«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» - ΚΑΤΑΡΓΗΣΙΣ

Ἕνα ποίημα πού ταιριάζει στήν κατάσταση τῆς Πατρίδος μας

Κ Α Τ Α Ρ Γ Η Σ Ι Σ

Ἐπειδή καιρούς τό Ἔθνος δυστυχίας διατρέχει,

 ἐπειδή ἐλπίς καμία δέν ὑπάρχει κατ’ αὐτάς,

 ἐπειδή καί τό Ταμεῖον εἰς δαπάνας δέν ἀντέχει

 καταργοῦμεν τάς πρεσβείας καί αὐτούς τούς πρεσβευτάς.
  Διατάσσομεν ἀμέσως εἰς Ἀθήνας νά’ λθουν ὅλοι,

 καί ἀφήνομεν μονάχα τόν ἐν Κωνσταντινοπόλει.

  Ἐπειδή ὁ κόσμος ὅλος ἀπό φόρους ἐφορτώθη,

 ἐπειδή δέν τούς σηκώνει καί ἡ ράχη τῶν Ἑλλήνων,

 ἐπειδή καί ὁ Τρικούπης κι ἡ πατρίς ἐχαντακώθη

 μέ τούς φόρους τῶν ἐλαίων, τῶν τσιγάρων καί τῶν οἴνων,

 κι ἐπειδή ἐφυγαδεύθη ἐκ τῆς τσέπης μας τό χρῆμα,

 καταργοῦμεν τούς ἐμμέσους καί ἀμέσους παραχρῆμα.

 Ἐπειδή στάς θέσεις ὅλας ἀπαιτοῦνται καί προσόντα,

 καταργοῦμεν καί τάς θέσεις τάς μικράς καί ἀνωτέρας,

 καί  προστάζομεν καθέναν βουλευτήν ἀποτυχόντα,

 νά ἐργάζεται δ’ ὅλης τῆς νυκτός καί τῆς ἡμέρας,

 δίχως κἄν λεπτό νά παίρνει ...

 καταργοῦμε δέ προσέτι καί τό δίκαιον ἀκόμη καί τό ... ἄδικον ρουσφέτι.

 Καταργοῦμεν Ἐφορίας, καταργοῦμεν Τελωνεῖα

 καταργοῦμεν καί Νομάρχας, καταργοῦμεν κι ἀστυνόμους,

 καταργοῦμεν πρός τοῖς ἄλλοις κάθε μιά συγκοινωνία,

 καταργοῦμεν τούς στενούς μας καί πλατεῖς σιδηροδρόμους,

 καταργοῦμεν βουλεβάρτα, καταργοῦμεν καί πλατείας

 καταργοῦμεν καί τάς τόσας περιττάς δενδροφυτείας.

 Καταργοῦμεν καί τούς Δήμους, καταργοῦμεν κι Ἐπαρχεῖα,

 καταργοῦμεν τά μεγάλα καί μικρά οὐροδοχεῖα,

 καί δημόσια πρός τούτοις καταστήματα τοῦ Κράτους,

 καταργοῦμεν καί καμπόσους, δημοσίους ἀποπάτους.

 Καταργοῦμεν τούς συμβούλους, καταργοῦμεν τούς Πρυτάνεις,

 καταργοῦμεν κάθε εἶδος καί διάταγμα δαπάνης.

 Καταργοῦμεν τάς με­γάλας καί μικράς διοργανώσεις,

 καταργοῦμεν τούς στρατούς μας, κα­ταργοῦμεν καί τούς στόλους,

 καταργοῦμεν τάς ἐκτάκτους τῶν Παρα­σκευῶν πιστώσεις,

 καί τούς Γάλλους τούς στρατάρχας καί τούς ἰδικούς μας ὅλους.

 Καταργοῦμεν ἀτμοβαρεῖς, καταργοῦμεν ναυαρχίδας,

 καταργοῦμεν τάς Παράλους καί τάς ἀτμοτελωνίδας.

 Καταργοῦμεν τάς δυνάμεις τῆς ξηρᾶς καί τῆς θαλάσσης,

 καταργοῦμεν τάς ἐντόκους καί ἀτόκους πληρωμάς,

 καταργοῦμεν τά ταμεῖα τῆς Ἑλλάδος μας συμπάσης,

 καταργοῦμεν δέ καί ὅλας τάς ἐδῶ οἰκοδομάς,

 κι ἐπιτρέπομεν μονάχα εἰς τό Κράτος ἕνα σπίτι,

 τό λαμπρόν φρενοκομεῖον τοῦ Ζωρζῆ Δρομοκαΐτη.

Γεώργιος Σουρῆς (1853-1919)

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 122 

Ὀκττώβριος 2012