«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» - ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ ΥΠΟ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΚΡΙΣΕΩΣ

ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ ΥΠΟ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΚΡΙΣΕΩΣ

Ἡ ἔναρξη τῶν Κατηχητικῶν µας τόν µήνα Ὀκτώβριο µᾶς δίνει ἀφορµή  γιά σκέψεις καί προβληµατισµό πάνω στό σπουδαῖο ἔργο τῆς  κατηχήσεως τῶν παιδιῶν  µας στήν Ἐκκλησία. Τό θέµα εἶναι µεγάλο, ἔχει πολλές πλευρές, γίνεται δέ καί ἐπίκαιρο ἄν ἀναλογιστοῦµε λίγο τίς παροῦσες συνθῆκες πού ζοῦµε ὅλοι µας. Ἡ πατρίδα µας σβήνει, ὁ λαός µας ἐξαθλειωµένος ὁδηγεῖται σέ βαβυλώνεια αἰχµαλωσία, ὁ οἰκουµενισµός ἐπί θύραις. Οἱ τελευταῖες δέ πολιτικές µας ἐπιλογές ἔδειξαν γιά µιά ἀκόµα φορά τήν ἀποµάκρυνσή µας ἀπό τήν πατρῴα εὐσέβεια, µιά ἀποµάκρυνση ποῦ συντελέστηκε µεθοδικά τίς τελευταῖες δεκαετίες µέ τήν ἀλλοτρίωση τοῦ ἤθους τοῦ λαοῦ µας σέ κάθε πτυχή τῆς ζωῆς του. Μιά  ἀποµάκρυνση πού ἔχει ἀντίκτυπο καί στά Κατηχητικά µας µέ τό µαραζωµά τους τά τελευταῖα χρόνια ἀπό παιδιά, ἰδιαίτερα ἐφήβους. Ἡ δέ  µετατροπή τοῦ µαθήµατος τῶν θρησκευτικῶν σέ παν-θρησκειολογία ρίχνει ὅλο τό βάρος τῆς κατηχήσεως τῶν παιδιῶν  πλέον στήν Ἐκκλησία. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ περιορίζεται στό ἑξῆς σέ παιδιά κυρίως ἐκκλησιαζοµένων ἀνθρώπων, πού καί αὐτά φέρνουν µέσα τους τήν ζάλη τοῦ παρόντος κόσµου. Χρειάζεται ἑποµένως τό ἔργο αὐτό πολλή προσευχή, πνεῦµα θυσίας, ἀλλά καί λογική κατήχηση. Τά παιδιά, ἰδιαίτερά τά µικρά, δέν ἀντέχουν πάνω ἀπό 20 λεπτά, πολλά ἐπίσης δέν ἔρχονται σταθερά. Πολλά λόγια, βαθυστόχαστες ἀναλύσεις ἔννοιες κυρίως θεολογικές πού χρησιµοποιοῦµε οἱ µεγάλοι, κάνουν τό µάθηµα κουραστικό, ἀνυπόφορο. Μαθήµατα ἄσχετα µέ τίς παραστάσεις τῶν παιδιῶν π.χ. ἀναγνώσµατα ἀπό τό Γεροντικό σέ παιδιά Δηµοτικοῦ ἤ σέ παιδιά χωρίς ἐκκλησιαστική ἐµπειρία ἀποτελοῦν χάσιµο χρόνου. Ἀντιθέτως, µιά ἁπλῆ στήν ἀρχή κατήχηση ἐπαναλαµβανόµενη συχνά–πυκνά σέ βασικά θέµατα τῆς πίστεώς µας βασισµένη στό τρόπο πού κατηχεῖ ἡ ἐκκλησία µας ἐνήλικες ἑτεροδόξους πρίν νά Βαπτιστοῦν µπορεῖ νά φέρει ἀποτελέσµα κατ’ ἀρχήν στήν ἐκµάθηση τῆς Πίστεώς µας. Ναί πρέπει νά ζητᾶµε ἀποτέλεσµα. Νά ἐπιδιώκουµε καί νά ἐπιµένουµε στό νά µάθουν τά παιδιά καί νά µήν ἀρκούµαστε µόνο στό νά ἀκοῦνε. Ἡ Ἅγ. Γραφή στήν συνέχεια µπορεῖ νά στηρίξη αὐτή τήν προσπάθεια, κυρίως δέ, τήν διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν,  ὅπως καί οἱ βίοι τῶν Ἁγίων µας. (Δέν θά ξεχάσω σέ Κατηχητικό, τό κλᾶµα ἑνός παιδιοῦ  κατά τήν διήγηση βίου Ἁγ. Νεοµάρτυρος). Ἡ πνευµατική κυρίως κρίση τῆς πατρίδος µας µπορεῖ νά γίνει ἀφορµή γιά συζητήσεις µέ µεγάλα παιδιά. Τά παραγγέλµατα τῆς νέας ἐποχῆς γιά «πολυπολιτισµική» κοινωνία, ἐξοµοίωση τῶν θρησκειῶν, καί  σεβασµό «κάθε ἰδιαιτερότητος» πρέπει νά ἀπαντηθοῦν. Ἱστορικά γεγονότα πέρα ἀπό τό ‘21 καί τό ‘40 ὅπως τό «κίνηµα» τοῦ παππουλάκου γιά νά παραµείνουµε Ρωµιοί,  ὁ Παῦλος Μελᾶς καί ὁ Μακεδονικός ἀγώνας,  ὅπως καί ὁ ἀγώνας 1955-59 τῶν Κυπρίων ἀδελφῶν µας γιά ἐλευθερία ἐναντίον τῶν Ἀγγλων κατακτητῶν ὅπου πρωταγωνίστησαν κατηχητόπουλα, µποροῦν νά ἐµπνεύσουν. Ἡ ζωή καί τό ἔργο τοῦ µαρτυρικοῦ Κυβερνήτου Ἰ. Καποδίστρια  µπορεῖ νά γίνει ὁδηγός κατήχησης στόν πολύπαθο χῶρο τῆς πολιτικῆς. Πρίν ἀπ’ ὅλα ὅµως χρειάζεται τό κέρδισµα τῆς ἐµπιστοσύνης τῶν παιδιῶν. Σέ κάποια ἐνορία κατηχητής ἔπεισε κάποιο παιδί νά κουρευτεῖ κάτι πού δέν µποροῦσε νά κάνει ἡ µητέρα του. Καί ἀλλοῦ κάποιο ἄλλο παιδί  πού εἶχε φοβίες ἀπό τά θρίλερ πού ἔβλεπε ἐκµηστηρεύτηκε στόν Κατηχητή του ὅτι ἐπικαλοῦταν τό ὄνοµα τοῦ Χριστοῦ µας πού τοῦ εἶχε µάθει καί συνῆλθε. Τά θέµατα ὅπως φαίνεται εἶναι πολλά, καί ἀξίζει τόν κόπο νά συζητοῦνται  συχνά ἀπό τούς  ὑπευθύνους κάθε  ἐνορίας. Τέλος ἄς µοῦ ἐπιτραπεῖ µιά παράκληση. Ἄς βάλλουµε ξανά στίς ἀφίσες ἐνάρξεως τῶν Κατηχητικῶν µας τίς λέξεις, Χριστός, ἐκκλησία, Κατηχητικό. Μηνύµατα θολά, αἰνιγµατικά, οὔτε τά Κατηχητικά µας γεµίζουν ἀπό παιδιά, οὔτε τή Χάρη τοῦ Θεοῦ τήν τόσο ἀναγκαία  γιά αὐτό τό ἔργο προσελκύουν.

Γιῶργος Διονᾶς

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 122 

Ὀκττώβριος 2012