«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» - Πρωθυπουργοί καί Ἀρχηγοί Κρατῶν: Μήπως κάποιος µᾶς κοροϊδεύει;

Πρωθυπουργοί καί Ἀρχηγοί Κρατῶν: Μήπως κάποιος µᾶς κοροϊδεύει;

Θέλουµε δέν θέλουµε, ὅπου σταθοῦµε, κι ὅπου βρεθοῦµε, ἄλλο δέν ἀκοῦµε κι ἄλλο δέν συζητᾶµε κι ἄλλο δέν διαβάζουµε, ἀπό ἐκλογές –πρῶτες καί ἐπαναληπτικές– ντόπιες ἐκλογές, εὐρωπαϊκές ἐκλογές, ἀκόµα καί µελλοντικές ἐκλογές. Οἱ πρώην, νῦν καί µελλοντικοί ἀρχηγοί παίρνουν καί δίνουν –στήν κυριολεξία– ἐξαγγέλλουν καί ὑπόσχονται, µᾶς θεωροῦν ἠλίθιους καί τούς θεωροῦµε ἀνέντιµους κι ἀποτυχηµένους.

Καί, µέσα στή γενική ἀνησυχία, καθόµουν κι ἐγώ κι ἔκανα πα­ρα­τη­ρήσεις πάνω στό ὅριο ἀνοχῆς τῶν λαῶν! Ἔβαλα δίπλα-δίπλα τίς φωτογραφίες τῶν πιό διάσηµων «στάρ» τῆς πολιτικῆς καί προσπα­θοῦσα νά τούς κοιτάξω µέ ἀντικειµενικό βλέµµα. «Φαντάσου», εἶπα στόν ἑαυτό µου, «ὅτι δέν ἔχεις ἀκούσει νά µιλοῦν ποτέ γι’ αὐτούς. Ὅτι δέν τούς ξέρεις καθόλου. Κοίταξε τά πρόσωπα τους καί σκέψου τίνος ἡ φυσιογνωµία θά σοῦ γεννοῦσε ἐµπιστοσύνη, ποιόν θά ἤθελες, βλέποντάς τον, νά τόν πλησιάσεις, νά τόν γνωρίσεις, νά τόν ἔκανες φίλο σου».

Ὁ ἕνας µέ κάρφωνε –εὐτυχῶς χωρίς νά µέ βλέπει– µέ ἕνα βλέµ­µα ἀγέλαστης κακιασµένης ὀργῆς, ἀνοίγοντας ἕνα στόµα µέ ὀδοντοστοιχίες ἀνησυχητικά παρόµοιες µέ καρχαρία! Τό περίσσευµα παχυσαρκίας καί λίπους τόν καθιστοῦν –σύµφωνα µέ τούς στοιχειωδέστερους κανόνες τοῦ marketing– παντελῶς ἀκατάλληλο νά µιλάει γιά λιτότητα, κι ἀκόµη περισσότερο νά τήν ἐπιβάλλει.

Ὁ ἄλλος εἶχε τό βλέµµα χαµένο στό ὑπερπέραν, µέ ὁλοφάνερη νευρικότητα, παρά τό «ταξίδεµα». Ἴσως τό «χόρτο» τῶν φοιτητικῶν του χρόνων τοῦ ἔπεσε πολύ, ἤ ἴσως καί λίγο, ποιός νά ξέρει!....

Μετά ἀκολουθοῦσε τό «µαγκάκι» µέ τό µισόκλειστο µάτι καί τό χαµόγελο πού ἔµοιαζε ἀκτινογραφία τῆς ὀδοντοστοιχίας του. Εἶχα ἕνα τέτοιο γνωστό κάποτε, θυµᾶµαι. Ἔπρεπε κάθε µέρα νά ἀκοῦµε τόν κατάλογο µέ τίς κατακτήσεις καί τίς περιπέτειες, ἀλλά πάντα εἶχα τήν –ἀνεπιβεβαίωτη– ὑποψία ὅτι γλυκοκοίταζε ἕναν φίλο τῆς παρέας…

Ἡ κυρούλα µέ τά τεράστια γυαλιά, ἴσως θά ἦταν στό φυσικό της περιβάλλον στή λαϊκή,  νά διαµαρτύρεται γιατί ἀνέβηκαν οἱ πατάτες καί τά φασολάκια. Ἴσως κάποιος παραγωγός τή λυπόταν καί ἔριχνε τίς τιµές.

Γιά τό παρανοϊκό ἀποµεινάρι µιᾶς ἐποχῆς πού πέρασε, τί νά σχολιάσει κανείς; Ἡ σοβαρότητα τῆς πάθησης γίνεται ἐµφανής ἀκόµη καί χωρίς πτυχίο ψυχολογίας. Ἤ νά σχολιάσω τόν ἄλλον µέ τό βαµµένο κοκκινοκαφέ –ὄχι µαλλί, σᾶς τήν ἔφερα!– δέρµα τοῦ κεφαλιοῦ, µήπως καί δείξει ἡ κάµερα γκρίζα ρίζα καί µᾶς περάσουν οἱ κοπελιές γιά γέρους……

Στό τέλος, µοῦ ἦρθε στό νοῦ µιά φωτογραφία ἀπό κάποια ἀπ’ ὅλες τίς «συνόδους κορυφῆς» πού δικαιολογοῦν λίγες µέρες καλοπέ­ρασης τῶν ἀρχηγῶν τῶν κρατῶν, µέ πολυτέλεια πληρωµένη ἀπ’ τούς ἠλίθιους φορολογούµενους τῶν ἀντίστοιχων κρατῶν.

Στή φωτογραφία ἦταν οἱ τότε ἀρχηγοί τῶν εὐρωπαϊκῶν κρατῶν κι ὁ τότε «πλανητάρχης», ἐκείνη ἡ διάνοια «µέ τό σπινθηροβόλο βλέµµα, τόν θυµᾶστε; Αὐτός πού διαδέχτηκε τό σεξοµανή µέ ἀδυναµία στίς «ἀφρατοῦλες» χαζοχαρούµενες. Πού δυσκολευόταν νά καταπιεῖ καί τό πρέτσελ του χωρίς νά πνιγεῖ. Πού δέν ἔδινε τήν πρέπουσα σηµασία στίς νουθεσίες τῆς «πρώτης κυρίας» µαµᾶς καί µετά τό µετάνοιωνε…. 

Σέ κείνη τή φωτογραφία ἦταν κι ὁ µέγας καί πολύς ἀρχηγός τοῦ παγκόσµιου πορτοφολιοῦ, προτοῦ βέβαια γίνει παγκόσµια γνωστή ἡ µικρή του «ἀδυναµία» στό νά βιάζει καµαριέρες. Καί νά βγάζει κι ἕνα «χαρτζιλίκι» ἀπό καµιά-δυό  πόρνες. Τί νά κάνει ὁ ἄνθρωπος, πολλά ἔξοδα ἡ θέση… καί στό κάτω-κάτω, ὅπως εἶπε κι ὁ ἴδιος σ’ ἐκεῖνο τόν «ἀπαίσιο» δικαστή πού τοῦ ἔκανε τό σπουδαῖο: «σιγά κ. πρόεδρε, δέν ἦταν τίποτα. Πόρνες  ἦταν….». Τέλος πάντων, τότε δέν τά ξέραµε ἀκόµα αὐτά καί δέν τόν εἶχε διαδεχθεῖ ἡ πορτοκαλί –λόγω solarium– κυρία µέ τά ἄσπρα µαλλιά…

Καί τότε, θυµᾶµαι –µέ τά λίγα πού ἤξερε τό φτωχό µου µυαλό– τούς κοίταζα καί σκεφτόµουν: Βρέ παιδιά, µήπως κάποιος µᾶς δουλεύει γιά τά καλά; Μήπως;

Νινέττα Βολουδάκη

ninetta1.blogspot.com

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 120

Ἰούνιος-Ἰούλιος 2012