«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» - ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ 1+2... συνέχεια

ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ  ΑΝΘΡΩΠΟΙ...

Διάβαζα πρὸ ἡμερῶν τὸ νέο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων “Ὑπακοή”, “Τὸ Ἄγαλμα ἑνὸς πολὺ σπουδαίου ἀνθρώπου”. Παρ’ ὅτι τὸ βιβλίο αὐτὸ εἶναι ἕνα ὄμορφο παιδικὸ παραμύθι ἐν τούτοις μὲ ἔβαλε σὲ ἀρκετὲς σκέψεις, τὶς ὁποῖες γιὰ μιὰ ἀκόμα φορὰ θέλησα νὰ μοιραστῶ μαζί σας.

Ποιὸς θεωρεῖται σήμερα “σπουδαῖος”; Κατ’ ἀρχὴν αὐτὸς ὁ ὁποῖος ἔχει ἐξασφαλίσει μία ποιοτικὴ καὶ εὔκολη καθημερινὴ ζωή. Αὐτὸς ὁ ὁποῖος ἔχει τὴν δυνατότητα νὰ βρίσκεται ὅσο τὸ δυνατὸν συχνότερα στὸ ἐπίκεντρο τῆς τηλεόρασης καὶ ἐν γένει τῶν μέσων μαζικῆς ἐνημέρωσης. Αὐτὸς ὁ ὁποῖος ἀπροβλημάτιστα καὶ ἀβασάνιστα ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ ἀποκτήσει κάθε λογῆς μικρὴ ἢ μεγάλη ἀπόλαυση αὐτῆς τῆς ζωῆς. Αὐτὸς τοῦ ὁποίου τὴν συναναστροφὴ ἢ τὸ αὐτόγραφο ἐπιζητοῦν ἑκατομμύρια ἄνθρωποι στὸν πλανήτη.

“Σπουδαῖος” γιὰ τοὺς πολλοὺς εἶναι ὁ ἄνθρωπος ποὺ κατάφερε νὰ φτάσει στὸ φεγγάρι ἀλλὰ ἀδυνατεῖ νὰ φτάσει στὸ βάθος τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ χαρακτῆρα του.

“Σπουδαῖος” εἶναι ὁ ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος μὲ τὰ χρήματα καὶ τὶς γνωριμίες του μπορεῖ νὰ ἐξασφαλίζει τὴν εἴσοδό του καθημερινὰ στὰ μεγάλα σαλόνια, ἀλλὰ ποὺ οὐδέποτε θὰ τύχει ἀναγνώρισης ἢ ἐκτίμησης ἀπὸ τοὺς ὄντως ἀξιόλογους ἀνθρώπους.

“Σπουδαῖος” ἄνθρωπος, ὅπως τὸν νομίζουν πολλοί, εἶναι αὐτὸς ποὺ ἔχει τὴν οἰκονομικὴ εὐχέρεια νὰ ἀγοράσει τὸ ὁτιδήποτε, ἀδυνατεῖ ὅμως νὰ ἀγοράσει καὶ νὰ γευθεῖ τὴν ὄντως χαρὰ καὶ εὐτυχία.

“Σπουδαῖος” ἄνθρωπος εἶναι αὐτός, ὁ ὁποῖος μπορεῖ νὰ ἀγοράσει ἕνα πανάκριβο κρεββάτι, ἀλλὰ δὲν μπορεῖ νὰ ἀγοράσει λίγο ἥσυχο ὕπνο. (Ἡ τελευταία πρόταση δὲν εἶναι δική μου. Τὴν διάβασα στὸ βιβλίο ἑνὸς πραγματικὰ σπουδαίου ἀνθρώπου).

“Σπουδαῖος” ἄνθρωπος εἶναι αὐτὸς ὁ ὁποῖος φαντάζει παντοδύναμος ἀπέναντι στοὺς ὑπολοίπους ἀνθρώπους ἀλλὰ καταρρέει καὶ ἀπελπίζεται ὅταν ὁ θάνατος τοῦ χτυπάει τὴν πόρτα.

Ἡ συγγραφέας τοῦ παραμυθιοῦ στὸ τέλος τῆς διηγήσεως πολὺ σωστὰ ἐπισημαίνει: «Σπουδαῖος εἶναι ὁ ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος φρόντισε νὰ μείνει στὴν μνήμη τοῦ Θεοῦ». Πράγματι, ὁ Ἴδιος ὁ Θεὸς μᾶς εἶπε ὅτι στὴν Μέλλουσα Κρίση θὰ ἀπευθύνει σὲ πολλούς τὸ «Ἀπέλθετε ἀπ’ ἐμοῦ, οὐκ οἶδα ὑμᾶς». Ἐὰν αὐτὸ τὸ σκεφθοῦμε καλὰ εἶναι ὄντως πολὺ φοβερό. Ὁ Δημιουργός, ὁ Παντοδύναμος καὶ Παντογνώστης θὰ μᾶς πεῖ ὅτι δὲν μᾶς ξέρει! Μὴ γένοιτο!

Κλείνοντας θὰ ἤθελα νὰ παρακαλέσω ἕναν ἀπὸ τοὺς σπουδαιότερους ἀνθρώπους ποὺ πέρασαν ἀπὸ τὴν γῆ καὶ ὄχι ἁπλᾶ ἔμεινε στὴ μνήμη τοῦ Θεοῦ ἀλλὰ ὀνομάστηκε καὶ ΜΕΓΑΣ καὶ γιορτάζει τὴν πρώτη μέρα τοῦ χρόνου, ἔτσι ὥστε νὰ φωταγωγεῖ τὴ ζωή μας καθ’ ὅλη τὴν διάρκεια τοῦ ἔτους.

Θὰ ἤθελα νὰ παρακαλέσω τὸν Μέγα Βασίλειο νὰ μεσιτεύει στὸν Πανάγαθο Θεό, νὰ παραμείνουμε αἰωνίως στὴ μνήμη Του, ὄχι ὡς σπουδαῖοι ἄνθρωποι ἀλλ’ ὡς «οἱ πόθῳ νοσταλγήσαντες τῶν θαυμασίων καὶ ἐνδόξων μεγαλείων τῆς Χριστοῦ δόξης καὶ εὐφροσύνης».

Μανώλης Πυλαρινός

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Φύλλου 5

Ἰανουάριος 2003

ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ  ΑΝΘΡΩΠΟΙ... συνέχεια

Στο προηγούμενο τεύχος του περιοδικού, όπου είχα την ευλογία να δημοσιευθεί το άρθρο μου περί σπουδαίων ανθρώπων, αναφέρθηκα στον τρόπο με τον οποίο η πλειοψηφία των ανθρώπων αξιολογεί την σπουδαιότητα. Ευτυχώς όμως η πραγματικότητα και η καθημερινή ζωή φρόντισε με πολύ απλό και όμορφο τρόπο να μου δείξει ότι τα πράγματα έχουν πάντοτε δύο όψεις.

Λίγο πριν τις γιορτές των Χριστουγέννων κάποιοι φίλοι κάνοντας ένα επικίνδυνο εγχείρημα βρέθηκαν αγνοούμενοι στα νερά ενός παγωμένου ποταμού.

Όταν εκείνη η νύχτα μας βρήκε όλους στην ζέστη του σπιτιού μας μαζί με τις οικογένειές μας, κάποιοι άλλοι και συγκεκριμένα οι συγγενείς των αγνοουμένων περνούσαν εκείνο το βράδυ στο κρύο αγωνιώντας για την τύχη των δικών τους ανθρώπων. Σ’ όλη αυτή την δοκιμασία είχαν στο πλευρό τους την ομάδα των πυροσβεστών, που έψαχναν με κάθε τρόπο ίχνη των αγνοουμένων. Όταν το πρωΐ κατάφεραν να τους φέρουν σώους στους συγγενείς τους απέδειξαν και με τα λόγια τους το πόσο σπουδαίοι άνθρωποι ήσαν. Διά στόματος του αρχηγού της ομάδος δήλωναν με χαρά ότι για αυτούς η μεγαλύτερη ανταμοιβή της προσπάθειάς τους ήταν η χαρά που αντίκρυσαν στα προσωπα όλων αυτών που εναγωνίως παρακολουθούσαν την προσπάθειά τους! Πόση ανθρωπιά άραγε δεν κρύβουν οι ψυχές αυτών των γενναίων ανθρώπων, που βάζουν σε κίνδυνο την ζωή τους προκειμένου να σώσουν τις ζωές συνανθρώπων τους αλλά και να δουν ευτυχισμένους κάποιους άλλους.

Το δεύτερο χτυπητό παράδειγμα ύπαρξης σπουδαίων ανθρώπων είναι η περίπτωση μίας μητέρας, της οποίας ο γιός σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Ο οδηγός εγκατέλειψε το θύμα του, το οποίο και ξεψύχησε στην άσφαλτο. Μετά από καιρό σε κάποια εκπομπή που γινόταν μνεία του συμβάντος τηλεφώνησε ο οδηγός που είχε προκαλέσει το δυστύχημα και ανέφερε ότι είναι αλλοδαπός και ηλικίας 22 ετών και ότι δεν εμφανιζόταν γιατί φοβόταν.

Το συγκλονιστικό της όλης υποθέσεως ήταν η μητέρα του θύματος, η οποία με δάκρυα στα μάτια παρακαλούσε να μην τον τιμωρήσουν. Του συγχωρούσε το ότι θανάτωσε εξ αμελείας τον γιό της και ζητούσε από τις Αρχές ως μόνη “ποινή” να είναι η εκ μέρους του κατάθεση ενός λουλουδιού στον τάφο του παιδιού της!

Αυτοί οι άνθρωποι είναι σπουδαίοι! Αυτοί οι άνθρωποι δείχνουν σε εμάς που, υποτίθεται, είμαστε πιό κοντά στο Θεό και στην Εκκλησία το γιατί ο κόσμος που ζούμε είναι ακόμα ωραίος! Γιατί εκτός από τους κατ’ εξοχήν σπουδαίους ανθρώπους, που δεν είναι άλλοι από τους Αγίους μας, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι οι οποίοι βάζουν και άλλα πράγματα πάνω από το θέλημά τους, την καλοπέρασή τους και τις ανάγκες τους.

Ο Θεός μας δείχνει κάθε μέρα με πολύ απλό τρόπο πως αυτοί που πραγματικά είναι σπουδαίοι, είναι δίπλα μας, αρκεί να ανοίξουμε τα μάτια μας να τους δούμε...

Μακάρι το παράδειγμά τους να φωτίζει την καθημερινότητά μας και να μας οδηγεί κοντύτερα  στον Δημιουργό μας. Πρέπει, τελικά, να είσαι πραγματικά σπουδαίος για να πείς ότι κάτι μικρό έκανες και σύ σ’ αυτήν την ζωή! 

Μανώλης Πυλαρινός

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ»  Ἀρ. Τεύχους 6

Φεβρουάριος 2003