«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» - ΙΣΡΑΗΛΙΤΙΚΗ ΕΙΡΩΝΙΑ! (Διαβᾶστε το νά δεῖτε οἱ ἀλῆτες οἱ πολιτικοί μας τί ἔχουν κάνει. Ὄχι μόνον αὐτό ἀλλά καί αὐτοί ἔχουν γίνει ἑβραῖοι γιά νά μήν πληρώνουν φόρους στό δημόσιο)

ΙΣΡΑΗΛΙΤΙΚΗ  ΕΙΡΩΝΙΑ!

Τό περιοδικό τῆς Ἐνορίας μας εἶναι καρπός τῆς βαθειᾶς ἐπιθυμίας μας νά γίνουμε ὅλοι οἱ ἐνορῖτες μιά ἑνωμένη πνευματική οἰκογένεια, ἑνωμένη, ὅμως, μέ τόν ἄρρηκτο δεσμό τῆς Ἀληθείας πού εἶναι ὁ Χριστός μας, ὁ Κύριος καί Θεός μας.

Ὁ πόθος μας, γιά πραγματική καί ἀληθινή σχέση μέ τούς ἀδελφούς μας, σύν τῷ χρόνῳ, εἶχε ἀπήχηση καί βρῆκε ἀνταπόκριση καί ἀπό ἀνθρώπους ἄλλων ἐνοριῶν, σέ ὅλη τήν Ἑλλάδα, ἀλλά καί –μέσω τοῦ Intὁrnὁt– σέ Ἑλληνοφώνους ἄλλων χωρῶν.

Αὐτή ἡ μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ διάδοση τοῦ περιοδικοῦ μας ἔχει συντελέσει στό νά γίνη ὑπολογίσιμο ἀπό τούς ἐχθρούς τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἀληθείας τοῦ Εὐαγγελίου Του, πρᾶγμα τό ὁποῖο αὐξάνει τήν εὐθύνη μας ἀλλά καί τίς ὑποχρεώσεις μας καί μᾶς ἐπιτάσσει νά συνεχίσουμε τή μαρτυρία τῆς Ἀληθείας μέ ὑψωμένα τά ἐπιχειρήματά μας καί χαμηλωμένη τή φωνή τοῦ ἐγω­ϊσμοῦ μας.

* * *

Στά πλαίσια, λοιπόν, αὐτά τῆς μάχης τοῦ Περιοδικοῦ μας γιά τή διάσωση τῆς ἰδιομορφίας τοῦ Ἔθνους μας, ὅπως γράφαμε στό τεῦχος Ἀπριλίου 2010, γίναμε στόχος τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ Συμβουλίου τῶν Ἀθηνῶν, γιατί –κατά τούς ἰσχυρισμούς τοῦ  Προέδρου του– μεταφέραμε στίς  ἐνοριακές μας σελίδες ἀνυπόστατες καί ψευδεῖς  πληροφορίες εἰς βάρος τους, πού ἀντλήσαμε ἀπό τό διαδίκτυο, σχετικά μέ τό ὅτι οἱ Ἰσραηλῖτες τῆς Ἑλλάδος δέν πληρώνουν φόρους στό κράτος μας ἀλλά στό Ἰσραηλιτικό Συμ­βούλιο. Γράφουν στήν ἱστοσελίδα τους ἀbravanὁὑ:

«Δυστυχῶς αὐτή ἡ ἀντισημιτική προπαγάνδα δέν περιορίζεται στό Διαδίκτυο ἀλλά ἔχει ἀντίκτυπο στήν πραγματική ζωή: ἱερεῖς τῆς Ἑλληνικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι τούς δικούς μου φόρους ἀπομυζοῦν, ἀναπα­ρήγαγαν αὐτό τό ψέμα στίς ἐκκλησίες τους, ὅπως ὁ πατήρ Βασίλειος Βολουδάκης στήν ἐπίσημη ἔκδοση τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγ. Νικολάου Πευκακίων. Ὁ ἴδιος ἱερέας συνδέεται ἄμεσα μέ τήν ἴδρυση περιθωριακοῦ κόμματος πού προωθεῖ τήν θεοκρατία καί ἔλαβε μέρος στίς Ἐκλογές τοῦ Εὐρω­παϊκοῦ Κοινοβουλίου. Μάλιστα εἶναι τραγικό ὅτι τό κείμενο του τό προωθεῖ Χριστιανός ἐκπαιδευτικός στό ἱστολόγιό του πού βρίσκεται στό Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο, ἐνῶ ὁ ἴδιος ἐκπαιδευτικός εἶναι καί συνεργάτης τῆς Μητρόπολης Πατρῶν –ἡ διαπλοκή πολιτικῆς καί Ἐκκλησίας σέ ὅλο της τό μεγαλεῖο σέ αὐτό τό γαϊτανάκι.

Τό γεγονός ὅτι ὄργανα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί ἕλληνες ἐκπαιδευ­τικοί γίνονται φερέφωνα ἀντισημιτικῆς προπαγάνδας εἶναι σίγουρα ἀνησυχητικό –κάποιος βέβαια θά μποροῦσε νά τό χαρακτηρίσει κωμικό ἀφοῦ καί ὁ πατήρ Βασίλειος Βολουδάκης καί ὁ Ν. Σαββόπουλος εἶναι ἔμμισθοι μου ὑπάλληλοι.»!

Στά ὅσα ὑποστηρίζει ὑβρίζοντάς μας ὁ Πρόεδρος τῆς Ἰσρα­ηλιτικῆς Κοινότητος ἔχουμε νά παρατηρήσουμε:

1. Στό περιοδικό μας δέν γράψαμε τίποτε περισσότερο ἀπό αὐτά πού παρατίθενται στό διαδίκτυο. Στό ἄρθρο μας μέ τίτλο «Ἀνάστα Κύριε βοήθησον ἡμῖν», ἀναφερόμενος στό Προεδρικό διάταγμα 182/22-3-1978 ἔγραψα: «Ἀντλῶ ἀπό τό διαδίκτυο:» καί, στή συνέχεια, παρέθεσα τά ἀντληθέντα ἀπό αὐτό.

Τό ἐρώτημά μου εἶναι: Ἄν εἶναι ψευδῆ τά ὅσα γράφονται στό διαδίκτυο ἐπί τοῦ προκειμένου, γιατί τό Ἰσραηλιτικό Συμβούλιο δέν ἔκαμε τίς ἀπαιτούμενες ἐνέργειες ὥστε νά ἀφαιρεθοῦν ἀπό τίς ἱστοσελίδες τά κατά τή γνώμη του συκοφαντικά, ἀλλά ἀρκέσθηκε σέ μιά ἁπλῆ διάψευση; Νά σημειωθῆ ὅτι, μέχρι σήμερα, ὄχι μία, ἀλλά ἀρκετές ἱστοσελίδες εἶναι ἀναρτημένες μέ τό περιεχόμενο αὐτό.

2. Ἀνατρέξαμε σέ αὐτό καθ’ ἑαυτό τό Προεδρικό Διάταγμα 182/1978 καί παραθέτουμε τούς συλλογισμούς μας, κάνοντας εὐθύς ἐξ ἀρχῆς τή γενική παρατήρηση ὅτι ἡ Ἰσραηλιτική Κοινότητα δέν εἶναι μιά θρησκευτική Κοινότητα, ὅπως θέλει νά πα­ρου­σιάζεται στό Ἑλληνικό κράτος μας, ἀφοῦ δέν πρόκειται, μόνο γιά τήν Ἑβραϊκή Θρησκεία ἀλλά γιά ἕνα Παράρτημα τοῦ Ἰσραήλ στήν Ἑλλάδα καί, συνεπῶς, δέν ἔχει καμμιά ἀντιστοιχία μέ τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ὡς πρός τή σύσταση, τή δομή καί τούς σκοπούς πού ἐπιδιώκει.

Ἐξηγούμεθα:

Διαβάζουμε στό Ἄρθρο 1 ὅτι «ἡ Ἰσραηλιτική Κοινότης Ἀθη­νῶν ὑφίσταται ὡς Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ.) καί στό Ἄρθρο 2 ὅτι «ἡ Ἰσραηλιτική Κοινότης Ἀ­θη­νῶν τηρεῖ στρογγυλή σφραγίδα μέ τίς λέξεις «Ἑλληνική Δημο­κρατία – Ἰσραηλιτική Κοινότης Ἀθηνῶν».

Δηλαδή,  ἡ Ἰσραηλιτική Κοινότητα εἶναι ἀνεξάρτητη Κρατική Ὑπηρεσία, μέ σφραγίδα τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, ἀνώτερη νομικά ἀπό τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος.

Αὐτό προκύπτει ἄμεσα ἀπό τό Π.Δ. 182 ἀφοῦ «Ὑπέρτατη ἀρχή εἶναι ἡ Κοινοτική Συνέλευση, πού ἀποτελεῖται ἀπό 50 μέλη» καί ὄχι οἱ θρησκευτικοί λειτουργοί, οἱ ὁποῖοι, μάλιστα, δέν ἐκλέγονται ἀπό θρησκευτικούς λειτουργούς, ἀκόμη καί ὁ Ἀρχιραββῖνος τους, ἀλλά ἀπό ἑβραίους πολῖτες, μέλη τοῦ Συμβουλίου!

Ἀντίθετα, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία εἶναι  μέ περιωρισμένη ἔννοια Ν.Π.Δ.Δ., δέν εἶναι Κρατική Ὑπηρεσία, δέν ἔχει σφραγίδα τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, δέν ἐκφράζει ἐπίγεια κυριαρχία ἀλλά μόνο τόν «Ἐπουράνιον Θεόν», ἔχει ὑπέρτατη Ἀρχή «τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν» καί διοι­κεῖται ἀπό τήν Ἱ. Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, δηλαδή ἀποκλειστικά ἀπό κληρικούς, οἱ ὁποῖοι ἐκλέγουν καί τούς Ἐπισκόπους καί τόν Ἀρχιεπίσκοπον.

Ἐξ ἄλλου, αὐτός καθ’ ἑαυτόν ὁ προσδιορισμός «Ἰσραηλι­τι­κή Κοινότης Ἀθηνῶν» μαρτυρεῖ Κοινότητα ἀπό μέλη ἄλλου Κράτους καί ὄχι θρη­σκευ­τι­κή Κοινότητα, ἀφοῦ τό μέν Κράτος λέγεται Ἰσραήλ ἡ δέ θρησκεία Ἰουδαϊσμός, εἶναι δέ γνωστόν ὅτι τό Ἰσραήλ ταυτίζει τήν Κρατική καί ἐπίγεια ὑπόστασή του μέ τό ἔργο τῆς Συναγωγῆς, γιά μήν εἰποῦμε ὅτι ἡ ἐπουράνια ἐνασχόλησή του ἀποσκοπεῖ μόνο στήν ἐπίγεια κυριαρχία του! Ἐνδιαφέρουσα θά ἦταν γιά μᾶς ἡ ἀπάντησή τους στό ἐρώτημα: Ἄραγε, σέ ἕνα ἐνδεχόμενο πόλεμο μέ τό Ἰσραήλ οἱ Ἰσραηλῖτες τῆς Ἑλ­λάδος θά πολεμήσουν ἐναντίον τοῦ Ἰσραήλ ὡς γνήσιοι Ἕλληνες;

Αὐτά καί τά ἄλλα πού θά προσθέσουμε στή συνέχεια, δέν τά γράφουμε μεμφόμενοι τούς Ἰσραηλῖτες τῆς Ἑλλάδος. Οἱ
Ἰσρα­ηλῖτες κάνουν πολύ καλά τή δουλειά τους καί κατακτοῦν ὅλο καί περισσότερα προνόμια καί, μάλιστα, ἀποκτοῦν τόσο ἀέρα ὥστε ἀκονίζουν τή γλῶσσα τους ἐναντίον τοῦ Ὀρθόδοξου Κλήρου (παρατρέχω τά ὅσα σαρκαστικά γράφουν γιά τό πρόσωπό μου ἐκπληττόμενος γιά τήν ἐνημερωσή τους!) καί γράφουν ὅτι τούς δικούς τους φόρους «ἀπομυζοῦμε» μέ τή μισθο­δοσία μας! Μέ αὐτόν τόν τρόπο ἐκφράζουν τήν εὐγνωμοσύνη τους πρός τόν Ἱ­ε­ρό Κλῆρο καί τόν Ὀρθόδοξο λαό μας, πού τούς «ἔσωσε ἐκ θανάτου» κατά τήν Γερμανική Κατοχή, μέ ὑπέρ­μαχο ὑπέρ αὐτῶν τόν Ἀρχιεπίσκοπον Δαμασκηνόν. Αὐτός ὁ τρόπος τους δέν μᾶς εἶναι ἄγνωστος. Εἶναι γνώρισμά τους τό νά προσφέρουν πάντοτε «ἀντί τοῦ Μάννα, χολή»!

Οἱ πολιτικοί μας, ὅμως, εἶναι οἱ πιό ἐπικίνδυνοι, γιατί, φορῶντας τή μάσκα τοῦ Ὀρθοδόξου, ἐπιδίδονται σέ ἕνα ἀνελέητο κυνηγητό τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί ζωῆς ἐξοπλίζοντες τούς πάντες μέ προνόμια ἐνῶ ταὐτόχρονα ἀποδυναμώνουν σταδιακά τήν Ὀρθό­δοξη Ἐκ­κλησία –τήν ψυχή τοῦ Ἔθνους– ἕως ὅτου τήν καταν­τήσουν ἕνα ἁπλό σωματειακό καί περιθωριακό φορέα!

3. Στό ἐναντίον μου δημοσίευμά τους, ἐπιχειροῦντες νά διαψεύ­σουν τό ὅτι δέν φορολογοῦνται γράφουν πώς «οἱ Ἑβραῖοι ὄντως πληρώνουν μιά συνδρομή  στήν ἑκάστοτε Κοινότητά τους –ἡ ὁποία εἶναι ὑποχρεωτική– γιατί οἱ Κοινότητες εἶναι Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου. Αὐτή ἡ συνδρομή δέν ἔχει καμμία σχέση μέ τούς φόρους πού συλλέγει τό Δημόσιο... χρησιμεύει γιά τήν κάλυψη τῆς λειτουργίας τῶν Συναγωγῶν, τῶν Σχολείων, τῶν Γηροκομείων, τῶν ἀθλητικῶν καί πολιτιστικῶν σωματείων καί τῆς ἰατροφαρμακευτικῆς περίθαλψης ὅπου ὑπάρχει... Οὔτε δραχμή δημοσίου χρήματος δέν πάει σ’ αὐτές τίς δραστηριότητες, ἐνῶ οἱ δικοί μου φόροι καλύπτουν τή μισθοδοσία τῶν Ὀρθοδόξων ἱερέων καί μουσουλμάνων μουφτήδων στήν Δυτ. Θράκη, τή μεταφορά τοῦ Ἁγίου Φωτός μέ ἀεροπλάνο ἀπό τό Ἰσραήλ, τίς ἐπιχορηγήσεις τοῦ Κράτους σέ διάφορα Ὀρθόδοξα ἐκκλησιαστι­κά ἱδρύματα καί τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως καί ἄλλα τέτοια ὡραῖα»! Καί συμπληρώνουν εἰρωνικά, γιά νά μᾶς εἰποῦν κατάμουτρα ὅτι, τελικά, ἐμεῖς οἱ Χρι­στιανοί, εἴμαστε μειοψηφία στόν τόπο μας: «Βέβαια ἡ Ἐκ­κλησία τῆς Ἑλλάδος ἔχει κάθε νομικό δικαίωμα ὡς Ν.Π.Δ.Δ. νά προχωρήσει σέ εἰσα­γωγή παρόμοιας συνδρομῆς γιά τά μέλη της, ἀλλά καί εὔλογα φοβᾶται τό μέγεθός τους»!

Συμφωνοῦμε πώς «οὔτε δραχμή δημοσίου χρήματος δέν πάει σ’ αὐτές τίς δραστηριότητές» τους, ἀφοῦ δραχμές δέν ὑπάρχουν σήμερα, πρέπει, ὅμως, νά “πηγαίνουν” πολλά κρατικά εὐρώ, γι­α­τί πῶς ἀλοιῶς δικαιολογεῖται ἡ παράγραφος 2, περίπτωση η’, τοῦ ἄρθρου 5 τοῦ ἐν λόγῳ Προεδρικοῦ Διατάγματος ἡ ὁποία, ἀναφερομένη στούς Πόρους τῆς Ἰσραηλιτικῆς Κοινότητος, γράφει ὅτι ἄλλοι Πόροι τῆς Κοινότητος εἶναι «Οἱ ἐπιχορηγήσεις ἑβραϊκῶν ἤ μή ὀργανισμῶν ἤ τοῦ Κράτους ὑπέρ τῆς Κοινό­τητος γιά τή διατήρηση τῶν σχολικῶν, θρησκευτικῶν καί φιλανθρωπικῶν ἱδρυ­μάτων της»;

Δυσκολευόμαστε, μετά ἀπό ὅλα αὐτά, νά ἀντιληφθοῦμε πῶς συμβιβάζεται τό νά πληρώνει κρατικούς φόρους ἡ Ἰσραηλι­τική Κοινότητα καί συγχρόνως νά χρηματοδοτεῖται ἀπό τό Κράτος;

Κλείνουμε τούς σύντομους προβληματισμούς μας μέ μιά ἀκόμη παρατήρηση. Στό ἄρθρο 6 τοῦ Προεδρικοῦ Διατάγματος πού συζητοῦμε, ἀναφέρεται ὅτι «Ὑπερτάτη ἀρχή τῆς Κοινότητος εἶναι ἡ Κοινοτική Συνέλευση, πού ἀποτελεῖται ἀπό 50 μέλη καί πού ἐκλέγεται κάθε τριετία κατά τίς διατάξεις τῶν ἄρθρων 28-37 τοῦ παρόντος».

Ἐάν ἑρμηνεύουμε σωστά τίς νομικές συνέ­πειες τῆς διατυπώσεως αὐτῆς, τότε προκύπτει ἀβίαστα ὅτι μέ τό Νομοθετικό Δι­­ά­ταγμα 182 τοῦ 1978 τό ἴδιο τό Κράτος μας ἀπεκδύεται οἰασδήποτε δικαιοδοσίας του ἐπί τῆς Ἰσραη­λιτικῆς Κοι­νό­τητος καί τήν ἀναδεικνύει Κράτος ἐν Κράτει, ἀφοῦ ὡς Ὑπερτάτη Ἀρ­χή της εἶναι ἡ Κοινοτική Συνέλευση καί, βεβαίως, δέν εἶναι δυνατόν νά ὑπάρξη ὑπερτέρα Ἀρχή τῆς ὑπερτάτης!

Τελικά, ἄν ἐρευνήσουμε βαθύτερα τό θέμα, μήπως ἀνακαλύψουμε ὅτι τό ζήτημα τῆς φορολο­γήσεως ἤ μή τῆς Ἰσραηλιτικῆς Κοινότητος, εἶναι μόνο παρωνυχίς!

πρωτ. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 101

Νοέμβριος 2010