«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» - Η ΠΟΛΗ ΕΠΕΣΕ, ΔΕΝ ΧΑΘΗΚΕ!

Η ΠΟΛΗ ΕΠΕΣΕ, ΔΕΝ ΧΑΘΗΚΕ!

Σ’ ἕνα ἀπό τά τελευταῖα βιβλία “ἀναθεωρηµένης” ἱστορίας κάποιου Βρετανοῦ ἱστορικοῦ, διάβασα ὅτι δέν πρέπει νά βλέπουµε τήν πτώση τῆς Κωνσταντινουπόλεως µονόπλευρα, σάν τό πραγµατικό τέλος τῆς Ρωµαϊκῆς αὐτοκρατορίας, ἀλλά νά δοῦµε αὐτό τό ὁρόσηµο τῆς 29ης Μαΐου 1453 σάν τήν ἀρχή µιᾶς νέας αὐτοκρατορίας, τῆς Ὀθωµανικῆς, πού κράτησε µέχρι τό 1922!

Δηλαδή, ὁ συγγραφέας ὑποστηρίζει ὅτι δέν ἔχει σηµασία πού χάθηκε κάτι ἀρχαῖο, ἀλλά ὅτι ξεκίνησε κάτι καινούριο. Δέν ἔχει σηµασία ὅτι ποτέ στήν ἱστορία τοῦ κόσµου δέν ὑπῆρξε –καί δέν ὑπάρχει– πολιτικό σύστηµα πού νά ἄντεξε 1.100 χρόνια. Κι αὐτά τά 1.100 χρόνια εἶναι ἄν µετρήσουµε µόνο τά χρόνια τῆς Ρωµαϊκῆς αὐτοκρατορίας, ἀπό τό χωρισµό της σέ Ἀνατολική καί Δυτική καί δέν συµψηφίσουµε καί τά χρόνια ἀπό τόν Αὔγουστο Ὀκταβιανό, τόν πρῶτο µονοκράτορα, µέχρι τόν Μέγα Κωνσταντῖνο πού διαπίστωσε µέ προφητική διορατικότητα ὅτι τό µέλλον τῆς Αὐτοκρατορίας ἦταν ἡ Ἀνατολή, γιατί ἡ Δύση δέν θά ἄντεχε γιά πολύ νά ὑπερασπίζει τά σύνορά της ἀπό τίς ὀρδές τῶν βαρβάρων πού ἀσκοῦσαν ἀφόρητη πίεση.

Καί ἐδῶ κρύβεται ἡ ἐξήγηση γιά τήν ἀνεξήγητη, µέ ὁποιονδήποτε ἄλλο τρόπο, προσκόλληση τῆς Δύσης στήν Τουρκία.

Τά βαρβαρικά φῦλα –Γότθοι, Βησιότθοι, Ὀστρογότθοι, Ἀλα­µανοί, Γαλάτες, Φρᾶγκοι, Νορµανδοί– πού κατέλυσαν τή Δυτική Ρωµαϊκή αὐτοκρατορία καί οἰκειοποιήθηκαν τόν Ρωµαϊκό πολιτισµό καί ὀνόµασαν τούς ἑαυτούς τους Ρωµαίους καί συνεχιστές τῶν Ρωµαίων, ἀναγνώρισαν στό πρόσωπο τῶν βαρβάρων τῆς Ἀνατολῆς τήν ἴδια δίψα γιά ἐξοµοίωση µέ ἕνα πολιτισµό πού θαύµαζαν καί φθονοῦσαν ἀπό τήν ἀρχή τῆς παρουσίας τους στό χάρτη τῶν λαῶν.

Ὅλοι σχεδόν οἱ λαοί σέ Δύση καί Ἀνατολή ὀνειρεύονταν τήν κατάκτηση τῆς Βασιλεύουσας, τῆς ὡραιότερης πόλης τοῦ τότε κόσµου. Εἰδικότερα οἱ στρατιές τοῦ Ἰσλάµ τήν ὀνειρεύονταν ἀπό τόν 8^ο αἰῶνα, µέ ἀποκορύφωµα τούς Ὀθωµανούς γιά τούς ὁποίους ἡ οἰκειοποίηση τῆς Ρωµαϊκῆς αὐτοκρατορίας εἶχε πάρει διαστάσεις ἐµµονῆς. Οἱ τελευταῖοι Σουλτᾶνοι –πρίν ἀπό τόν Μωάµεθ– ὀνόµαζαν τούς ἑαυτούς τους “Syltan-i-Rum” κυβερνῆτες τῶν Ρωµαίων, γιά νά οἰκειοποιηθοῦν τήν Ρωµαϊκή καταγωγή καί νά πείσουν τούς ἑαυτούς τους –καί τόν κόσµο– ὅτι δέν εἶναι βάρβαροι! Γι’ αὐτό καί τόσα χρόνια µετά τήν κατάκτηση τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀκόµη φοβοῦνται ὅτι θά τήν χάσουν, ἀκόµη δέν πιστεύουν πῶς τήν πῆραν, ἀκόµη προσπαθοῦν µέ καυχησιές καί κοµπασµούς νά βεβαιωθοῦν ὅτι εἶναι δική τους καί δέν κινδυνεύουν νά τούς τήν πάρουµε πίσω.

Ὅσο γιά τήν “χριστιανική” Δύση, ἀφοῦ πέρασε χρόνια καί χρόνια προετοιµάζοντας τόν ἀφανισµό µας –καί δέν ντράπηκε ὁ “ἀλάθητος” Πάπας νά ζητήσει καί δηµόσια συγνώµη γιά τά ἐγκλήµατα σέ βάρος µας τῶν ἄλλων “ἀλαθήτων” Παπῶν– στάθηκε χαιρέκακα ἄπρακτη νά παρατηρεῖ τό τέλος τῆς Ἀνατολικῆς Ρωµαϊκῆς αὐτοκρατορίας. Ἕνα τέλος πού ἐξυπηρετοῦσε τούς Δυτικούς ἀφάνταστα, ἀφοῦ ἐξαφάνιζε τόν ἐπικίνδυνο ἀνταγωνιστή τους στό ὄνοµα “Ρωµαῖοι”.

Μέ τήν ἴδια ἐπιµέλεια καί τό ἴδιο πάθος ὑπηρέτησε ἡ Δύση τόν ἀφανισµό µας στά χρόνια τῆς σκλαβιᾶς µας πού ἀκολούθησαν, ἀλλά καί στά χρόνια πού άγωνιζόµαστε γιά τήν ἐλευθερία µας καί πού ξαναρχίσαµε νά χτίζουµε τή ζωή µας ἀπ΄τίς στάχτες καί τά χαλάσµατα. Οἱ Βρετανοί καί οἱ Γάλλοι φιλέλληνες πού ἀγάπησαν καί βοήθησαν τό λαό µας ἦταν οἱ ἐξαιρέσεις στόν κανόνα πού ἰσχύει µέχρι τίς µέρες µας.

Ἡ Δύση ἐνοχλεῖται ἀπό τήν Ρωµηοσύνη. Κι ἡ Ἀνατολή ἐνοχλεῖται ἀπό τήν Ρωµηοσύνη. Κι οἱ λαοί τῶν Βαλκανίων πού ἐµποδίζονται ἀπό τήν παρουσία µας νά οἰκειοποιηθοῦν τή δική µας ζωή, τούς δικούς µας προγόνους γιά νά βροῦν κι αὐτοί µιά θέση στό µωσαϊκό τῶν λαῶν τοῦ κόσµου, κι αὐτοί ἐνοχλοῦνται ἀπό τήν Ρωµηοσύνη.

Καί φτάσαµε τώρα, νά εἴµαστε ξανά ὅπως εἴµαστε καί στήν ἀρχή τοῦ κόσµου: µιά γωνίτσα γῆς περιτριγυρισµένη ἀπό φανερούς ἐχθρούς κι ἀπό προδότες φίλους. Ἡ µόνη διαφορά εἶναι ὅτι τώρα πιά, κουραστήκαµε κι ἐµεῖς, µπερδευτήκαµε, πιστέψαµε τά ψέµµατα πού µᾶς τά “πουλᾶνε” γιά ἀλήθειες, ζηλέψαµε τήν “ἄλλη” ζωή, αὐτή πού δέν εἶναι δική µας καί οὔτε θυµίζει σέ τίποτα τή δική µας. Τώρα, ἀντί γιά “πᾶς µή Ἕλλην βάρβαρος”, λέµε: “πᾶς µή Ἕλλην πολιτισµένος, ἔξυπνος καί δυνατός”. Καί κατεβάζουµε µέ ντροπή τό κεφάλι καί παραδεχόµαστε ὅτι εἴµαστε πράγµατι κλέφτες, τεµπέληδες, ἀπατεῶνες καί ψιλο–κανίβαλοι, γιατί ἔτσι µᾶς παρουσιάζουν οἱ ἀπόγονοι τῶν Γότθων καί τῶν Ἀλαµανῶν πού θέλουν νά “περνᾶνε” γιά Ρωµαῖοι.

Ἀδελφοί Ρωµηοί, ὅσο οἱ θρύλοι ζοῦν κι οἱ Τοῦρκοι φοβοῦνται µήν τή χάσουν, ἡ Πόλη µας ἔπεσε, ἀλλά δέν χάθηκε! Ὅσο τό Ρωµαίϊκο DNA συνεχίζεται ἀπό πατέρα σέ γιό κι ἀπό µάνα σέ κόρη καί τό πρόσωπο τοῦ µαρµαρωµένου Βασιληᾶ στοιχειώνει τά ὄνειρά µας, ἡ κλειστή Πύλη τῆς Ἁγίας τοῦ Θεοῦ Σοφίας, περιµένει νά ἀνοίξει. Κανένας δυνατός, κανένας πολυάριθµος λαός, κανένας “πλανητάρχης” δέν µπορεῖ νά ἀφανίσει τή Ρωµηοσύνη. Ἡ Ρωµηοσύνη θά χαθεῖ ὅταν ὁ τελευταῖος Ρωµαῖος φύγει ἀπό τόν κόσµο καί µαζί του σβήσει ἡ Πίστη, ἡ Ἐλπίδα καί τά ὄνειρα!

Νινέττα Βολουδάκη

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 119 

Μάϊος 2012