη στή δημόσια ζωή καί στά κέντρα λήψης ἀποφάσεων. Τό ἐρώτημα ὅμως εἶναι: Ποιός θά ἔπρεπε νά ἐμποδίσει τήν Ἐκκλησία νά ἀσχοληθεῖ μέ τά κοινά; Μήπως ὁ ἑλληνικός λαός πού στήν ἀπόλυτη πλειοψηφία του εἶναι Ὀρθόδοξος καί θέλει, ἄν ὄχι καί ἀπαιτεῖ, τήν πα­ρου­σία τῆς Ἐκκλησίας μας στά δημόσια πράγματα, καί ἐπιθυμεῖ νά ἀκούει τόν λόγο της πάνω σέ ὅλα τά κρίσιμα ζητήματα πού ἀπασχολοῦν τόν τόπο μας; Φυσικά ὄχι. Ἄλλωστε διαχρονικά ἡ Ἐκκλησία μας πάντοτε ἦταν πα­ροῦσα στήν δημόσια ζωή, καί ὅποιος ἰσχυριστεῖ τό ἀντίθετο ἔχει σημαντικά κενά στήν γνώση τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας. Ἐδῶ βλέπουμε ὅτι μπορεῖ νά εἰσβάλλει ἀνενόχλητος στήν δημόσια ζωή ὁ κάθε ἀνιστόρητος καί προκα­τειλημμένος δημοσιογράφος, ἀρθρογραφῶντας σέ ἐφημερίδες καί μιλῶντας σέ τηλεοπτικές ἐκπομπές, τήν στιγμή μάλιστα πού ἐκπροσωπεῖ μόνο τόν ἑαυτό του. Καί δέν ἔχουν τό δικαίωμα αὐτό οἱ ποιμένες τῆς Ἐκ­­κλη­­σίας, πού εἶναι οἱ ἐκπρόσωποι τοῦ πιστοῦ λαοῦ; Δηλαδή ἄν θελήσουν νά τοπο­θετηθοῦν πάνω σέ κρίσιμα ζητήματα πού ἔχουν νά κάνουν μέ τήν πορεία τοῦ Ἔθνους μας, πρέπει κάποιος νά τούς ἐμποδίσει; Ἔχουν λογική τέτοιες ἀπόψεις; Ἔπειτα ἀπ’ ὅτι γνωρίζουμε στά Δημοκρατικά πολιτεύματα ἀκόμη καί ὁ κάθε πολίτης μπορεῖ νά τοποθετηθεῖ δημόσια γιά ὅποιο θέμα θέλει. Γιατί αὐτό νά ἀπαγορεύεται εἰδικά στήν Ἐκκλησία; Γιά ὅλους ἰσχύουν οἱ ἀρχές τῆς Δημοκρατίας, εἰδικά ὅμως γιά τήν Ἐκκλησία πρέπει νά ἰσχύουν οἱ περιορισμοί πού βάζουν οἱ Δικτατορίες; Μήπως τελικά ἔχουν δίκιο, ὅσοι ὑποστηρίζουν, ὅτι στήν χώρα μας τό κατεστημένο πολιτικό σύστημα, καί ὅσοι τό ὑπηρετοῦν, δέν θέλουν νά ἀκούγεται ἡ φωνή τῆς Ἐκκλησίας καί ἄλλες ἐλεύθερες φωνές, γιατί δέν θέλουν πολῖτες μέ γνώση καί κρίση ὥστε νά μποροῦν νά τούς ἐλέγχουν εὔκολα;

Ἀλήθεια, ἄν τά κέντρα λήψης τῶν ἀποφάσεων ἀκούσουν ἀπό τήν Ἐκκλησία κάτι σωστό καί ἀληθινό, εἶναι κακό νά τό λάβουν ὑπόψιν τους; Δέν θά εἶναι γιά τό καλό τῶν πολιτῶν; Ἄλλωστε γνωρίζουμε πολύ καλά ὅλοι ὅτι ἡ Ἐκκλησία ποτέ δέν ἐπέβαλε τίς ἀπόψεις της στήν Πολιτεία. Ἁπλῶς τοποθετήθηκε ἤ διαμαρτυρήθηκε πάνω σέ διάφορα θέματα ὑψίστης σημασίας. Χαρακτηριστικό τό παράδειγμα τοῦ θρησκεύματος στίς ταυτότητες, πού, παρά τήν ἐνυπόγραφη διαμαρτυρία τριῶν ἑκατομμυρίων πολιτῶν, ὁ τότε Πρωθυπουργός μέ ἀντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις ἐπέβαλε τήν ἄποψή του, ἄποψη προσωπική οὔτε κἄν τοῦ κόμματός του, καί ἔβγαλε τό θρήσκευ­μα ἀπό τίς ταυτότητες τῶν Ἑλλήνων.

Ἄς μή φοβᾶται λοιπόν τήν Ἐκκλησία ὁ ἀνώνυμος ἀρθρογράφος μας, ἄς φοβᾶται καλύτερα ὅλους αὐτούς πού, ἀφοῦ πάρουν τήν ψῆφο τοῦ Ἑλ­ληνικοῦ λαοῦ, μετά κάνουν αὐτά πού τούς ὑπαγορεύουν τά συμφέροντά τους ἤ ξένα κέντρα ἀποφάσεων. Ἄς φοβᾶται ἐπίσης καί κάποιους συνα­δέλφους του πού ἀρθρογραφοῦν ὑπακούοντας καί αὐτοί σέ κάποια κέντρα ἀποφάσεων, κομματικά ἤ ἄλλα. Κι ἄν στήν πατρίδα μας δέν ὑπάρχει θέση γιά τήν Ἐκκλησία μας στά κέντρα λήψης ἀποφάσεων, τότε αὐτό ἀποδεικνύει περίτρανα ὅτι ὅλες οἱ θέσεις στά κέντρα αὐτά εἶναι κατειλημμένες ἀπό ἐχθρούς τῶν πραγματικῶν συμφερόντων τοῦ λαοῦ μας.

Ἔπειτα, ἄν ἡ Ἐκκλησία ἔχει τήν δύναμη νά φτιάχνει ἤ νά γκρεμίζει πολιτικές καριέρες, αὐτό ἀπό μόνο του ἀποδεικνύει ὅτι ὁ λαός μας ἔχει μεγαλύτερη ἐμπιστοσύνη στήν Ἐκκλησία του, παρά σέ αὐτούς πού ἐπιδιώκουν μέν πολιτική καριέρα, ἀλλά δέν πείθουν κανένα ὅτι ἐπιδιώκουν νά ὑπηρετήσουν τό κοινό καλό. Ἄν πιάσουμε δέ τήν συζήτηση γιά τό ποιός πληρώνει ἤ δέν πληρώνει φόρους σ’ αὐτόν τόν τόπο, θά γελάσει κά­θε πικραμένος. Πάντως ἡ Ἐκκλησία ποτέ δέν ἀπέκρυψε τήν ἰδιοκτησία της. Κι ἄν ἐξακολουθεῖ να θησαυρίζει ἀπό τό ὑστέρημα τῶν θρησκευομένων, ὅπως ὑποστηρίζει τό δημοσίευμα, αὐτό φανερώνει ἁπλᾶ, ὅτι μόνο τήν Ἐκκλησία ἐμπιστεύεται ὁ πιστός λαός, γιατί ἔχει τήν βεβαιότη­τα ὅτι ἡ προ­σ­φορά του σ’ αὐτήν θά πιάσει τόπο, καί θά ἀξιοποιηθεῖ γιά τό κοινό καλό. Καί ἔχει αὐτήν τήν βεβαιότητα γιατί βλέπει καθημερινά τό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας καί τήν προσφορά της στούς ἀνθρώπους. Ὅσο γιά τό ποιός θησαυρίζει ἀρκεῖ κανείς ν’ ἀκούσει τί λέει κάθε μέρα ὁ μέσος Ἕλληνας γι’ αὐτό τό θέμα. Ὅτι ἄν ὁρισμένοι πολιτικοί καί κάποιοι μεγαλοδημοσι­ογράφοι ἔδιναν στό Δημόσιο Ταμεῖο τό ἥμισυ τῆς πραγμα­τικῆς τους περιουσίας, τότε θά εἶχε μηδενιστεῖ τό χρέος τῆς Ἑλ­λάδος. Μπορεῖ ν’ ἀκού­γεται ὑπερ­βολικός ὁ λόγος, ἀλλά μέσα στήν ὑπερβολή του κρύβει μεγάλες ἀλήθειες.

Τοὐλάχιστον ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει ἀποδείξει ἱστορικά ὅτι σέ κρίσιμες περιόδους γιά τήν ἐπιβίωση τοῦ Ἔθνους προσφέρει τά πάντα στόν λαό, ἀκόμη καί τά καντήλια τῶν Ναῶν της. Ὑπάρχει κανείς πού μπορεῖ νά τό ἀμφισβητήσει αὐτό; Ἄν τό κάνει, ἡ ἱστορία θά τόν διαψεύσει ἀμέσως.

Καί ἐρχόμαστε στό τελευταῖο σημεῖο. Ἐπειδή ἡ Ἐκκλησία θά ἀσχοληθεῖ μέ τά σχολικά βιβλία, ἄρα θέλει –κατά τόν ἀνώνυμο ἀρθρογράφο– νά κά­νει προπαγάνδα καί προσηλυτισμό στούς μαθητές. Μά οὔτε αὐτό τό στοιχειῶδες δέν γνωρίζει ἕνας δημοσιογράφος, πού ὑποτίθεται ὅτι ἐνημε­ρώνει ἀντικειμενικά καί διαφωτίζει τόν ἀναγνώστη, ὅτι προπαγάνδα καί προσηλυτισμός γίνεται, ὅταν γίνεται, πρός ἀλλοδόξους καί ἀλλοθρήσκους καί ὄχι πρός ὁμοδόξους. Δηλαδή ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία κάνει προπαγάνδα καί προσηλυτισμό στό ὀρθόδοξο ποίμνιό της; Θά τρελαθοῦμε τελείως; Εἶναι σάν νά λέμε ὅτι ὅταν γιά παράδειγμα τό Κομ­μουνιστικό Κόμμα τῆς Ἑλλάδος ἐνημερώνει τά μέλη του γιά κάποια θέματα, κάνει προπαγάνδα καί προσηλυτισμό στούς κομμουνιστές! Ἀντέχουν στήν λογική αὐτοί οἱ ἰσχυρισμοί;

Ὅταν λοιπόν ἡ Ἐκκλησία ὁμιλεῖ, ἀπευθύνεται στά παιδιά της, στό ποίμνιό της ἀλλά καί σέ κάθε σκεπτόμενο ἄνθρωπο. Γιατί ὁ πιστός λαός, περιμένει ν’ ἀκούσει ἀπό τούς ποιμένες του, ὑπεύθυνες καί τεκμηριωμένες θέσεις, ὄχι μόνο γιά τό θέμα τῶν σχολικῶν βιβλίων ἀλλά γιά ὅλα τά θέ­ματα πού τόν ἀπασχολοῦν στήν καθημερινή του ζωή. Ἀφῆστε δέ πού εἰ­δικά γιά τά θέματα τῆς Παιδείας εἶναι καί συνταγματική ὑποχρέωσή της νά ἀσχολεῖται, γιατί ὅπως εἶναι γνωστό, σύμφωνα μέ τό ἰσχύον Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος, (ἄρθρο 16, παρ. 2) σκοπός τῆς Παιδείας εἶναι ἡ ἀνάπτυξη τῆς ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς συνειδήσεως τῶν μαθητῶν. Μήπως ἔχει ἀλλάξει τό Σύνταγμα καί δέν τό μάθαμε;

Κλείνοντας τό ἄρθρο του ὁ ἀγαπητός μας δημοσιογράφος διερωτᾶται ἄν εἶναι δυνατόν νά συμβαίνουν αὐτά σέ μιά εὐρωπαϊκή χώρα τό 2010. Θά ἀπαντήσουμε μέ μία εἴδηση. Στίς ἀρχές Ὀκτωβρίου (4-8/10/2010) συνε­δρίασε στό Στρασβοῦργο τό Συμβούλιο τῆς Εὐρώπης μέ κύριο θέμα: «Ἐκ­παί­δευση γιά τήν Θρησκεία καί τήν Δημοκρατία. Πολιτισμός, Διάλογος καί τό Συμβούλιο τῆς Εὐρώπης». Στή συνεδρίαση τῆς Ὁμάδας ἐργασίας ἔλαβαν μέρος εἰδικοί ἐπιστήμονες ἐπί τοῦ θέματος τῆς Θρησκευτικῆς Ἐκ­παίδευσης ἀπό διάφορες χῶρες: Ἰταλία, Βουλγαρία, Γαλλία, Λεττονία, Ὀλ­λανδία, Νορβηγία, Ἐλβετία, Μεγάλη Βρετανία καί Γερμανία. Κατά τήν διάρκεια τῶν συζητήσεων οἱ συμμετέχοντες ὑπογράμμισαν ὅτι ἡ θρησκευτική ἐκπαίδευση εἶναι κεντρικῆς σημασίας γιά τίς προσπάθειες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, ὥστε νά δημιουργήσει συνειδητούς Εὐρωπαίους πολῖτες καί νά συμ­βάλλει στήν κοινωνική δικαιοσύνη, τήν Εἰρήνη καί τήν Κοινωνική συνοχή. (Βλ. ἱστοσελίδα Romfea.gr 11-10-2010)

Ἄρα οἱ χῶρες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης συζητοῦν γιά τήν ἀνάγκη καί τήν ἀξία τῆς Θρησκευτικῆς ἐκπαίδευσης. Ἡ Ἑλλάδα δέν εἶναι χώρα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης ὥστε νά κάνει ἕναν πολιτισμένο διάλογο γιά τά θέματα αὐτά; Μόνο στήν Ἑλλάδα οἱ ἁρμόδιοι δέν δέχονται καμιά συζήτηση καί πρό­ταση. Πῶς κατά τά ἄλλα καυχόμεθα ὅτι δέν εἴμαστε Ἀφγανιστάν ἤ Ἰράν; Ἀλλά βλέπετε ὅτι στήν Ἑλλάδα ἔχουμε κάποιους καλοθελητές δημο­σιογράφους καί κάποιους ψευτοπροοδευτικούς διανοούμενους, πού τήν συζήτηση καί τόν διάλογο τά ὀνομάζουν λογοκρισία, καί τίς ἐποικοδο­μητικές προτάσεις τίς θεωροῦν εἰσβολή στά κέντρα λήψης ἀποφάσεων. Κι ἔτσι τώρα ἦρθε ἡ σειρά μας νά ἀναρωτηθοῦμε κι ἐμεῖς: «Μά εἶναι δυνατόν νά συμβαίνουν αὐτά σέ μιά Εὐρωπαϊκή χώρα τό 2010;» Καί ὅμως ....!

π. Πασχάλης Γρίβας

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 101

Νοέμβριος 2010