«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» - ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΑΝ

ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΘΟΥΜΕ

ΤΗΝ  ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ

ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΑΝ

Οἱ Εὐρωεκλογές θέτουν καί πάλι τούς Χριστιανούς πρό τῶν εὐθυνῶν τους καί μάλιστα μέ τρόπο ἐπιτακτικό καί κατεπείγοντα.

Ἀφήσαμε ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί γιά 200 χρόνια, μετά τή δολοφονία τοῦ Ἰωάννη Καποδίστρια, τή διακυβέρνηση τῆς πατρίδος μας ἀποκλειστικά σέ ἀνθρώπους πού εἶχαν ἀπό χαλαρή ἕως ἐχθρική σχέση μέ τήν Ἐκκλησία. Ἔτσι, χωρίς ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί νά τό “πάρουμε χαμπάρι”, ἔγινε καθεστώς πιά, νά μήν εἶναι οἱ κυβερνῆτες μας ζωντανά μέλη τῆς Ἐκκλησίας μας ἀλλά ἄνθρωποι πού ἔχουν περιθωριοποιήσει στήν προσωπική τους ζωή τήν πνευματική ἐκκλησιαστική ζωή καί ἔχουν ἀποκοπεῖ ἀπό τό Ἱερό ἐξομολογητήριο καί το Ἱερατικό ἐπιτραχήλιο.

Σάν τέτοιου εἴδους ἄνθρωποι, ἄρχισαν νά διαλαλοῦν ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν πρέπει νά ἔχη καμμιά ἀνάμιξη στή δημόσια ζωή, πού τήν βάφτισαν πολιτική. Τό κήρυγμά τους αὐτό, πού ἀπορρέει ἀπό τήν ἀποκεκομμένη ἀπό τήν Ἐκκλησία ζωή τους, τό υἱοθέτησαν, δυστυχῶς, κληρικοί καί πιστοί χριστιανοί, ἀφήνοντας τούς πολιτικούς νά ὁργιάζουν παντοιοτρόπως καί νά μονοπωλοῦν τή διαχείριση τῆς δημόσιας ζωῆς, ξεφτίζοντας ἀργά καί μεθοδικά κάθε ὅσιο καί Ἱερό τῆς πατρίδος μας, μέ ἀποτέλεσμα ἡ θεοΰφαντη στολή τοῦ ἤθους τοῦ Γένους μας νά γίνη ἄθλια σάν τίς πεποιθήσεις, τήν προσωπική ζωή καί τή νομοθεσία τῶν ἀρχόντων πού μᾶς κυβέρνησαν ὅλα αὐτά τά χρόνια.

Εἶναι καιρός νά ἐπανασυνδεθοῦμε μέ τούς Πατέρες πού μᾶς ἐλευθέρωσαν καί νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι τό Γένος μας ἐγκατέλειψε τήν ἀρχαιοελληνική εἰδωλολατρία καί ἐγκολπώθηκε τήν Χριστιανική πίστη καί ζωή καί ταυτίστηκε μαζί της.

Αὐτό δέν ἔγινε γιά πέντε-δέκα χρόνια ἀλλά βιώθηκε σέ ἀπόλυτο βαθμό ἀπό τή βασιλεία τοῦ Ἁγίου καί Μεγάλου Κωνσταντίνου μέχρι καί τή δολοφονία τοῦ Καποδίστρια. Βιώθηκε, δηλαδή, γιά 1500 χρόνια καί μετά ...ἄρχισε τό ξέφτισμα!...

Τό ἐρώτημα πού τίθεται στίς συνειδήσεις τῶν πιστῶν χριστιανῶν εἶναι ἀμείλικτο: Θά θυσιάσουμε 1500 χρόνια πνευματικῆς ζωῆς (γιά νά ἀφαιρέσουμε τά ἄλλα 2000 χρόνια θεοσεβείας –εἰδωλολατρικῆς μέν, ἀλλά θεοσεβείας– τῶν ἀρχαίων προγόνων μας), γιά τά 200 χαμένα χρόνια πού σηκώσαμε τά χέρια ψηλά καί παραδοθήκαμε ἀμαχητί σέ συντεταγμένες ἤ ἀσύντακτες ὁμάδες ἀνθρώπων πού ἐκτελοῦσαν διατεταγμένη ὑπηρεσία τῶν ξένων δυνάμεων, μέ μοναδικό σκοπό τόν ἀφανισμό τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως; Θά ἀφήσουμε νά φύγη, τελικά, ἡ ψυχή τοῦ Ἔθνους μας, πού εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη καί ζωή, γιά νά μᾶς καταντήσουν ἕνα «πτῶμα ἐξαίσιον» μακιγιαρισμένο μέ τή ματαιότητα, τήν ἐξαλλοσύνη, τήν ἀπόγνωση καί τή σχιζοφρένεια τοῦ ἐκτός τῆς ζωῆς τοῦ Θεοῦ κόσμου; Ὄχι βέβαια!

Μέχρι σήμερα ἡ Ἐκκλησία, ὑπαιτιότητι τῶν ἐκφραστῶν της, ἔμεινε ἁπλῶς θεατής στήν κατακρεούργηση τῶν Παραδόσεων καί τοῦ ἤθους τοῦ Ἔθνους μας. Κάποιοι δέ, δέν ἔμειναν ἁπλῶς θεαταί, ἀλλά συνέπλεξαν ἄνομα ὑλικά συμφέροντά τους καί «συνευδόκησαν τοῖς πράξασι». Τό χαρμόσυνο μήνυμα μέσα στή ζοφερή αὐτή ἀτμόσφαιρα, ὅπου ἡ πατρίδα μας βιώνει τήν ἀπόγνωση, εἶναι ἡ ἀφύπνιση πολλῶν Πνευματικῶν Πατέρων καί πλήθους πιστῶν ἀνθρώπων, πού συνειδητοποίησαν ὅτι ἡ μοναδική μας ἐλπίδα εἶναι ἡ ἐπανασύνδεση τῆς δημόσιας καθημερινῆς ζωῆς μέ τήν Ὀρθοδοξία. Γιατί τό ἔθνος μας ἀξίζει νά ὑπάρχη, μόνο ὅταν ταυτίζεται μέ τήν Ὀρθοδοξία! Γι’ αὐτό, ἄλλωστε, τό Ἔθνος μας ἀποκαλεῖται κατά τίς Ἱερές Ἀκολουθίες «εὐσεβές ἔθνος». Ἡ ἐπανάσταση τοῦ ’21 ἔγινε «γιά τοῦ Χριστοῦ τήν Πίστη τήν Ἁγία καί τῆς Πατρίδος τήν ἐλευθερία», δέν ἔγινε γιά τῆς Εὐρώπης τήν κυριαρχία! Αὐτή ἦταν ἡ συνείδηση τοῦ Ἔθνους μας.

Σ’ αὐτό τό Ἔθνος θέλω νά ἀνήκω! Στό Ἔθνος πού ταυτίζεται μέ τήν Ἐκκλησία του, καί καλῶ ὅλους τούς Ἕλληνες νά ἐκφρασθοῦν ἐλεύθερα καί νά εἰποῦν ἄν θέλουν νά ἀνήκουν στό ἅγιο Ἔθνος μας ἤ στό ἄθλιον Ἔθνος πού διαμορφώνουν ἐδῶ καί 200 χρόνια ἀδιάφοροι ἤ καί ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ Κυβερνῆτες μας.

Ἐπαναλαμβάνω αὐτό πού εἶπα καί ἄλλοτε δημόσια: «Εἶναι καιρός νά μετρηθοῦμε! Νά διαπιστώσουμε ἄν, σάν Ἔθνος, πραγματικά θέλουμε νά ξαναγίνη  ἡ Ἑλλάδα τόπος πνευματικός ἤ ἄν, τελικά, ἔχουμε τόσο πολύ λιγοστέψει, ὁπότε μόνο ὁ Θεός ἔχει πιά τό λόγο γιά τό τί θά ἀπογίνουμε».

Στό προσκλητήριο αὐτό, ἤδη, ἀνταποκρίθηκαν πολλοί Πνευματικοί Πατέρες καί ζωντανά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι ζήτησαν νά γίνη εὐρύτερος θεολογικός διάλογος, ὥστε νά βεβαιωθοῦμε ὅλοι ὅτι δέν εἶναι ἡ δημόσια ζωή μονοπώλιο μιᾶς μερίδος τυχάρπαστων ἀνθρώπων –ἔστω καί ἄν αὐτοί ἐκλέγονται– ἀλλά εἶναι πρωτίστως εὐθύνη ποιμαντική τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν Ποιμένων της, ἀφοῦ, γιά μᾶς τούς πιστούς, «πᾶσα ἐξουσία» ἀνήκει στόν Χριστό καί, συνεπῶς, στήν Ἐκκλησία Του, ἀπό τήν ὁποία ἐκπορεύονται καί διανέμονται οἱ ἁρμοδιότητες – ἐξουσίες κάθε δημοσίου λειτουργήματος.

Καρπός αὐτοῦ τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου ἀλλά καί τῆς αὐταπαρνήσεως πνευματικῶν ἀνθρώπων, πού ἀγαποῦν τόν Χριστό καί θέλουν νά κυβερνήση Αὐτός τήν πατρίδα μας, ὑπῆρξε ἡ Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» πού ἀποσκοπεῖ καί ἐπαγγέλεται νά ἐπαναφέρη τήν διακυβέρνηση τῆς χώρας μας στό ἦθος τοῦ μοναδικοῦ χριστιανοῦ Κυβερνήτου τῆς Ἑλλάδος, Ἰωάννου Καποδίστρια.

Τά μέλη τῆς Παρατάξεως αὐτῆς ποθοῦν νά ταυτισθῆ ἡ πνευματική ζωή μέ τήν δημόσια ζωή, γιατί ἡ ἔννοια πολιτική εἶναι ἐφεύρημα ἐκείνων, πού ἀπό Χριστοκεντρικό, ἔκαναν ἀνθρωποκεντρικό, δηλαδή ἀπάνθρωπο τό πολίτευμα.

Γι’ αὐτό ἡ «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» δέν εἶναι κόμμα. Γιατί δέν κομματιάζει, ἀλλά ἑνώνει τούς Χριστιανούς. Εἶναι ἡ μοναδική Παράταξη στή χώρα μας πού ἔχει Πιστεύω της τήν ἀπόλυτη συμπόρευση Κλήρου καί Λαοῦ. Καί ἐντός τοῦ Ναοῦ καί ἐκτός τοῦ Ναοῦ. Τέτοια Παράταξη δέν ὑπῆρξε ποτέ μέχρι σήμερα στήν πατρίδα μας.

Ἡ μοναδικότητά της δέν βρίσκεται στά πρόσωπα πού τήν ἀπαρτίζουν –παρ’ ὅτι εἶναι ὅλα πολύ ἀξιόλογα– ἀλλά στό Θεολογικό της ὑπόβαθρο, τό ὁποῖο  πρέπει νά μείνη ἀμετακίνητο πάσῃ θυσίᾳ γιά νά ἔχη ἡ Παράταξη αὐτή παντοτεινά τή στήριξη τῶν Ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας.

Ἔτσι, στηρίζοντας τήν Παράταξη αὐτή, δέν αἰσθανόμαστε ἐμεῖς οἱ κληρικοί κομματάρχες, ἀλλά Ποιμένες, ἀφοῦ καί ἡ δημόσια ζωή ἀνήκει καί αὐτή στήν Ποιμαντική τῆς Ἐκκλησίας.

Χάριτι Θεοῦ δέν εἶμαι μόνος! Εἶναι πολλοί οἱ Πνευματικοί Πατέρες πού συμπορεύονται καί εὐλόγησαν πνευματικά τους παιδιά νά πολιτευθοῦν μέ τήν «ΚΟΙΝΩΝΙΑ», γιατί βεβαιώθηκαν ὅτι πρόκειται γιά μιά Παράταξη πού ταυτίζεται ἀπόλυτα, στά πάντα, μέ τό Πιστεύω τῆς Ἐκκλησίας. Βεβαιώθηκαν ὅτι πρόκειται γιά μιά ἑνωτική Πρόσκληση τῶν διεσκορπισμένων τέκνων τοῦ Θεοῦ, ἀπό τά «συντετριμμένα» κομματικά «φρέατα», στή βίωση τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς.

Πρωτ. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 84-86

Ἰούνιος-Αύγουστος 2009