«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» - ΑΚΡΩΣ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΗ Η ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας καί Θρησκευµάτων κ. Ἀρβανιτόπουλου

Ἀποροῦµε γιά τά συγχαρητήρια τῆς Πανελ. Ἑνώσεως Θεολόγων!

ΑΚΡΩΣ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΗ Η ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας καί Θρησκευµάτων

κ. Ἀρβανιτόπουλου

Στίς 19/09/2013 ὁ Ὑπουργός Παιδείας καί Θρησκευμάτων προέβη στήν ἔκδοση νέας Ἐγκυκλίου πού ρυθμίζει τό ζήτημα τῆς ἀπαλλαγῆς ἀπό τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν.

Ὁ Ὑπουργός ἐξ ἀρχῆς τονίζει τόν ὑποχρεωτικό χαρακτῆρα τοῦ μαθήματος σύμφωνα μέ τό ἄρθρο 16, παρ. 2 τοῦ Συντάγματος. Ὑποχρεωτικό ὅμως γιά ποιόν; Τελικά γιά κανέναν, ἀφοῦ στή συνέχεια ἡ δυνατότητα ἀπαλλαγῆς δίνεται, χωρίς διάκριση, σέ ὅλους: «παρέχεται ἡ δυνατότητα ἀπαλλαγῆς στούς μαθητές πού εἶναι ἀλλόθρησκοι ἤ ἑτερόδοξοι ἤ ἐπικα­λοῦνται λόγους θρησκευτικῆς συνείδησης καί γι’ αὐτό δέν ἐπιθυμοῦν νά τό παρακολουθήσουν». Δηλαδή κανένας δέν εἶναι ὑποχρεωμένος νά παρακολουθήσει τό μάθημα, ἀρκεῖ νά ἐπικαλεστεῖ λόγους συνείδησης. Καμία ἄλλη αἰτιολόγηση δέν χρειάζεται. Ἐπιτρέπεται βέβαια, ἀλλά δέν εἶναι ἀπαραίτητη.

Ἑπομένως, μέ τήν Ἐγκύκλιο αὐτή ὁ Ὑπουργός Παιδείας καί Θρησκευ­μάτων καταργεῖ στήν πράξη τόν ὑποχρεωτικό χαρακτῆρα τοῦ μαθήματος καί φυσικά καταργεῖ στήν πράξη ἐπίσης τό ἄρθρο 16, παρ. 2 τοῦ Συντάγματος, σύμφωνα μέ τό ὁποῖο σκοπός τῆς Παιδείας εἶναι μεταξύ τῶν ἄλλων καί ἡ «ἀνάπτυξη» τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης. Ὁ κ. Ὑπουργός, μέ τήν πρά­ξη του αὐτή, μᾶς δίνει τήν εἰκόνα  ἑνός  πολιτικοῦ πού ὑποσκάπτει τή θρησκευτική συνείδηση τῶν μαθητῶν μέ ἐπικάλυμμα τήν τάχα ἐλευθερία καί μάλιστα ἐν καιρῷ πνευματικῆς κρίσης, στήν ὁποία, ὅπως βλέπουμε ὅλοι μας καθημερινά, γκρεμίζονται τά πάντα!

Ἀναρωτιέμαι: Πῶς Ὀρθόδοξος Ὑπουργός δίνει καί σέ Ὀρθόδοξους μαθητές τή δυνατότητα ἀπαλλαγῆς ἀπό τό Μάθημα τοῦ πνευματικοῦ καταρτισμοῦ τους;.

Μπορεῖ o Ὑπουργός Παιδείας καί Θρησκευμάτων, πού ἔχει καί νομι­κούς συμβούλους, νά ἀγνοεῖ ὅτι δέν νοεῖται γιά Ὀρθόδοξο μαθητή ἡ ἀπαλλαγή ἀπό τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, καί πολύ περισσότερο δέν νοεῖται νά ἐπικαλεστεῖ λόγους συνείδησης γιά τήν ἀπαλλαγή αὐτή;

Μπορεῖ νά ἀγνοεῖ τήν ἑξῆς αὐτονόητα λογική θέση: Ἕνας Ὀρθόδοξος μαθητής εἶναι ἀδιανόητο νά ἐπικαλεστεῖ λόγους συνείδησης γιά νά ἀπο­τραπεῖ ἡ «ἀνάπτυξη» τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης πού ἐννοεῖται ὅτι ἔχει (βλ. σχετικά τήν ἀπόφαση τοῦ Διοικητικοῦ Ἐφετείου Χανίων 115/2012, σ.26 καί σ.13-14, ὅπου ἀναπτύσσεται ἡ σχετική νομοθεσία);

Μπορεῖ νά ἀγνοεῖ, ὅτι ἡ συνταγματική ἐπιταγή πού προκύπτει ἀπό τό ἄρθρο 16, παρ.2. (ἐκφράζεται τόσο μέ τήν ὑποχρέωση τοῦ κράτους νά παρέχει τήν διδασκαλία τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν γιά τήν ἀνάπτυξη τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης, ὅσο καί μέ τή ὑποχρέωση τῶν Ὀρθοδόξων μαθητῶν νά παρακολουθήσουν τό μάθημα) βασίζεται στό δικαίωμα τῆς πλειοψηφίας (βλ. τήν ἐπίκληση τῆς Ἁγίας Τριάδος στήν κεφα­λίδα τοῦ Συντάγματος σέ συνδυασμό μέ τό ἄρθρο 3, ὅπου το Ὀρθόδοξο Χριστιανικό Δόγμα χαρακτηρίζεται ὡς «Ἐπικρατοῦσα θρησκεία στήν Ἑλλάδα») γιά τήν διαμόρφωση τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης τῶν παιδιῶν τους σύμφωνα μέ τίς θρησκευτικές πεποιθήσεις πού ἔχουν οἱ ἴδιοι (ΣτΈ 3356/1995, 2176/1998);

Μπορεῖ νά ἀγνοεῖ ὅτι προκειμένου νά διασφαλιστεῖ ἡ ἐλευθερία τῆς θρησκευτικῆς συνείδησής τῶν μή Ὀρθοδόξων μαθητῶν, ἀποκλειστικά αὐτῶν, ὑπάρχει τό δικαίωμα τῆς ἀπαλλαγῆς ἀπό τό μάθημα γιά λόγους συνείδησης, οἱ ὁποῖοι ὅμως λόγοι πρέπει νά ἐπικαλοῦνται, γιά νά μπορέσουν αὐτοί οἱ μαθητές νά ἀπολαύσουν αὐτό τό δικαίωμα; Ἡ δήλωση αὐτή, ὅμως, γίνεται μέ τήν δική τους πρωτοβουλία (βλ. ΣτΈ Ὄλ. 2281/2001 καί 582/2011).

Μπορεῖ ὅλα αὐτά ὁ Ὑπουργός νά τά ἀγνοεῖ; Σίγουρα ὄχι. Τά γνωρίζει, καί μάλιστα τά γνωρίζει πολύ καλά. Γι’ αὐτό εἶναι καί ἰδιαίτερα βαριά ἡ εὐθύνη πού ἔχει γιά τή διαφθορά πού ἐπιφέρει μέ τήν Ἐγκύκλιό του αὐτή.

Τελικά, ὁ ἴδιος ὁ Ὑπουργός διδάσκει τούς Ἕλληνες πολῖτες, γονεῖς καί μαθητές

1. τήν περιφρόνηση τοῦ Συντάγματος, ἄρθρο 16 παρ.2, σύμφωνα μέ τό ὁποῖο, ὅπως ἐπισημάνθηκε παραπάνω, σκοπός τῆς Παιδείας πού παρέχεται στά σχολεῖα εἶναι μεταξύ τῶν ἄλλων καί ἡ ἀνάπτυξη τῆς θρησκευ­τικῆς συνείδησης. Καί ὡς ἐκ τούτου τόσο ἡ διδασκαλία ὅσο καί ἡ παρακολούθηση τοῦ μαθήματος γιά μαθητές πού ἀνήκουν στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ὑποχρεωτική (βλ.  Ἀπόφαση Διοικητικοῦ Ἐφετείου Χανίων 115/2012, σ. 13-14 καί σ.19, ὅπου ἀναπτύσσεται ἡ σχετική νομοθεσία).

2. τήν καταστρατήγηση τῶν ἀρχῶν τῆς ἴσης ἀντιμετώπισης τῶν μαθητῶν καί τῆς ἴσης προσπάθειάς τους γιά τήν ἀπόκτηση ἀπολυτηρίου. Οἱ ‘’ξύπνιοι’’ μαθητές θά εἶναι αὐτοί, οἱ ὁποῖοι, ἀφοῦ μποροῦν νά γλιτώσουν ἀπό ἕνα μάθημα, ἁρπάζουν αὐτήν τήν εὐκαιρία πού τούς δίνει ὁ ἴδιος ὁ Ὑπουργός Παιδείας καί τήν ἐκμεταλλεύονται. Καί ἀνόητοι εἶναι οἱ ὑπόλοιποι πού ἡ θρησκευτική τους συνείδηση τούς ἀπαγορεύει μέ τόν φθηνό αὐτό ἀνήθικο τρόπο νά ζητήσουν τήν ἀπαλλαγή ἀπό τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Ὁ Ὑπουργός, ὅπως φαίνεται, προτιμάει τήν πρώτη κατηγορία. Τέτοιους πολῖτες θέλει νά διαμορφώσει. Γι’ αὐτό ἀπό τή σχολική τους ἡλικία τούς μυεῖ στίς πρακτικές αὐτές.

3. τήν ἐξαπάτηση τῶν Ἀρχῶν μέ «ψευδές δημόσιο ἔγγραφο» (τήν διατύπωση αὐτή υἱοθετεῖ τό Διοικητικό Ἐφετεῖο τῶν Χανίων στήν ἀπόφαση 115/2012, σ.25), στήν ὁποία ἐν προκειμένῳ μέ τή Δήλωση Ἀπαλλαγῆς τους ἀπό τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ὁδηγοῦνται οἱ Ὀρθόδοξοι μαθητές, ἐάν εἶναι ἐνήλικοι, ἤ ἄλλως οἱ γονεῖς τους ἀπό τόν ἴδιο τόν Ὑπουργό Παιδείας καί Θρησκευμάτων. Διότι, ὅπως εἴδαμε παραπάνω, ἡ ἀπαλλαγή ἀπό τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἀποκλείεται γιά Ὀρθόδοξους μαθητές –καί πολύ περισσότερο ἀκόμα ἡ ἐπίκληση λόγων συνείδησης– γιά νά πετύχουν αὐτήν τήν  ἀπαλλαγή.

Ἡ Ἐγκύκλιος αὐτή, ὅμως, δέν ἀρκεῖται μόνο στήν καταπάτηση τῶν νόμων καί τῆς ἠθικῆς, ἀλλά φανερώνει καί μιά ἔντονη τάση διασυρμοῦ ἐκείνων πού διδάσκουν τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Ὁρίζει σχετικά μέ τή διαδικασία τῆς ἀπαλλαγῆς ἀπό τό μάθημα πού, ὅπως εἴδαμε, δίνεται σέ μή Ὀρθόδοξους ὅπως καί σέ Ὀρθόδοξους μαθητές μέ τήν ἁπλή ἐπίκληση λόγων θρησκευτικῆς συνείδησης τά ἑξῆς: «Ἡ Ὑπεύθυνη Δήλωση τοῦ ν.1599/1986 … παραλαμβάνεται ἀπό τό Διευθυντή τοῦ σχολείου … καί προσυπογράφεται ἀπό τό διδάσκοντα ἐκπαιδευτικό». Αὐτή ἡ μέ τήν πρώτη ματιά τόσο «ἀθῴα» καί τόσο «δημοκρατική» ρύθμιση, ἀφοῦ ὁ ἔλεγχος τῶν αἰτήσεων ἀπαλλαγῶν δίνεται καί στούς διδάσκοντες, στή οὐσία ἀποτελεῖ ἐμπαιγμό ὅλων ἐκείνων πού εἶναι ταγμένοι νά διδάσκουν τό μάθημα, τῶν Θεολόγων. Ὑποχρεώνονται ἔτσι μέ τήν ἴδια τήν ὑπογραφή τους νά ἐπικυρώνουν, ὅταν πρόκειται γιά Ὑπεύθυνες Δηλώσεις ἀποδεδειγμένα Ὀρθόδοξων μαθητῶν, ὅλες τίς παραπάνω παρανομίες πού ἔχει σοφιστεῖ τό Ὑπουργεῖο Παιδείας καί Θρησκευμάτων γιά τήν ἐν εὐθέτῳ χρόνω κατάργηση τοῦ μαθήματος, πρῶτα ἀπό τό Λύκειο καί, ἴσως, ἀργότερα, καί ἀπό τίς ἄλλες βαθμίδες τῆς Ἐκπαίδευσης.

Ἀποροῦμε, πῶς, γιά μιά τόσο ἀπαράδεκτη Ἐγκύκλιο, ἡ Πανελλήνια Ἕνωση Θεολόγων (Π.Ε.Θ.) ἔδωσε συγχαρητήρια στόν Ὑπουργό!

Λέων Μπράνγκ

Δρ. Θεολογίας

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 134

Ὀκτώβριος 2013