«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» - ΘΕΙΑ ΜΕΤΑΛΗΨΗ Ἢ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ;

ΘΕΙΑ ΜΕΤΑΛΗΨΗ Ἢ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ;

Ἕνα φάρμακο ποὺ ἀπαιτεῖ συνταγὴ «γιατροῦ».

Ἡ Θ. Κοινωνία εἶναι ἡ μετοχή μας στὸ Σῶμα καὶ στὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι μετάγγιση τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ στὸ φθαρτὸ καὶ μολυσμένο ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες αἷμα, ποὺ ρέει μέσα στὶς φλέβες μας. Εἶναι μετάγγιση ἀφθαρσίας στὴ φθορὰ τῆς ὑπάρξεώς μας καὶ εἰσαγωγὴ τῆς Ζωῆς στὰ νεκρωμένα κύτταρα τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματός μας.

Μὲ τὴ Θ. Κοινωνία γίνεται ἡ ἀνταλλαγὴ τῆς ὕλης μὲ τὴν ἀθανασία. Ὑποχωρεῖ τὸ θνητὸ καὶ εἰσχωρεῖ τὸ ἀθάνατο. Γιατὶ ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, ποὺ ένδιαφέρει ὅλους μας, δὲν μπορεῖ νὰ γίνη ἂν δὲν ἔχουμε ἀπ’ αὐτὴ τὴ γῆ, ἀπ’ αὐτὴ τὴ ζωὴ φροντίση νὰ μπολιάσουμε τὴν ἀγριότητα τῆς ἀνθρωπίνης φύσεώς μας μὲ τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ.

Τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ προσφέρονται ἀπὸ τὸν Ἴδιο διὰ τῆς Ἐκκλησίας Του. Αὐτὸς εἶναι «ὁ προσφέρων καὶ ὁ προσφερόμενος» «ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καὶ σωτηρίας».

Ὁ Χριστὸς μᾶς προσφέρει τὸ «Ἄχραντον Σῶμα Του καὶ τὸ Τίμιον Αἷμα Του» κάθε μέρα. Σὲ κάθε Θ. Λειτουργία. Αὐτὸς εἶναι «ὁ ἐπιούσιος Ἄρτος», τὸν ὁποῖο ζητᾶμε καθημερινὰ καὶ κατὰ βάθος δὲν ξέρουμε τὶ ζητᾶμε. Ὁ Χριστὸς προσφέρεται καθημερινὰ ἀλλὰ δὲν ἔχει ἐκ μέρους μας τὴν ἐκζήτηση, ποὺ ἀπαιτεῖται. Αὐτὴ ἡ διαπίστωση εἶναι δική Του: «Ζητεῖτε με οὐχ’ ὅτι εἴδετε σημεῖα, ἀλλ’ ὅτι ἐφάγετε ἐκ τῶν ἄρτων καὶ ἐχορτάσθητε» (Ἰω. 6, 26).

Γι’ αὐτὸ μένουμε μόνο στὴ Θ. Μετάληψη ἀλλὰ δὲν ἐπιτυγχάνουμε τὴ Θ. Κοινωνία. Δὲν ἐπιτυγχάνουμε δηλαδὴ τὴν κοινωνία, τὴ σχέση μας μὲ τὸν Χριστό. Γιατὶ ἡ σχέση μὲ τὸν Χριστὸ ἀπαιτεῖ ἴδιο ἦθος μὲ τὸν Χριστό, ἴδιο φρόνημα καὶ ἀποκτᾶται στὸ μέτρο ποὺ ἡ βιολογικὴ μας λειτουργία μεταβάλλεται σὲ Θ. Λειτουργία, σὲ ζωὴ σύμφωνη μὲ τὶς ὁδηγίες τοῦ Κατασκευαστοῦ μας· τοῦ Θεοῦ.

Ὅμως, πολλοὶ ἄνθρωποι στὶς μέρες μας (καὶ θρησκευόμενοι ἄνθρωποι), παρ’ ὅτι ἐξομολογοῦνται, δὲν ἐνδιαφέρονται νὰ ἐμβαθύνουν γιὰ νὰ μάθουν τὶ φταίει στὸ χαρακτῆρα τους καὶ πῶς θὰ ἀποφύγουν τὶς παραξενιές τους. Δὲν ἐνδιαφέρονται νὰ μάθουν ποιὸς εἶναι πράγματι ὁ Χριστός, ποιὸ εἶναι τὸ ἦθος Του, ὁ χαρακτῆρας Του, πῶς μᾶς βλέπει, πῶς μᾶς μιλάει, πῶς προσπαθεῖ νὰ ἐπικοινωνήση μαζί μας. Ἐνδιαφέρονται, ὅμως, νὰ μεταλάβουν! Δὲν θέλουν, δηλαδή, νὰ Κοινωνήσουν μὲ τὸν Θεὸ ἀλλὰ μόνο νὰ μεταλάβουν. Γιατί; Ποιὸς ἄραγε νὰ ξέρη...

Ἄλλοι, πάλι, δεισιδαίμονες, πασχίζουν νὰ μεταλάβουν μὲ κάθε τρόπο. Χωρὶς προετοιμασία. Καὶ κυρίως, χωρὶς νὰ ἐξετάσουν τὴ συνείδησή τους. Χωρὶς νὰ τοὺς ἐξετάση ὁ Πνευματικός. Θέλουν νὰ μεταλάβουν γιὰ γοῦρι, γιὰ τὸ καλό, γιατὶ κάποιοι τοὺς εἶπαν ὅτι εἶναι καλὸ νὰ μεταλαμβάνης γιατὶ ἔτσι θὰ πᾶνε καλὰ οἱ δουλειές σου! Θέλουν νὰ μεταλάβουν γιατὶ εἶναι τὸ μόνο, ποὺ δέχονται ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς. Κατὰ τὰ ἄλλα ἔχουν φτιάξει δική τους “θρησκεία”, δικά τους “πιστεύω” καὶ δική τους ζωή.

Αὐτοὶ οἱ τελευταῖοι πρέπει νὰ γνωρίζουν ὅτι ἡ Θ. Μετάληψη, τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, εἶναι φάρμακο. “Φάρμακο ἀθανασίας”. Φάρμακο πνευματικὸ, ἰσχυρὸ ἀλλὰ καὶ ἐπικίνδυνο, ὅταν τὸ λαμβάνουμε ἀνεξέταστα, χωρὶς ἐξέταση τοῦ Πνευματικοῦ.

Συμβαίνει, δηλαδή, ὅ,τι καὶ μὲ τὰ φάρμακα τῆς ἰατρικῆς. Ὑπάρχουν κάποια ἀπ’ αὐτά, ποὺ τὰ λαμβάνουμε χωρὶς ἐξέταση τοῦ γιατροῦ, χωρὶς συνταγὴ γιατροῦ. Εἶναι οἱ ἀσπιρῖνες, τὰ ἐλαφρὰ παυσίπονα, ποὺ πωλοῦνται ἀκόμη καὶ στὰ περίπτερα, οἱ βιταμῖνες κ.ἄ. Ὑπάρχουν, ὅμως, καὶ τὰ βαρειὰ φάρμακα, ποὺ εἶναι μὲν πολὺ ἀποτελεσματικὰ γιὰ μιὰ συγκεκριμένη πάθησή μας ἀλλὰ καὶ ἐπικίνδυνα ὡς πρὸς τὶς παρενέργειές τους σὲ ἄλλα σημεῖα τοῦ ὀργανισμοῦ μας, ποὺ τυχὸν εἶναι ἐξασθενημένα καὶ στεροῦνται τῆς κατάλληλης ὑποδομῆς, ὁπότε εἶναι ἀπαραίτητη ἡ ἐξέταση τοῦ γιατροῦ καὶ ἡ γνωμάτευσή του, γιὰ τὸ ἂν εἴμαστε σὲ θέση νὰ τὰ λάβουμε πρὸς ὠφέλειά μας ἢ ὄχι.

Ἔτσι καὶ ἡ Ἐκκλησία μας. Ἔχει πνευματικὰ φάρμακα ἐλαφρά, τὰ ὁποῖα λαμβάνουν οἱ πιστοὶ χωρὶς γνωμάτευση τοῦ πνευματικοῦ τους, τηρουμένων ὅμως καὶ γι’ αὐτὰ κάποιων ἀπαραιτήτων προϋποθέσεων. Τέτοια εἶναι τὸ ἀντίδωρο, ὁ μικρὸς ἁγιασμός, ὁ ἄρτος κ.τ.ὅ. Ἔχει, ὅμως, καὶ τὴ Θ. Μετάληψη, τὸ ἰσχυρότερο ὅλων, ἡ ὁποία πρέπει νὰ λαμβάνεται ἀπαραιτήτως μετὰ ἀπὸ ἐξέταση καὶ ἔγκριση τοῦ Πνευματικοῦ, ἄλλως κινδυνεύει ἄμεσα καὶ ἡ ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα ἐκείνου ποὺ λαμβάνει αὐτὴν ἀνεξέταστα. Αὐτὰ μᾶς τὰ ἐξηγεῖ ὁ ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος μὲ σαφήνεια στὴν α΄  Πρὸς Κορινθίους Ἐπιστολή του.

Τώρα, ποὺ ἑτοιμαζόμαστε γιὰ τὰ Χριστούγεννα, εἶναι ἀπαραίτητο νὰ προβληματισθοῦμε μὲ ὑπευθυνότητα στὸ θέμα τῆς Θείας Μεταλήψεως. Γιατὶ εἴμαστε ποίμνιο τῆς λογικῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ καὶ δὲν εἶναι σωστὸ νὰ μᾶς χαρακτηρίζη τὸ «πράσσειν ἄλογα» (=τὸ νὰ πράττουμε ἀλόγιστα, χωρὶς κρίση καὶ σκέψη) ἀλλὰ ἡ «μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης» προσέλευσή μας στὸ μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας.

Πρωτ. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 4

Δεκέμβριος 2002