«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» - Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ “ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ” ΚΟΣΜΟΣ!

Τὸ νέο Σύνταγμα τῆς Εὐρώπης

Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ “ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ” ΚΟΣΜΟΣ!

Ὅταν ἕνας ἄνθρωπος ἔρχεται στὸν κόσμο, παραλαμβάνει ἕνα τρόπο ζωῆς κληροδοτημένο ἄμεσα ἀπὸ τοὺς γονεῖς του καὶ ἔμμεσα ἀπὸ μιὰ μακριὰ σειρὰ προγόνων ποὺ ὁ καθένας ἔχει βοηθήσει μὲ τὸ δικό του τρόπο ὥστε νὰ φτάσουμε ἐμεῖς νὰ ζοῦμε ὅπως τώρα. Αὐτοὶ οἱ πρόγονοι μπορεῖ νὰ μὴ μᾶς συνάντησαν ποτὲ σ’ αὐτὴ τὴ ζωή, ἀλλὰ μᾶς γνωρίζουν, μᾶς βλέπουν, ἐνδιαφέρονται γιὰ μᾶς. Ἔτσι κι ἐμεῖς, ὅταν φύγουμε ἀπ’ αὐτὸν τὸν κόσμο, θὰ παρακολουθοῦμε τοὺς ἀπογόνους μας νὰ ζοῦν μὲ τὸν τρόπο ποὺ ἐμεῖς τώρα ἐργαζόμαστε γιὰ νὰ τοὺς κληροδοτήσουμε.

Ὅλα αὐτὰ ἦρθαν στὸ μυαλό μου ὅταν διάβασα ἕνα ἄρθρο ποὺ ἔγραψε ὁ Βρετανὸς δημοσιογράφος William Rees-Mogg στοὺς Times, σχολιάζοντας τὸ προσχέδιο τοῦ Συντάγματος τῆς Εὐρώπης ποὺ δόθηκε στὴν δημοσιότητα στὶς ἀρχὲς Φεβρουαρίου, ὀνομάζοντάς τὸ “ἐπαίσχυντο κείμενο”, τὸ ὁποῖο θὰ καταστρέψει τὴν δημοκρατία σ’ ὅλα τὰ εὐρωπαϊκὰ ἔθνη.

Τὸ νέο σύνταγμα, γράφει, θὰ καταργήσει ὁριστικὰ τὴν αὐτονομία τῶν κρατῶν, νὰ γίνουν “νομικὰ πρόσωπα” μὲ κοινὴ ὑπηκοότητα καὶ “καθῆκον πιστῆς συνεργασίας”, μὲ μιὰ κεντρικὴ ἐξουσία, ποὺ κρατᾶ τὴν “ἀποκλειστικὴ ἁρμοδιότητα” γιὰ ἄλλα, ὅμως μὲ τὴν ἐπιφύλαξη νὰ ἔχει τὴ δυνατότητα “προσαρμογῆς” τοῦ συντάγματος, δηλαδὴ ἀνάληψης περαιτέρω ἐξουσιῶν.

Ὁ ἀρθρογράφος μὲ πολὺ ἔντονο ὕφος ζητᾶ νὰ τεθεῖ τὸ νέο Σύνταγμα σὲ δημοψήφισμα καὶ καταλήγει: “Ἂς θέσει ὅλη ἡ Εὐρώπη αὐτὴ τὴν ἀνοησία σὲ ψῆφο· οἱ λαοὶ τῆς Εὐρώπης δὲν ἔχουν τὴ νοοτροπία σκλάβων.”

Δὲν ξέρω ἂν ὁ ἐν λόγῳ δημοσιογράφος εἶχε πολιτικὰ κίνητρα ὅταν ἔγραψε τὸ ἄρθρο του. Ἴσως ναί, ἴσως ὄχι. Ἐμένα πάντως μὲ προβλημάτισε πολὺ καὶ μὲ ἔκανε νὰ προσπαθήσω νὰ δῶ “πέρα ἀπ’ τὶς γραμμὲς” προεκτείνοντας τὶς εἰδήσεις ποὺ φτάνουν μέχρι τὰ αὐτιά μας.

Γιὰ τὸ ὅτι βρισκόμαστε σ’ ἕνα σταυροδρόμι μεγάλων ἀλλαγῶν, δὲν ὑπάρχει καμμιὰ ἀμφιβολία. Τὰ τελευταῖα πενήντα χρόνια ἡ ζωὴ τοῦ κόσμου ἄλλαξε σ’ ὅλους τοὺς τομεῖς μὲ τόση ταχύτητα, ὅση δὲν ἄλλαξε τοὺς τελευταίους δύο αἰῶνες. Ἀλλαγὴ στοὺς ρυθμούς μας, στὸ χρόνο, στὸ χαρακτῆρα μας, ἀλλαγὴ στὴ γῆ, στὸ νερό, στὸν οὐρανό, στὸν ἀέρα...

Ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, αὐτὴ τὴν ἀλλαγὴ τὴν ὀνομάζουμε “πρόοδο”. Ὅλοι στεκόμαστε ἐκστατικοὶ καὶ μὲ δέος ὅταν ἀκοῦμε αὐτὴ τὴ λέξη. Καλὸ πρᾶγμα ἡ πρόοδος, λέμε, πάει μπροστὰ ἡ ἀνθρωπότητα, ὄχι σὰν καὶ πρίν, ποὺ ζούσαμε στὸ σκοτάδι! Ὅσες φορὲς θέλησα νὰ διευκρινήσω πῶς ὁρίζεται ἀκριβῶς “τὸ σκοτάδι”, ἀπ’ τὸ ὁποῖο μᾶς ἔβγαλε ἡ “πρόοδος”, μπλέχτηκα σ’ ἕνα κυκεῶνα λόγων καὶ ἀντιλόγων, στὸν ὁποῖο ποιὸς τολμάει νὰ ἐπιμείνει; Αὐτὸς ποὺ ἀντιστρατεύεται τὴν “πρόοδο” χαρακτηρίζεται “ὀπισθοδρομικός”. Καὶ ποιὸς διακινδυνεύει νὰ τοῦ κολλήσουν μιὰ τέτοια ρετσινιά;

Ἔτσι λοιπὸν καὶ τὸ νέο σχῆμα ποὺ παίρνει ἡ πολύπαθη “γηραιά μας ἤπειρος”, τὸ ὀνομάσαμε κι αὐτὸ “πρόοδο”. Καὶ ἡσυχάσαμε ὅτι κανεὶς δὲν θὰ ρωτήσει πολλὰ-πολλὰ γιὰ νὰ μὴ φανεῖ ὀπισθοδρομικός. Καὶ βεβαιωθήκαμε ὅτι θὰ ἀφήσουμε ἕναν ὡραῖο κόσμο στὰ παιδιὰ καὶ στὰ ἐγγόνια μας καὶ θὰ εὐφραίνονται οἱ ψυχές μας ἀπὸ τὴν ἄλλη ζωή, ποὺ θὰ τὰ παρακολουθοῦμε νὰ ζοῦν σ’ αὐτὸν τὸν “προοδευμένο” κόσμο, ποὺ τοὺς κληροδοτήσαμε.

Τώρα, ἂν σ’ αὐτὸν τὸν “παραδεισένιο” κόσμο τὰ ὅρια στενεύουν κι ὁ ἔλεγχος πάνω στοὺς ἀνθρώπους αὐξάνει, αὐτὸ εἶναι μιὰ ἄλλη ἱστορία πού, συνήθως, ἔχει μιὰ πολὺ καλὴ δικαιολογία.

Γιὰ παράδειγμα, ὁ νέος “τέλειος” κόσμος μας, ποὺ σέβεται μὲ θρησκευτικὴ εὐλάβεια –ἢ καλύτερα ἔχει σὰν θρησκεία του– τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα καὶ τὴν ἀνθρώπινη ἐλευθερία, θὰ ἔχει χῶρο καὶ γιὰ βασανιστήρια! Γιὰ νὰ μὴν τρομάξουμε, ὅμως, μᾶς ἐξηγοῦν ὅτι τὰ βασανιστήρια θὰ γίνονται ὅταν ὑπάρχει μεγάλη ἀνάγκη, ὅπως ἡ περίπτωση κάποιου τὴν περασμένη ἑβδομάδα, ὁ ὁποῖος κρατοῦσε ὅμηρο ἕνα παιδάκι κι ἀρνιόταν νὰ ἀποκαλύψει ποῦ τὸ εἶχε κρύψει, μέχρι ποὺ ἡ ἀπειλὴ τῶν βασανιστηρίων τὸν ἀνάγκασε νὰ ὁμολογήσει. Τὸ παιδάκι βέβαια τὸ εἶχε ἤδη σκοτώσει, ἀλλὰ δὲν πειράζει, ὁ ἑπόμενος ὅμηρος μπορεῖ νὰ εἶναι ζωντανὸς καὶ τὰ βασανιστήρια νὰ γίνουν αἰτία νὰ σωθεῖ!

Καὶ τώρα μὴν τολμήσει κανεὶς νὰ πεῖ ὅτι τὰ βασανιστήρια τοῦ θυμίζουν μεσαίωνα, γιατὶ αὐτὸς μὲν θὰ χαρακτηριστεῖ “ὀπισθοδρομικός”, τὰ συγκεκριμένα ὅμως βασανιστήρια θὰ ἀποδειχτοῦν μ’ ἕνα πλῆθος ἐπιχειρημάτων... ἀπαραίτητα(!) γιὰ τὴν πρόοδο!

Ὁ ἀρθρογράφος τῶν Times δείχνει μεγάλη ἐμπιστοσύνη στοὺς ἀνθρώπους ὅταν  γράφει “ὅτι οἱ λαοὶ τῆς Εὐρώπης δὲν ἔχουν νοοτροπία σκλάβων”.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀντίθετα, λέει: “ᾧ γὰρ ἥττηταί τις, τούτῳ καὶ δεδούλωται”. Ἐμεῖς, δυστυχῶς, ἔχουμε νικηθεῖ ἀπὸ πολλά. Ἀπ’ τὴν ἀλαζονεία μας, τὴν ἔπαρσή μας, τὴν ἀπληστία μας, τὴν ἀνταρσία μας. Καὶ τώρα, δοῦλοι ἄνθρωποι, πῶς νὰ ὁραματιστοῦμε καὶ νὰ χτίσουμε ἕναν ἐλεύθερο κόσμο γιὰ τὰ παιδιά μας;

Νινέττα Βολουδάκη 

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 8

Ἀπρίλιος 2003